Να θυμάσαι πως....
Τίποτε δεν είναι στάνταρ και δεδομένο.
Από όσα βλέπεις,ακούς ή διαβάζεις πάντα να αφήνεις μέσα σου ένα κομμάτι ελεύθερο για τη δική σου γνώμη και τα δικά σου πιστεύω.
Γιατί η ελευθερία της ψυχής και της σκέψης μας είναι το παν.

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Αγαπώ άρα υπάρχω!

Ν.Βρεττάκος

Καλή εβδομάδα γεμάτη Αγάπη για όλους και για όλα!
...και είπαμε χαμογέλα...!
...κι αν κάτι πάει στραβά...
χαμογέλα στραβά!!!!!

Εαρινή Συμφωνία

Θ' αφήσω
τη λευκή χιονισμένη κορυφή
που ζέσταινε μ' ένα γυμνό χαμόγελο
την απέραντη μόνωσή μου

Θα τινάξω απ' τους ώμους μου
τη χρυσή τέφρα των άστρων
καθώς τα σπουργίτια
τινάζουν το χιόνι
απ' τα φτερά τους.

Έτσι σεμνός ανθρώπινος ακέριος
έτσι πασίχαρος κι αθώος
θα περάσω
κάτω απ' τις ανθισμένες ακακίες
των χαδιών σου
και θα ραμφίσω 
το πάμφωτο τζάμι του έαρος.

Θα 'μαι το γλυκό παιδί
που χαμογελάει στα πράγματα
και στον εαυτό του
χωρίς διασταγμό και προφύλαξη.

Σα να μη γνώρισα
τα χλωμά μέτωπα
των χειμωνιάτικων δειλινών
τις λάμπες των άδειων σπιτιών
και τους μοναχικούς διαβάτες
κάτω απ' τη σελήνη
του Αυγούστου.
Ένα παιδί

Γιάννης Ρίτσος, Εαρινή Συμφωνία

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Το νιονιό...

Το μυαλό δεν είναι βιβλίο, δεν είναι τακτοποιημένο αρχείο, δεν είναι σύστημα θυρίδων όπου φυλάμε
 τα τιμαλφή του παρελθόντος μας χρόνου. 
Δεν έχει καμιά τάξη. 
Απεναντίας, λειτουργεί διά της αταξίας, με θυμικές καταιγίδες, με συνειρμικές αλυσίδες όπου συνείρονται τα έγκατα του εγώ,με τρικυμίες εν κρανίω και με ναυαγοσωστικές σκέψεις.
Το πλαγκτόν του είναι γαλαξιοειδές – γάλα χυμένο στους ουρανούς της συνείδησης. Λέμε πολύ συχνά:αφήστε με να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη, να συγκεντρωθώ, να μαζέψω τα μυαλά μου. 
Πράγματι τα μυαλά είναι χυμένα – μόνο έτσι λειτουργούν και αποδίδουν.
 Αν υπήρχε – ευτυχώς που δεν υπάρχει – τρόπος να παραστήσουμε την εσωτερικότητα του νου,
 ασφαλώς θα βλέπαμε ένα εγχυματώδες τερατούργημα όπου ο χρόνος θα κρατούσε το ρόλο του ζωτικού κενού και η μνήμη τη θέση μιας σπειροειδούς έλικας με άπειρους κλώνους. Μήπως είναι τυχαίες οι κρίσεις ιλίγγου που παθαίνουμε κάθε τόσο περνώντας από το ένα στο άλλο, από τα βάθη στην επιφάνεια;
Οπότε πώς εξηγείται η τόση καθαρότητα μιας σκέψης; 
Το συγκεκριμένο που αναδύεται από αυτή την αρχέγονη θολούρα; Δεν εξηγείται – απλώς συμβαίνει. 
Ό,τι είναι γόνιμο και θαυμαστό στη ζωή βγαίνει μέσα από ευεργετικά πολτοειδή και μαγματοειδή ρεύματα. 
Ο νους δεν ταυτίζεται με το χάος του, ζωογονείται από αυτό όπως το έμβρυο μέσα στην κοιλιά της μάνας του.

Οι λατίνοι έλεγαν ότι γεννιόμαστε μέσα στα ούρα και στα σκατά. 
Όσοι είδαν νεογέννητο το ξέρουν.
 Παρόμοια είναι και η γέννηση των σκέψεων, γι” αυτό καταγινόμαστε να τις απαλλάξουμε από τις γλίνες που τις έθρεψαν.

Το νιονιό / Κωστής Παπαγιώργης

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Πλάι πλάι...



Μην περπατάς πίσω μου μπορεί να μην σε οδηγήσω....

Μην περπατάς μπροστά μου μπορεί να μην σε ακολουθήσω...

Περπάτα απλά δίπλα μου και κράτα το χέρι μου...




Καλημέρα όλη μέρα και υπομονή με τη ζέστη!

*μην ξεχνάτε να πίνετε περισσότερο νερό!

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

Αν...


Αν δεν καώ εγώ

Αν δεν καείς εσύ

Αν δεν καούμε εμείς

Πώς θα γενούνε τα σκοτάδια λάμψη...

Ναζιμ Χικμετ

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Ακούω Βλέπω Συλλογίζομαι #11



 Αγαπημένη στήλη εμπνευσμένη από την Ελευθερία του Diary Of A Beauty Addict

Ακούω...



Βλέπω...


Συλλογίζομαι...

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...".

Γκαίτε

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Κάνε ένα διάλειμμα από τα συνηθισμένα!

Ένα από τα ομορφότερα συναισθήματα που ξεφεύγει από τα καθημερινά είναι  το να γίνεσαι ένα με τον πανέμορφο κόσμο των παιδιών ή των ζώων!Όταν ξεκινάει το παιχνίδι μαζί τους,μεταφέρεσαι σε έναν άλλο κόσμο που πραγματικά δε χωράνε προβλήματα,στενοχώριες και άγχη αλλά μόνο χαρά και παιχνίδι!Δοκίμασε το!Γίνε και 'συ για λίγο παιδί μαζί με τα παιδιά και συμμέτοχος στο παιχνίδι του σκύλου,της γάτας ή τέλος πάντων ότι ζωάκι μπορεί να έχει ο καθένας!Να είσαι σίγουρος πως μετά θα νιώθεις την ψυχή σου πολύ πιο ανάλαφρη και χαρούμενη!
Καλό Σαββατοκύριακο:)

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Σαν τ'αηδόνια η ψυχή να τραγουδά

Κάνε με ἀηδόνι Θεέ μου, πᾶρε μου ὅλες
τὶς λέξεις κι ἄφησέ μου τὴ φωτιά,
τὴ λαχτάρα, τὸ πάθος, τὴν ἀγάπη,
νὰ τραγουδῶ ἔτσι ἁπλά, ὅπως τραγουδοῦσαν
οἱ γρῦλοι μία φορὰ κι ἀντιλαλοῦσε
ἡ Πλούμιτσα τὴ νύχτα. Ὅπως ἡ βρύση
τοῦ Πουλιοῦ μὲς στὴ φτέρη. Νὰ γιομίζω
μὲ τὸ μουμούρισμά μου τὴ μεγάλη
κυψέλη τ᾿ οὐρανοῦ. Νὰ θησαυρίζω
τὰ νερὰ τῶν βροχῶν καὶ τὶς ἀνταύγειες
ἀπ᾿ τὸ θαῦμα τοῦ κόσμου. Νὰ μ᾿ ἁπλώνουν
τὶς φοῦχτες τους οἱ ἄνθρωποι κι ἕνας ἕνας
νὰ προσπερνοῦν. Κι ἀδιάκοπα νὰ ρέω
τὴ ζωή, τὴν ἐλπίδα, τὴ λάμψη τοῦ ἥλιου,
τοῦ ἡλιογέρματος τὸ γαρουφαλένιο
ψιχάλισμα στὰ ὄρη, τὴ χαρά,
τὰ χρώματα νὰ ρέω τοῦ οὐράνιου τόξου
καὶ τὴ βροχούλα τῆς ἀστροφεγγιᾶς.
Ὢ τί καλὰ πού ῾ναι σ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο!

Ν.Βρεττάκος

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Πανσέληνος απόψε...

και ενώ μου γεννήθηκε η επιθυμία
να γράψω κάτι γι αυτήν...
η απάντηση ήρθε μέσα από μια κουβέντα παρέα με την πολυαγαπημένη μου γιαγιά...

αν είν' καθαρή θα φέρει ξέρα...
αν είν' θολή βροχή κι αέρα...

οξύμωρο ε;
η καθαρότητα να φέρνει ξηρασία(!)...
και η θολούρα βροχή (εξαγνιστική!) και αέρα (ανάσα)!

*κάνε κλικ στις χρωματιστές λέξεις ν'ακούσεις!

ευχή μου λοιπόν...να φανεί στα μάτια του καθένα θολή...κι αν όχι...
κλείσε τα μάτια...και δες ό,τι ποθείς...!


*φυσικά,τα όσα λέγονταν παλιά για την πανσέληνο αφορούσαν την πρόγνωση του καιρού...
απλά εγώ επέλεξα να τα συνδέσω με τ'ανθρώπινα...
καλό υπόλοιπο βραδιάς σε όλους...

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Εγώ φταίω...

Νομίζεις πως είναι κάπου μακριά και δεν ακούν.
Νομίζεις πως είναι απασχολημένα  και δεν σε βλέπουν.
Νομίζεις πως είναι μικρά και δεν θα καταλάβουν…

Η μαμά γύρισε αργά από τη δουλειά. Είναι κουρασμένη.
Κάνει δουλειές και είναι θυμωμένη.
Εγώ φταίω αν  είχα μαζέψει τα παιχνίδια μου, δεν θα χρειαζόταν να κουραστεί για να τα μαζέψει εκείνη…

Η αλήθεια είναι πως είναι εκεί. Κρυμμένα ή απλά αόρατα.
Μέσα στον μικρό χρωματιστό τους κόσμο, εκεί που εσύ είσαι πελώριος.
Ο γονιός, ο τροφός, ο δάσκαλος, ο αρχηγός…
Ο Πελώριος!

Η μαμά ξέχασε το φαγητό. Το φαγητό κάηκε κι η μαμά είναι λυπημένη γιατί πρέπει να κάνει άλλο.
Εγώ φταίω. Αν είχα κάνει μόνος τα μαθήματα μου δεν θα χρειαζόταν η μαμά να με βοηθήσει  και δεν θα καιγόταν το φαγητό…

Ακούν, νιώθουν, οσφραίνονται την αγωνία, το φόβο, το θυμό, την κούραση, την ένταση…
Τα νιώθουν χωρίς να το θέλουν.

Ο μπαμπάς φτιάχνει τη βρύση που χάλασε και εγώ παίζω με τα κατσαβίδια του…Έσπασε όμως ο σωλήνας και πλημμύρισε η κουζίνα με νερά. Είναι θυμωμένος και φωνάζει και η μαμά μαλώνει μαζί του. Εγώ φταίω, αν δεν ήμουν μέσα στα πόδια του όλη την ώρα δεν θα είχε γίνει αυτό!

Χωρίς να το επιδιώκουν, τα κάνουν όλα «δικά τους».
Φταίνε αυτά…
Για όλα.
Για τα πάντα.
Για τα αδύνατα.
Για τα αδιανόητα.
Φταίνε αυτά!

Η μαμά μάλωσε με τον μπαμπά. Φωνάζουν κι είναι πολύ θυμωμένοι. Εγώ φταίω, αν είχα πάει πιο νωρίς για ύπνο, δεν θα ήταν τόσο κουρασμένοι και δεν θα θύμωναν, τόσο πολύ!

Οι μικροί, άγουροι άνθρωποι. Νέοι σε έναν κόσμο παλιό κι ακατανόητο.
Κι αν όλα αυτά πια είναι για εσένα απλά. Κι αν είσαι ο μόνιμα κουρασμένος ενήλικας, με τις μεγάλες ευθύνες και τη δύσκολη καθημερινότητα
Θυμήσου…
Θυμήσου εσένα κρυμμένο στις σκιές.
Να ακούς, να νιώθεις, να παλεύεις, με τα «θηρία» και να νομίζεις , να πιστεύεις, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πως είναι δικά σου… Κι εσύ να πρέπει  να αλλάξεις! Εσύ να βρεις τη λύση στα δικά τους προβλήματα…
 
Ο μπαμπάς μετράει τα λεφτά και δεν φτάνουν. Είναι λίγα. Θύμωσε και είναι νευριασμένος. Εγώ φταίω αν δεν του είχα ζητήσει να μου πάρει κρουασάν… Δεν θα ξαναζητήσω να μου πάρουν τίποτα…

Θυμήσου πως είναι να νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξεις χωρίς να ξέρεις το γιατί, χωρίς να ξέρεις το πώς…
Πως;
Θυμήσου πως είναι να νιώθεις συνέχεια πως είσαι «το λάθος»… πως «εσύ φταις».
Απλά θυμήσου…

Η αδερφή μου έχασε το αρκουδάκι της και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Κλαίει κι η μαμά κι ο μπαμπάς την μαλώνουν που όλο το χάνει. Εγώ φταίω αν δεν είχα μπει στο δωμάτιο της να παίξω, σίγουρα δεν θα είχαν ανακατευτεί τα παιχνίδια και θα έβρισκαν το αρκουδάκι της!

Θυμήσου: Τα λόγια που σε πλήγωσαν για να μην τα ξαναπείς.

Ο μπαμπάς δεν έχει καθόλου χρόνο για να με βοηθήσει στα Μαθηματικά. Η μαμά είναι στη δουλειά και πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του.
Κλαίω στο δωμάτιο μου γιατί δεν καταλαβαίνω και με μαλώνει.
Εγώ φταίω, αν ήμουν καλή κι άκουγα την δασκάλα στο σχολείο θα καταλάβαινα τα μαθηματικά μου…Ο μπαμπάς μου λέει ότι είμαι ανόητη και χαζή…Είμαι χαζή!

Θυμήσου: Τις πράξεις που σε πόνεσαν για να μην τις ξανακάνεις.

Στο σχολείο έχασα την κασετίνα μου. Δεν μπορώ να την βρω πουθενά. Φοβάμαι να το πω γιατί θα με μαλώσουν. Εγώ φταίω…είμαι απρόσεχτος, αν πρόσεχα τα πράγματα μου δεν θα έχανα την κασετίνα. Τώρα μπορεί να μου τραβήξουν το αυτί ή τα μαλλιά και θα μπω τιμωρία στο δωμάτιο μου. Φοβάμαι.

Κι ύστερα θυμήσου τον ήχο του παιδικού σου γέλιου και σκέψου ποιοι ήταν οι λόγοι που εκείνο το γέλιο έπαψε!

 Παίζουμε και χτυπάμε τα παιχνίδια μας στο πάτωμα και γελάμε. Η μαμά και ο μπαμπάς μας λένε να σταματήσουμε. Δεν κάνουμε τίποτα μόνο γελάμε. Μας φωνάζουν να σταματήσουμε να κάνουμε βλακείες και να κάνουμε επιτέλους ησυχία…γελάμε κρυφά και μετά εκείνοι θυμώνουν γιατί τους κοροϊδεύουμε. Μας έπιασαν δυνατά  από το χέρι και μας έκλεισαν στα δωμάτια μας. Μόνους…
Εμείς φταίμε γιατί γελούσαμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε τόσο δυνατά…δεν κάνει να γελάμε!!

Χιλιάδες λόγοι.
Σε ένα πελώριο στα μάτια του κόσμο, υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να φταίει. Σε μια ζωή της οποίας δεν έχει τον έλεγχο.
Δίπλα σε ανθρώπους από τους οποίους εξαρτάται απόλυτα.
Υπάρχουν εκατοντάδες παράλογες στιγμές στις οποίες φταίει.
Δεκάδες παράλογα λάθη τα οποία δεν έκανε, δεν προέβλεψε, δεν γνώριζε και για τα οποία φταίει…
Αυτός ο μικρός άνθρωπος με τα λεπτά χέρια και τα πελώρια μάτια.
Φταίει για όλα και ζει την καθημερινή αγωνία…για όλα αυτά για τα οποία θα φταίει μέχρι το τέλος της ημέρας…
Προσπαθεί σκληρά να ελαχιστοποιήσει τα λάθη μα είναι αδύνατον να γίνει αυτό.
Άλλωστε πώς να σταματήσεις να φταις για κάτι που δεν φταις;
Σε κάθε φωνή, σε κάθε ένταση, μια σκιά είναι πίσω.
Ένα προσωπάκι σιωπηλό, χλωμό, παρακολουθεί με αγωνία και δεν προσπαθεί πια να καταλάβει…Το έχει πάρει απόφαση πως φταίει!!!
Όχι. Στόχος δεν είναι η ενοχή. Στόχος είναι η ευθύνη.
Πως γίνεται αυτό με εμένα;…
Αλλάζω και προσπαθώ να αλλάξω όχι από τη στιγμή που έγινα γονιός αλλά, από τη στιγμή που το συνειδητοποιώ.
Από τη στιγμή που νιώθω την ανάγκη να κάνω χαρούμενο, όχι μόνο το παιδί μου αλλά να ξανακάνω χαρούμενο το παιδί εκείνο.
Το μικρό μπερδεμένο ανθρωπάκι που νόμιζε πως φταίει για όλα…
Εμένα!Εσένα!
Πριν θυμώσεις, πριν μιλήσεις, πριν σηκώσεις τη φωνή σου ή το χέρι σου, στάσου λίγο και σκέψου…Σκέψου την δύναμη που έχεις. Εσύ ο πελώριος γονιός. Σκέψου την εξουσία! Την εξουσία σου πάνω του…Τον έλεγχο σε έναν άλλο άνθρωπο.
«Θα σε πάρω αγκαλιά και θα σε σφίξω όπως σου αξίζει.
Μην φοβάσαι μικρέ άνθρωπε. Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα και σήμερα θα σου πω μια μεγάλη και δύσκολη για εμένα αλήθεια…
Να θυμάσαι λοιπόν, δεν φταις εσύ, εγώ φταίω!»
…Σε όλους τους μικρούς μας ανθρώπους. Σε αυτούς που μεγαλώνουμε και σε αυτούς που ζουν ακόμη μέσα μας…Σε εσάς αγαπημένοι…

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Σςςς...

Και όταν η ψυχή σου μιλά,καλύτερα εσύ να σιωπάς.
Και σκύψε όσο μπορείς να την ακούσεις,γιατί η φωνή της είναι πάντα ψίθυρος,
για να μην ενοχλεί την επιθυμία σου...
(Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)

Pavel Mitkov
 πηγή εικόνας εδώ

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Η βροχή και το κρίνο

Οι τελευταίες μου λέξεις έχουν γίνει ένας κόμπος.
Όταν θάρθει το βράδυ, θα γίνουν βροχή.
Θα ποτίσω ένα κρίνο...

Ν.Βρεττάκος

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Το παιχνίδι της Αγάπης!

Την ιδέα γι' αυτό το όμορφο παιχνίδι
 την έχει εμπνευστεί η αγαπημένη Κική από το 
Ας μιλήσουμε γι' αγάπη λοιπόν με την ελπίδα να καταφέρουμε 
να την κάνουμε και βίωμα ζωής!

Σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ!


Πόσο εύκολο είναι να μιλάμε ή να γράφουμε για την αγάπη αλλά πόσο δύσκολο να ζούμε μέσα στην αγάπη!Και φυσικά αναφέρομαι στην αληθινή αγάπη...που συνεπάγεται με την ανιδιοτέλεια,τον σεβασμό και την ελευθερία....
Σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ μας λέει το αγαπημένο τραγούδι...
Σ' αγαπώ γιατί είσαι εσύ και όχι εγώ!
Καταλαβαίνεις;
Σ' αγαπώ γιατί είσαι ακριβώς αυτό που είσαι και όχι αυτό που θα ήθελα να είσαι...
Αφήνω χρόνο να σε μάθω...βγαίνω από το εγώ μου για να μπορέσω να σε συναντήσω...
Σέβομαι τις επιθυμίες σου χωρίς να προσπαθώ να επιβάλλω τις δικές μου...
Σ' αγαπώ γιατί θέλω να σε αγαπώ χωρίς να απαιτώ ως αντάλλαγμα τη δική σου αγάπη...

Δυστυχώς στις μέρες μας δεν προσπαθούμε για την αληθινή αγάπη...γιατί;
γιατί απλά βιαζόμαστε και λειτουργούμε εγωιστικά...δεν έχουμε καν την υπομονή να περιμένουμε να γνωρίσουμε τον άλλον......και ευθύς αμέσως υψώνουμε εμπρός τα δικά μας θέλω και το δικό μας τεράστιο εγώ...χωρίς να μένει καθόλου χώρος και χρόνος για το   εσύ!
αν δεν βγω από το εγώ πώς θα γνωρίσω το εσύ?
κι αν δεν γνωρίσω το εσύ πώς θα το αγαπήσω?
κι αν δεν μάθουμε να πράττουμε τα παραπάνω έτσι δεν θα φτάσουμε ποτέ στο εμείς...

Κανείς δεν είπε πως η αγάπη είναι κάτι εύκολο...αλλά είναι τόσο τεράστιο το μεγαλείο της,τόσο απέραντη η ευλογία της,που αξίζει κανείς έστω και μία φορά στη ζωή του να προσπαθήσει να τη γνωρίσει,να τη νιώσει και να την χαρίσει απλόχερα....
Άλλωστε η καρδιά γεμίζει όταν δίνεις...!
Ευχή μου λοιπόν να προσπαθούμε να μάθουμε να αγαπάμε αληθινά...

Να μου επιτραπεί να κλείσω τη δική μου συμμετοχή με τον Ύμνο της Αγάπης...
γιατί όσα κι αν γράψω εγώ ή ο καθένας νομίζω πως είναι πολύ φτωχά μπροστά του...

"Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
και αν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί.
και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.
 Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται.
ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν.
ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία,
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.
η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει, είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται, είτε γλώσσαι, παύσονται, είτε γνώσις, καταργηθήσεται...
 νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα, μείζων δε τούτων η αγάπη."

(Α Κορ. ιγ' 1-8, 13) 



Στο Παιχνίδι της αγάπης συμμετέχουν τα ιστολόγια:

H Ζήνα Μαρνέζη με το blog Κοραλένια λόγια
H Μαρία Παρασκευοπούλου με το blog Συλλέγω στιγμές 
Η Δέσποινα με το blog Μαμά σε κρίση 
Η Μαρία με το blog mytripssonblog
Το Πετροκόριτσο με το blog Ο πιο πιστός φίλος του σκύλου
Η Αριάδνη με το blog Only you 
H Ελένη Φλογερά με το blog Στα μονοπάτια της φαντασίας μου 
Η Εύη Γκάλαβου με το blog Γυναίκα
H Aριστέα με το blog Η ζωή είναι ωραία
Η Onirokosmos με το blog Οnirokosmos 
H Έλλη με το blog Funky Monkey 
Η Μαρία Νι με το blog Mια ματιά στον ήλιο
Η Xris Kat με το blog Neraidodimiourgies
Η Έλενα Λ. με το blog Μια καλημέρα
Η Μαριλένα με το blog Μarilenaspotofart
Η Vivi με το blog Confusedmindblog 
H Μαρθα με το blog Γίναμε Γονείς 
Η Flore G. με το blog Διαβά-ζω
Η Φλώρα με το blog Texnistories
H Πεταλουδίτσα με το blog Butterfly's World
Η Maria Fe με το blog Η ΖωΗ μΑς ΜιΑ ΕιΚοΝα 
Η Μarilise με το blog Marilise 2
H Κατερίνα Koko με το blog Follow me...σκέψεις, απόψεις
H Κλαυδία με το blog Κάτω από την Ακρόπολη
Η Μαρία Έλενα με το blog Γλυκιά ζωή
Η Ρένα Χριστοδούλου με το blog Δια χειρός Ρένας Χριστοδούλου
Η Κατερίνα Βερίγκα με το blog Positive Thinking Greece
Η Ωραιοζήλη με το blog Κάθε Μέρα...! 
Ο Νίκους Μous με το blog  Αντίθετοι κόσμοι
Και η φίλη της Barbie που δεν είναι μπλοκερ αλλά θα την φιλοξενήσει η Κική (Εκφράσου)  στο μπλοκ της.

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Όταν αγαπά κανείς


τότε καταφέρνει να γίνει οτιδήποτε μέσα στη δημιουργία!

Όταν αγαπά κανείς δεν έχει ανάγκη να καταλάβει τι συμβαίνει,γιατί από εκείνη τη στιγμή όλα συμβαίνουν μέσα του.

                                      Από τον Αλχημιστή του 
                                    Paulo Coelho
                                    

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Ο ήλιος μας φωνάζει

Γιατί να μην παίξουμε; Ο παππούς λέει πως όσοι μάθανε το κρύο
ξέρουνε τι θα πει και ζέστα.
 Ω, κάτι ξέρει κι ο παππούς και φοράει στ’ αφτιά του κόκκινα κεράσια
και μιλάει φιλικά με τα λουλούδια τα λόγια της ξανθής αυγής.
 Ο κάμπος είναι πράσινος, η θάλασσα γαλάζια κι ο ουρανός είναι σαν
την ομπρέλα της άνοιξης όταν πηγαίνει περίπατο με μικρά χαρούμενα
βήματα.
Άλλοτε διαβάζαμε τα μαθήματα μας, κάναμε την προσευχή μας
και λέγαμε πως δυο και δυο κάνουνε τέσσερα.
 Τώρα, δυο λουλούδια και δυο αχτίνες δεν κάνουνε τέσσερα – κάνουνε
την ψυχή μας.
 Κι ένα τριαντάφυλλο και μια πεταλούδα δεν κάνουν δυο – κάνουν ένα
Θεό.
 Κι ένας Θεός κάνει όλα.
 Λοιπόν, η ψυχή μας μαζί με την ψυχή του Θεού πόσα κάνει;
 Ο δάσκαλος δεν ξέρει.
 Εμείς το ξέρουμε πως κάνει: ένα.
 Το διαβάσαμε σήμερα στο ανοιχτό βιβλίο του ήλιου, σήμερα που
ξεχάσαμε όλα τα βιβλία.

 Γιάννης Ρίτσος

***
Ευχές από καρδιάς τούτο το καλοκαίρι να 'ναι γεμάτο από ολόφωτες ευτυχισμένες στιγμές!!!

***

*Νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος. 
Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωϊὰ νὰ εἶναι 
ποὺ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ 
θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας πρωτοειδωμένους·*
                       Κ.Καβάφης



Κοίτα πώς γέρνει τώρα ο ήλιος
και μεγαλώνει τις σκιές στα χώματα!
Και πώς κοιτάζουν προς τα μέσα
κι αφήνουν να τα φανταστείς τα χρώματα!
Κι είν' ένα φως μες το σκοτάδι
που σου ταιριάζει να φοράς,
γιατί αλλιώς σε φανερώνει
κι αλλιώς σε κάνει να κοιτάς,
σαν μ' αγαπάς.