Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να 'πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από τ ο κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα νουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα;
Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ.
Αλκυόνη Παπαδάκη ~ Οι κάργιες
Thou Bellafonte Args σ'ευχαριστώ...ξέρεις εσύ...
!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την Παπαδάκη έχω ένα κόλλημα κι έχω διαβάσει όλα της τα βιβλία. Υπέροχη... Σε φιλώ γλυκά Άμυ μου και καλό βράδυ!
ΑπάντησηΔιαγραφή...παρομοίως Πετροκοριτσάκι μου!!
ΔιαγραφήΦιλάκια όμορφο ξημέρωμα εύχομαι :))
Ψυχής ανάταση Άμυ μου τέτοιες σκέψεις..όλοι μας χρειάζονται αυτή την αλάνα!το κόλλημα με την Α.Παπαδάκη το έχω κι εγώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή