Να θυμάσαι πως....
Τίποτε δεν είναι στάνταρ και δεδομένο.
Από όσα βλέπεις,ακούς ή διαβάζεις πάντα να αφήνεις μέσα σου ένα κομμάτι ελεύθερο για τη δική σου γνώμη και τα δικά σου πιστεύω.
Γιατί η ελευθερία της ψυχής και της σκέψης μας είναι το παν.

Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Οι άνθρωποι νοιάζονται μόνο για ότι τους μοιάζει.-

 Η ώρα είναι 17:00 και βρίσκομαι καθισμένη στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο.Σε λίγο καταφθάνουν και δύο ηλικιωμένες κυρίες,η μία με την νόσο του Πάρκινσον.Μόλις τη βλέπω σηκώνομαι διακριτικά για να καθίσει...τελικά αντί γι αυτήν κάθεται η άλλη κυρία.
Δεν περνούν 5' και περνάει κάποιος άνθρωπος από μπροστά το παρουσιαστικό του οποίου μαρτυρούσε πως δυστυχώς,πολύ πιθανόν το είχε "σκάσει" από κάποιο Ψυχιατρείο...φορούσε μόνο ένα μπλε μπουρνούζι,κάλτσες,ένα ζευγάρι παντόφλες και είχε ένα βλέμμα εντελώς χαμένο στο δικό του κόσμο...όπως καταλαβαίνετε μόνο για γέλια δεν ήταν...τον έβλεπες και σπάραζε η ψυχή σου...
ΚΑΙ ΟΜΩΣ!
Υπήρξε ένας άνθρωπος που γέλασε κοροϊδευτικά μαζί του σχολιάζοντας την εμφάνιση του...ποιος ήταν αυτός;η κυριούλα με τον Πάρκινσον!!!!!Ειλικρινά έμεινα άναυδη....μόνο από αυτήν δεν περίμενα τέτοιο σχολιασμό....!Αν χλεύαζαν με τον ίδιο τρόπο την δική της 'ασθένεια' άραγε πώς θα ένιωθε;
 Και το θέατρο του παραλόγου έχει και συνέχεια...
 Μπαίνοντας στο λεωφορείο κάθομαι ως συνήθως στις τελευταίες σχεδόν θέσεις διαβάζοντας ένα βιβλίο...δίπλα μου κάθεται μία παρέα που την αποτελούσαν 6-7 κορίτσια και ένα αγόρι...Ξαφνικά από την τελευταία πόρτα,ακούγονται βρισιές από μία φωνή που ακούγεται κάπως παράξενα...είναι ένας κύριος...επίσης ψυχικά άρρωστος...μιλούσε προφανώς σε κάποιο πρόσωπο(παλιόγρια όπως την χαρακτήριζε) που μόνο αυτός μπορούσε να δει...και εκεί ξεκινούν και πάλι τα κοροϊδευτικά σχόλια από την παρέα που σας ανέφερα...είμαι στο λίγο πριν σηκωθώ να τους κάνω παρατήρηση...αλλά ευτυχώς (!) ανεβαίνουν εκείνη τη στιγμή άλλα δύο αγόρια και εκεί αρχίζει το πάρτι....ένα πάρτι με Παντελίδη να παίζει από κάποιο κινητό στο τέρμα και η παρέα να έχει ενωθεί τραγουδώντας και βρίζοντας παράλληλα στο άσχετο!!!
Μπορεί να τάραξαν όλους εμάς αλλά τουλάχιστον ξεχάστηκαν και έτσι άφησαν τον άνθρωπο στην ησυχία του...(εκεί πήγαινε το ευτυχώς!)
Προσπάθησα να συνεχίσω το διάβασμα και την απάντηση για όλη αυτή την απαίσια συμπεριφορά χωρίς ίχνος σεβασμού και ανθρωπιάς που αντίκρισα,την πήρα ως δια μαγείας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που είχα στα χέρια μου...

«Οι άνθρωποι εκεί κάτω νοιάζονται μόνο για ό,τι τους μοιάζει.Αν κάνει κάτι πως διαφέρει,τους χαλάει τη συνταγή.»

Τουλάχιστον στην επιστροφή μπορεί αρχικά να είχαμε και πάλι φασαρία στο λεωφορείο,μα τούτη τη φορά,ήταν από μία πολύ όμορφη παρέα που τραγουδούσαν κάποιο κομμάτι σε ρυθμούς της ραπ, αλλά είχαν τόσο μελωδικές φωνές,που το ευχαριστηθήκαμε πραγματικά όλοι μας!!!Οπότε νομίζω αποζημιωθήκαμε πλήρως ως προς το θέμα της φασαρίας....όσο για το άλλο θέμα...δεν θα 'θελα να το σχολιάσω περισσότερο γιατί ακόμα πονάει...

 όλα τα παραπάνω συνέβησαν στην πραγματικότητα πριν από λίγες ώρες...

Ο Νικόλας μάλλον έχει την τιμητική του σήμερα...

*το απόσπασμα είναι από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Οι Κάργιες"

14 σχόλια:

  1. Αγαπημένη μου Άμυ, μην βιάζεσαι να κρίνεις τους άλλους...ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να περνάνε! Σίγουρα αυτό δεν τους δικαιολογεί, τους δίνει όμως κάποια ελαφρυντικά :))
    Να περνάς όμορφα....καλή σου μέρα :)

    Υ.Γ. Μου άρεσε πολύ το γκράφιτι!!!
    Α! Και πρόσεχε που κυκλοφορείς :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα γλυκιά μου Ωραιοζήλη!Σίγουρα έχεις ένα μεγάλο δίκιο σε αυτό που λες.....
      Πάντα θα υπάρχουν σχόλια ως προς τους γύρω μας και ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε πραγματικά τον λόγο που γίνονται...αλλά το να χλευάζουμε κάποιον που είναι άρρωστος ειλικρινά με πονάει πολύ... :((
      Καλό υπόλοιπο στη μέρα σου!
      Την αγάπη μου:)

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα αμυ!!!!
    Τον ευατό τους κορο'ι'δεύουν όλοι αυτοί....είναι όλοι όσοι δεν έχουν το θάρρος να αντικρίσουν το ΄μέσα΄τους.Ετσι λοιπόν,θρασύδειλη σαν είναι, αναζητούν τέτοιος ανθρώπους για να απαλήνουν τον ΄πόνο΄ τους...τον δικό τους πόνο για τον οποίο οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι.Συγνώμη αν ακούγομαι σκληρός.
    Πολύ ωραία τα λόγια σου!!!
    K.F.B. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι και αυτό μια μεγάλη αλήθεια δυστυχώς....
      Την καλημέρα μου K.F.B. :)))))))

      Διαγραφή
  3. Δυστυχώς οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με τρόπο τόσο εγωιστικό και ανασφαλή, που για να αισθανθούμε "σπουδαίοι", περιγελούμε αυτούς που θεωρούμε αδύναμους...
    όταν όμως βρεθούμε στη θέση του "αδύνατου", τότε αλλάζουν όλα...
    Καλημέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δυστυχώς Σοφάκι μου είναι και αυτό πολύ αληθές....όταν αλλάζουν οι ρόλοι όμως,όπως πολύ σωστά είπες,έρχεται η ώρα της συνειδητοποίησης για πολλούς....!
      Την καλημέρα μου :)

      Διαγραφή
  4. καλημερα φιλη μου!
    δυστυχως υπαρχουν πολλων λογιων ανθρωποι...

    να εισια καλα!
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς γλυκιά μου Εκφρασούλα....
      Καλημέρα και από μένα!
      Πολλά φιλάκιααααα:)

      Διαγραφή
  5. Τι μου λες τώρα; Μέσα στο μυαλό μου είσαι; Κι ότι ήθελα να κάνω μερικά αφιερώματα στις παλαβοιστορίες που ζω καθημερινά στα λεωφορεία. Κι εσύ βλέπω οργανωμένη είσαι με βιβλία και μουσική. Εγώ πλέον το εξέλιξα το πράμα με audio κείμενα και παραμιλάω μόνη μου σα το χαζό. Άσε που το στόρυ που έζησες είναι παρόμοιο με ένα που είχα πετύχει εγώ. Καλά σε πια πόλη κυκλοφορείς. Εγώ εδώ στη Σαλονίκη έχω εντοπίσει τα τρελοδρομολόγια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα για πάρε σειρά και 'συ κορίτσι να καμαρώσουμε ακόμα περισσότερο τα χάλια μας..!
      Πάντα,σε κάθε είδους δρομολόγιο έχω τουλάχιστον ένα βιβλίο και ένα τετράδιο:) Εσύ πάντως είσαι πολύ μπροστά!Βασικά δεν νομίζω να σε παρεξηγήσει κανείς στις μέρες,γιατί το βασικότερο είναι πως δεν ενοχλείς κανέναν :)
      Τα συγκεκριμένα περιστατικά έγιναν και αυτά Θεσσαλονίκη....!
      Την καλησπέρα μου:)

      Διαγραφή
    2. χαχαχαχα έλα ρε; Πώπω! Πολλοί το σκάνε και από την Σταυρούπολη πάντως.! Αμα είσαι συντοπίτισσα δόσε σινιάλο στα ενδότερα. :))

      Διαγραφή
    3. ναι δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που έχω δει παρόμοιους ανθρώπους στους δρόμους...θα σε δώσω σύρμα ;))
      την καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  6. Καλησπέρα, Άμυ!
    Αυτό το θέμα της κοροϊδίας των άλλων, ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία. Δεν διδάσκεται, απλώς αναδύεται. Το παρατηρώ αρκετές φορές και αναρωτιέμαι γιατί να συμβαίνει, και κυρίως γιατί να συμβαίνει στην ενήλικη ζωή μας, όταν (υποτίθεται) ότι έχουμε ωριμάσει.
    Υπάρχει η εξήγηση του ότι αυτοί που κοροϊδεύουν, διακατέχονται από συμπλέγματα κατωτερότητας και χρησιμοποιούν την κοροϊδία ως άμυνα, για να αισθάνονται ανώτεροι από τους άλλους. Γνώμη σχετικά με αυτό δεν έχω γιατί δεν είμαι ειδικός σε καμία περίπτωση, ούτε μπορώ να διαμορφώσω γνώμη άκριτα για τον οποιονδήποτε που κοροϊδεύει κάποιον. Μόνο παρατηρώ και ενίοτε το συζητώ, ειδικά με τις μικρές ηλικίες. Πάντως, το όλο θέμα με λυπεί, είτε συμβαίνει στους μικρούς, είτε στους μεγάλους.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Έλλη πραγματικά δεν ξέρω τι μπορεί να φταίει στον καθένα και συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο...σίγουρα πιστεύω πως σε αρκετούς συμβαίνει αυτό που ανέφερες...
      Προσωπικά έχω μία απορία μόνιμη γύρω από το θέμα...τι το αστείο μπορεί να νιώθει κάποιος κοροίδευοντας έναν άρρωστο άνθρωπο...???Δηλαδή πρέπει να του χτυπήσει την δική του πόρτα η αρρώστια για να καταφέρει έστω και λίγο να μπει στη θέση αυτού του ανθρώπου??τι να πεις....δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν και αυτά στη ζωή....
      Την καλησπέρα μου!
      Φιλιά:)

      Διαγραφή

Γράφουμε ελληνικά :)