Βραδιάζει στον κόσμο, τα παράθυρα κλείνουν
ανάβει το φως και το ξένο δωμάτιο γίνεται
ο κόσμος. Τα λίγα βιβλία μου πάνε
κ’ έρχονται τότε, διασχίζουν το χώρο,
σα νάναι πρόσωπα φιλικά που στα χέρια τους
κρατάνε ψωμί, νερό, φρούτα, φάρμακα.
Κ’ ένα απ’ όλα τη νύχτα, ανοιχτό στις σελίδες
που κλείνουν τα μάτια μου, μένει κοντά μου,
στην κουβέρτα μου πάνω – φύλακας άγγελος
που έπεσε μπρούμυτα κι ακούει την καρδιά μου.
Νικηφόρος Βρεττάκος ~ Βραδιάζει
Πολυ ωραιο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλως σε βρηκα!!
Να είσαι καλά:)
ΔιαγραφήΚαλώς βρεθήκαμε!
Την καλημέρα μου:)
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος πάντα μας μαγεύει..ακόμα και με μιά του πρόταση..μπράβο Άμυ μου..μόνο ποιότητα συναντώ εδώ..καλό σου ξημέρωμα ματάκια μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα γλυκιά μου Καίτη!Για άλλη μια φορά ταπεινά σ'ευχαριστώ για την αγάπη σου..
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου και την δική αγάπη πάντα..
Φιλί!:)
ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ-!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως γράφουν κάποιοι άνθρωποι αυτά που κρύβουμε μέσα μας κι ας μην μας ξέρουν... Πολλά γλυκά φιλιά Άμυ μου!
ναι..είναι πραγματικό μαγικό αυτό που συμβαίνει!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά Πετροκόριτσο μου :)
Τι όμορφο απόσπασμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ!
Όμορφο βράδυ και σε 'σένα Έλλη μου:)
Διαγραφή