Να θυμάσαι πως....
Τίποτε δεν είναι στάνταρ και δεδομένο.
Από όσα βλέπεις,ακούς ή διαβάζεις πάντα να αφήνεις μέσα σου ένα κομμάτι ελεύθερο για τη δική σου γνώμη και τα δικά σου πιστεύω.
Γιατί η ελευθερία της ψυχής και της σκέψης μας είναι το παν.

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Της αγκαλιάς...



Βαθαίνει η αγκαλιά σαν αγαπιέσαι…
Χωράει πολλούς ζητιάνους
πολλούς που στερήθηκανε τον έρωτα
ή δεν τους φίλησαν ποτέ τους
χαμογελάνε αυτοί που δεν τους χάιδεψε κανένας
ζούνε ανάμεσά μας όλοι ετούτοι
ένα μπουμπούκι σκάει δειλά.

Ανδρέας Αγγελάκης

γιατί...μια αγκαλιά αγάπης 
δεν ζητάμε όλοι οι άνθρωποι  για να σταλάξει λίγο φως στην ψυχή μας?

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Αφιέρωμα στον Έρωτα #1


Έρωτας τάχα να ‘ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να δω
παράθυρά σου;
Έρωτας να ‘ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλείνει
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;
Έρωτας να ‘ναι ή συμφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;
Μα ό,τι και να ‘ναι, το ποθώ,
και καλώς να ‘ρθει το κακό
που είν’ από σένα·
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ 
τ'αγαπημένα




Φταίει το σκουλαρίκι σου...(!)



γιατί ανταύγειες βγάζει....!!!!!!!!






«Γεια και χαρά στου βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά, μήπως και ξαλαφρώσω».

Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.

Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.....!!!!!!!!!


Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

Εσύ γιατί λυπάσαι τελικά;










Το διάβασα πριν λίγες μέρες και μου άρεσε γιατί πιστεύω πως έχει μεγάλες δόσεις αλήθειας...
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε βιώσει την κατάσταση της ερωτικής απογοήτευσης...
το θέμα όμως είναι τι είναι τελικά αυτό που μας κάνει να λυπόμαστε τόσο;

"Πολλές φορές βλέπω ανθρώπους που είναι ψυχικά ράκη από μια ερωτική απογοήτευση. Και αυτό που βγαίνει στην επιφάνεια μετά από πολύωρες συζητήσεις, είναι σχεδόν πάντα, το ίδιο συμπέρασμα, ότι δεν αγάπησαν εκείνον ή εκείνη, αλλά την ανάγκη τους. Την ανάγκη που πρόβαλαν στο πρόσωπο του άλλου. Δεν αγάπησαν αυτόν αλλά την φαντασία τους γι αυτόν. Όχι αυτό που ήταν αλλά εκείνο που ήθελαν και είχαν ανάγκη να είναι….."

π.Λίβυος

Τρίτη 23 Σεπτεμβρίου 2014

Καστοριά η όμορφη πόλη Στο τέλος του καλοκαιριού

Λίγες εικόνες 
από μία πόλη που κατέχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου
μαζί με ένα εξαιρετικό βίντεο
 ντυμένο με μοναδικές φωτο-στιγμές και σκέψεις
της Βιβής Φαρσαλιώτου-Ιατρού...
εικόνες και σκέψεις από 
"την τελευταία μέρα του Αυγούστου, 
την ώρα που πίσω απ' των ανθρώπων 
και της φύσης τα έργα έδυε ο ήλιος του καλοκαιριού
στην Καστοριά του 2014'
όπως χαρακτηριστικά μας γράφει η ίδια η Βιβή...

εύχομαι μέσα από την προβολή όλων των παρακάτω
να αισθανθείτε έστω και λίγη από την μαγεία αυτής της πόλης...
η οποία νομίζω πως είναι αρκετή για να σας προτρέψει να την επισκεφθείτε..!!!!!!!!

*Θεού θέλοντος θα ακολουθήσει εν καιρώ σχετική ανάρτηση με πλήρες αφιέρωμα


...ακολούθα τις στιγμές που μιλούν οι σιωπές....








πατρίδα είναι ο τόπος που βρίσκει γαλήνη η ψυχή...!


Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Η Ζωή μέσα από τα μάτια της Λίλας



Ο Carlos Lascano δημιούργησε μία υπέροχη ταινία μικρού μήκους με πολλά στοιχεία animation
με θέμα τη ζωή και πρωταγωνίστρια την γλυκιά Lila,η οποία 
μέσα από το δικό της βλέμμα 
μεταμορφώνει την κάθε στιγμή  ζωγραφίζοντας την με υπέροχες πινελιές 
χρωμάτων που εκπέμπουν 
αγάπη
ομορφιά 
και χαρά!



πηγή βίντεο:http://www.thessalonikiartsandculture.gr/

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Φθινοπωρινές Αχτίδες


Κι αν φθινοπώριασε
κι οι μέρες δεν είναι πια
τόσο συχνά φωτεινές
μη μελαγχολείς...

είναι η εποχή που η φύση 
αλλάζει φορεσιά!

Βγες στο παράθυρο 
απόλαυσε την ομορφιά
της αλλαγής!

Και τις μέρες που θα λάμπει ο ήλιος 
αποθήκευε αχτίδες
για να 'χεις αποθέματα
φωτός πάντα μέσα
στην ψυχή σου.


Καλημέρα όλη μέρα,καλή και χαρούμενη Κυριακή για όλους μας!

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014

Κατάθλιψη και Ανάνηψη


Μια ταινία μικρού μήκους που παρουσιάζει κατά την γνώμη μου με έναν εξαιρετικό τρόπο
την ασθένεια που τα ποσοστά της οποίας βλέπουμε όλο και περισσότερο να αυξάνονται ραγδαία στην καθημερινότητα μας...φυσικά αναφέρομαι σε αυτήν της κατάθλιψης.

Και με αφορμή αυτό το βίντεο θα ήθελα να πω πως όσοι την αντιμετωπίζετε είτε προσωπικά,είτε μέσα από δικά σας πρόσωπα μην διστάζετε να μιλήσετε γι' αυτό και προσπαθήστε όσο μπορείτε να πείσετε και αυτούς που το βιώνουν να κάνουν το ίδιο.Είναι μια πολύ σοβαρή και δύσκολη κατάσταση στην οποία δεν χωράνε ταμπού...καθότι το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι βήματα προς τα πίσω τα οποία (ο Θεός να φυλάξει) για κάποιους μπορεί να αποβούν και μοιραία,γιατί μην ξεχνάμε  για όσους δεν το γνωρίζουν πως  κατατάσσεται στις θανατηφόρες ασθένειες.

 Επειδή είναι ένα θέμα το οποίο μπορεί να πάρει τεράστιες διαστάσεις(ίσως κάποια στιγμή κάνω μία απόπειρα για σχετική ανάρτηση) θέλω να στρέψω τη σκέψη σας στην θετική πλευρά που μπορεί να έχει μία τέτοια κατάσταση.Τι εννοώ;Ίσως είναι μια κατάσταση που θέλει να σου δείξει πως κάπου έχεις πάρει κάποιο μονοπάτι που δεν σε βοηθάει και ήρθε ο καιρός να αλλάξεις δρόμο....
Προσωπικά είμαι της άποψης πως για να βγεις στο φως πρέπει να κολυμπήσεις στα βαθιά...
όταν βρεις πάτο ένας δρόμος υπάρχει...ο ανήφορος...


Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος

Ν.Καζαντζάκης

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014

Θα 'θελα να φωνάξω το όνομά σου,


 αγάπη, μ’ όλη μου τη δύναμη.
Να τ’ ακούσουν οι χτίστες απ’ τις σκαλωσιές
και να φιλιούνται με τον ήλιο
να το μάθουν στα καράβια οι θερμαστές
και ν’ ανασάνουν όλα τα τριαντάφυλλα
να τ’ ακούσει η άνοιξη και να ‘ρχεται πιο γρήγορα
να το μάθουν τα παιδιά για να μη φοβούνται το σκοτάδι,
να το λένε τα καλάμια στις ακροποταμιές,
τα τρυγόνια στους φράχτες…

Να το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει.

Τάσος Λειβαδίτης 

*****
ακολουθεί άκουσμα που αγγίζει ψυχές...!




* ...είναι μοναδικός...! *

*τις ερχόμενες μέρες θα ακολουθήσει αφιέρωμα με τις υπέροχες μουσικές του...*


Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Στάλες Αγάπης Πίστης Σοφίας Ελπίδας


Άλλες φορές ορμητικές κι άλλες πάλι σταγόνα σταγόνα
πέφτουν οι στάλες τις βροχής αγκαλιάζοντας την πλάση όλη.
Ξεκινούν από τα δέντρα χαϊδεύοντας κάθε φύλλο και κατηφορίζουν για να ποτίσουν το χώμα και πιο κάτω την πηγή ζωής τους,τις ρίζες....
Απλώνονται στις στέγες κι ύστερα κυλούν στα παραθυρόφυλλα σχηματίζοντας μικρά ρυάκια.
Και πίσω από το τζάμι στέκει ο καθένας και τις θωρεί,
άλλος με αίσθημα μελαγχολικό κι άλλος με εκείνο της απόλαυσης.

Κάπως έτσι κυλούν κι οι μέρες της ζωής μας...άλλοτε δύσκολες,λυπημένες,σκοτεινές 
κι άλλοτε ευχάριστες,χαμογελαστές και φωτεινές.
Να θυμάσαι στις μέρες που έχουν καταιγίδα πως 

πάντα θα υπάρχει γύρω αλλά και μέσα σου ριζωμένη η Αγάπη 
περιμένοντας να την νιώσεις

πως κάθε καταιγίδα της ζωής κρύβει και μια Σοφία μέσα της 

πως υπάρχει ένας Θεός αγάπης που το μόνο αντάλλαγμα που ζητά 
είναι η Πίστη σου στην απέραντη αγάπη Του

και πως η Ελπίδα είναι το κλειδί για το αύριο και κατοικεί μέσα μας 
αρκεί να την αφήνουμε να φωτίζει τις σκέψεις μας...

Και έτσι σταγόνα σταγόνα να γεμίζεις όλο και περισσότερο την ψυχή σου με
 Αγάπη,Πίστη,Σοφία και Ελπίδα...!

Χρόνια Πολλά κι ευλογημένα σε όσες γιορτάζουν σήμερα!

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Τανγκό μες στον καθρέφτη

Ο Μαρξ, ο έρωτας, ο Θεός. Περιπλανήσεις της νιότης μας που αγωνιούσε να είναι άξια και να καταλάβει, διαφανής στη δικαιοσύνη και στην αξιοπρέπεια. Πόσο δύσκολα γίνεται άξιος και διαφανής κανείς, πόσο δύσκολα καταλαβαίνει. Από απώλεια σε απώλεια, από απόπειρα σε απόπειρα. Πόσοι θ’ αντέξουμε ως το τέλος γέροι, στα συγκαλά μας; Πόσοι θα το παραδεχθούμε το άγριο μάθημα πως η απώλεια είναι το κέρδος, πως το άδειασμα είναι το γέμισμα, στο κενό η πληρότητα κι ο κίνδυνος η μόνο σιγουριά; Αργούμε πολύ. Φοβόμαστε πολύ, αντιστεκόμαστε μάταια. Οι δρόμοι μας μοιάζουν να προχωρούν μα δεν προχωρούν. Οι πιο πολλοί κυκλικά είναι χαραγμένοι.

Βρέχει κι εγώ θυμάμαι νύχτες μιας αγάπης σύντομης. Λόγια του στο αυτί μου πιο ερωτικά απ’ το σώμα του στο κορμί μου. “Δεν ξέρω τι να κάνω με σένα”, μου έλεγε. “Είναι τόσο καλό αυτό που ζω που το φοβάμαι″. “Θα χαθώ μέσα σου”, μου έλεγε. “Θα μ’ αφήσεις γρήγορα κι εγώ θα γυρνώ στην άμμο, γυμνός σαν εκείνο τον παλαβό”. “Δεν αντέχω να πονέσω άλλη φορά”, μου έλεγε. “Καλύτερα να μη ζήσω παρά να ξαναπονέσω έτσι″. Χαθήκαμε. Για να μη χαθούμε μαζί χαθήκαμε χώρια. Χάσαμε την έκσταση που μαζί γεννούσαμε από φόβο να μην τη χάσουμε !

Πόσο ύπουλη και υποκριτική μπορεί να γίνει η δύναμη του λόγου ! Το καταλαβαίνω τώρα που γράψε – γράψε, οι ευχέρειες μου βελτιώνονται και ακονίζονται. Με τρεις αλήθειες για λάβαρο, εισβάλλω περνώντας δέκα ψέματα στις εξομολογήσεις μου. Τα ψέματα αυτογονιμοποιούνται, απλώνουν και γεμίζουν τον κόσμο, μου σαστίζουν τη διάκριση. Σαν τους σουρεαλιστές ποιητές που μαζί με την τέχνη τους μπορούν να περνούν αυθαιρεσίες, μπορούν άνετα να μπλοφάρουν.

Το αδιέξοδο είναι ένα μυστικό σημείο στο τοπίο της ιστορίας μας που λειτουργεί μαγικά. Στέκεσαι μπροστά του, αδειάζεις, ακινητοποιείσαι. Στρέφεσαι απελπισμένος και κάνεις πίσω, κάνεις επιτέλους τη σωστή κίνηση: προς τα μέσα σου. Εκεί, μέσα σου είναι πια η έξοδος κι οι συναντήσεις οι αληθινές, η εύγλωττη σιωπή, οι ζωντανές μνήμες. Εκεί είναι πια η συνεννόηση κι η κατανόηση, η συναίνεση κι η παραδοχή. Γι′ αυτό το λέω πως κάθε άνθρωπος που κάποτε ήρθε κοντά μας και μας τράβηξε, ζει μέσα μας για πάντα. Ωριμάζοντας μέχρι την εικόνα του την αληθινή. Και βηματίζοντας μέχρι τη θέση που του αξίζει.

Η μιζέρια, η καχυποψία και η ανία είναι η δικιά μας κόλαση που μας χαυνώνει και δεν τολμάμε να εγκαταλείψουμε μια και τη μάθαμε καλά. Τσιγκουνευόμαστε να ρισκάρουμε οτιδήποτε αποκτήσαμε. Μια κακιά συνήθεια που μας σιγοτρώει συχνά καταντάει ηδονικότερη απ’ την αλλαγή που υπόσχεται λύτρωση.

Μάρω Βαμβουνάκη "Τανγκό μες στον καθρέφτη"


Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2014

Τα Χελιδόνια μας Αποχαιρετούν

 Φεύγουν τα χελιδόνια ,
πετούν για το νοτιά ,
γιατί σε λίγο θα ‘ρθει
η βαρυχειμωνιά .

Και σαν τα χιόνια λιώσουν
κι ανθίσουν τα κλαδιά
και πάλι θα ξανάρθουν
στην πρώτη τους φωλιά .



Οι προάγγελοι της Άνοιξης που κατακλύζουν τον ουρανό μας από τις αρχές του Μάρτη
από εχθές πια,συγκεντρώνονται σε σμήνη και μας αποχαιρετούν
για να μεταναστεύσουν προς τα θερμά κλίματα της Αφρικής.
Καλοτάξιδα να 'ναι και με το καλό να ορίσουν και την ερχόμενη άνοιξη!
Μάλιστα λένε πως γυρίζουν πάντα στις ίδιες φωλιές που έχουν ήδη φτιάξει,
κάτι που μου το επιβεβαίωσε και η αγαπημένη μου γιαγιά,αφού για πολλά χρόνια
φιλοξενούσε μία φωλίτσα τους μέσα στο σπίτι της!
Επίσης υποστηρίζει πως πάντα φεύγουν την ημέρα του Σταυρού αφού πρώτα φάνε σταφύλι!


Μικρό χελιδονάκι ,
μας αποχαιρετάς .
Καλό χειμώνα να ‘χεις
εκεί , που θε να πας .

Κι όταν το καλοκαίρι
με το καλό θα ‘ρθεις ,
την όμορφη φωλιά σου ,
εδώ θα ξαναβρείς .



Χαμόγελα Αγάπης & Ζωής

Πες μου υπάρχει τίποτε πιο όμορφο
από ένα χαμόγελο που πηγάζει
απευθείας από την ψυχή 
και μοσχοβολάει αγάπη;;


να το χαρίζεις απλόχερα κάθε φορά που γεννιέται μέσα σου...
και να το φυλάξεις στην καρδιά σου σαν ανάσα ζωής κάθε φορά 
που σου χαρίζεται!


Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Ένα μικρό κορίτσι με γιασεμιά στα μάτια,

συνάντησε το "όταν" και το ρώτησε,
Εσένα πια είναι η δουλειά σου ; 
Εγώ του απάντησε το "όταν", μεταθέτω συνεχώς τα πράγματα στο μέλλον, 
τα μακραίνω τόσο πολύ που δεν προλαβαίνει ή ξεχνά κανείς στο τέλος 
να ζήσει. 


Δεν μου αρέσεις είπε το κορίτσι και σκόρπισε τα φύλλα του γιασεμιού. 
Λίγο παρακάτω σε ένα δρόμο γεμάτο λάσπες,
είδε να περπατά σκυμμένο το "εάν".
Εσένα πια είναι η δουλειά σου; το ρώτησε. 
Εγώ του "λέει", δεν σταματώ λεπτό να διηγούμαι το παρελθόν,
να θυμάμαι και να κλαίω, σκορπώντας τύψεις κι ενοχές.
Δεν μου αρέσεις, είπε το κορίτσι και κύλησε έ
να δάκρυ.
Σε λίγη ώρα στο κάτω στενό του χωριού
εκεί που ανθούσαν βασιλικοί και κατιφέδες, περνούσε το "τώρα", 
δεν το ρώτησε τίποτα απολύτως
απλά το ακολούθησε "τώρα" και χάθηκαν στην ομορφιά.

π.Λίβυος

Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου 2014

Έχει η Ψυχή μας Φτερά!

Παράθυρο ανοιχτό. Πουλί η ψυχή μας. Πουλί που παλεύει να ξανανοίξει τα πληγωμένα του φτερά... Στον ουρανό, εκεί ψηλά να πετάξει και πάλι. Ν' αντικρίσει τα όνειρα που έφυγαν για πάντα, το δρόμο να γυρίσουν πίσω γοργά να δείξει.
Όνειρα... Πεταμένα στη λάσπη. Όνειρα... Που το χρώμα τους ξέφτισε στης καταιγίδας τη ζαλάδα. Όνειρα... Χαμένα. Να σε γεμίζουν με κενό. Κενό ψυχρό. Παγωμένο. Που όλο και περισσότερο πνίγει το χαμόγελό σου...

Απόγνωση... Απελπισία... Αδικία...
Δεν είναι όλα τα άλφα στην αρχή της λέξης ίδια... 
Άμυνα... Αντίσταση... Ανεβαίνω...

Στης πάλης το μπαλκόνι. Να δω τα σύννεφα. Και να τα ζωγραφίσω. Υπάρχουν και άλφα που σχεδιάζουν στο χαρτί την ελπίδα... Αντιστέκομαι... Και είναι όλα εκείνα τα άλφα που σε κάνουν να υψώνεις τη γροθιά σου. Να σηκώνεις ψηλά το βλέμμα σου, τ' αστέρια ν' αντικρίζεις.

Ζωή... Τι νόημα άραγε έχει χωρίς το χρώμα της ελπίδας; Και πως μπορεί μόνη της να ταξιδέψει στης ανθρωπιάς τα μέρη; Να το... Δεν τ' ακούς; Σήμανε η ώρα που όρθιος θα σηκωθείς... Η ώρα που θα πάρεις πίσω την ελπίδα. Δεν μπορεί να ταξιδέψει η ψυχή χωρίς ελπίδα. Κι αρέσει στην ψυχή να ταξιδεύει. Και να ονειρεύεται. Τρέφεται βλέπεις η ψυχή με όνειρα... Και η ζωή. Με όνειρα κι ελπίδα...
Αλληλεγγύη... Κι αγώνας...

Στέφανος Μαντζαρίδης


περισσότερα από τον Στέφανο στους παρακάτω συνδέσμους:

Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2014

Όταν τα παιδιά μας λένε τι είναι Αγάπη!

Όταν είσαι τεσσάρων και πέντε και έξι χρόνων και σε ρωτήσουν «τι είναι αγάπη», η απάντησή σου πιθανώς να σοκάρει! Για ποιο λόγο; Γιατί τότε είναι που οι μεγαλύτεροι καταλαβαίνουμε από τις απαντήσεις των παιδιών ποιο είναι το πραγματικό νόημα της αγάπης.
Ρομαντικές, τρυφερές, αγαπησιάρικες, συγκινητικές μα πάνω από όλα αληθινές, όλες οι απαντήσεις αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας! Άλλωστε την αγάπη τα παιδιά την καταλαβαίνουν και την αισθάνονται καλύτερα από τους μεγάλους, έστω και με διαφορετικό τρόπο.
Και, το σημαντικότερο, τη δίνουν απλόχερα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς ανταλλάγματα… Απολαύστε τις απαντήσεις τους…

Τόνια, 6 ετών
«Όταν η γιαγιά μου έπαθε αρθρίτιδα δεν μπορούσε να βάψει τα νύχια των ποδιών της γιατί δεν μπορούσε να σκύψει. Έτσι της τα έβαφε ο παππούς μου παρότι και αυτός είχε αρθρίτιδα στα χέρια του».
Κάρολος, 5 ετών
Αγάπη είναι όταν βγαίνεις για φαγητό και δίνεις στον άλλον τις μισές τηγανιτές σου πατάτες χωρίς να του ζητήσεις να σου δώσει κι αυτός από τις δικές του.
Χριστίνα, 6 ετών
Αγάπη είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς όταν είσαι κουρασμένη.
Λευτέρης, 4 ετών
Αγάπη είναι όταν η μαμά φιάχνει καφέ για τον μπαμπά και πίνει πρώτα μια γουλιά εκείνη για να δει αν τον πέτυχε.
Δανιήλ, 7 ετών
Αγάπη είναι όταν φιλιέσαι όλη την ώρα. Μετά βαριέσαι να φιλιέσαι αλλά θέλεις
συνέχεια να είσαι μαζί με τον άλλον και να μιλάτε. Η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου έτσι κάνουν. Κι όταν φιλιούνται εμένα μου φαίνεται αηδία.
Αιμιλία, 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν είσαι στο δωμάτιό σου τα Χριστούγεννα και ανοίγεις τα δώρα. Aν σταματήσεις το άνοιγμα θα ακούσεις την αγάπη.
Πάνος, 7 ετών
Αν θέλεις να μάθεις ν’ αγαπάς καλύτερα πρέπει να ξεκινήσεις από έναν φίλο που μισείς.
Τζένη, 8 ετών
Η αγάπη είναι όταν λες σε ένα αγόρι ότι σου αρέσει το πουκάμισό του κι αυτός μετά το φοράει κάθε μέρα.
Έλλη, 7 ετών
Η αγάπη είναι σαν το γέρο και τη γριά που μετά από τόσα χρόνια που γνωρίζονται είναι ακόμα φίλοι.
Θωμάς, 6 ετών
Κατά τη διάρκεια του ρεσιτάλ πιάνου μου μ΄ έπιασε φόβος πάνω στη σκηνή. Τότε κοίταξα κάτω και είδα τον μπαμπά μου να με χαιρετάει χαμογελώντας. Ήταν ο μόνος που το έκανε αυτό. Τότε μου πέρασε ο φόβος.
Μαρία, 8 ετών
Η μαμά μου με αγαπάει πιο πολύ απ’ όλους. Κανένας άλλος δεν έρχεται να με φιλήσει όταν πέφτω για ύπνο.
Κλαίρη, 6 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά δίνει στον μπαμπά την καλύτερη μερίδα φαγητού.
Ελένη, 5 ετών
Η αγάπη είναι όταν η μαμά βλέπει τον μπαμπά αξύριστο και βρώμικο και πάλι πιστεύει ότι είναι ωραιότερος κι απ’ τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ.
Χρήστος, 7 ετών
Αγάπη είναι όταν το σκυλάκι σου, σου γλύφει το πρόσωπο ακόμα κι αφού το άφησες μόνο του όλη μέρα.
Μαριάννα, 4 ετών
Ξέρω ότι η αδελφή μου μ’ αγαπά γιατί μου δίνει όλα τα ρούχα της ακόμα κι αν πρέπει να βγει έξω και να αγοράσει άλλα.
Λάμπρος, 4 ετών
Αφήνω τη μεγαλύτερη αδελφή μου να με πειράζει γιατί η μαμά λέει ότι με πειράζει επειδή μ’ αγαπάει. Κι μετά εγώ πειράζω την μπέιμπι σίτερ γιατί την αγαπάω.
Αλεξάνδρα, 4 ετών
Όταν αγαπάς κάποιον οι βλεφαρίδες σου ανοιγοκλείνουν και βγάζουν αστεράκια.
Μάρκος, 6 ετών
Δεν πρέπει να λες σ’ αγαπώ αν δεν το εννοείς. Αλλά αν το εννοείς πρέπει να το λες συνέχεια γιατί οι άνθρωποι ξεχνάνε.

πηγή άρθρου:https://gr.celebrity.yahoo.com/

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

Βήμα Βήμα / Σκαλί Σκαλί

στο ανηφόρι
με Αγάπη 
αντοχή
και


Βάζω ένα στόχο, κάνω ένα βήμα
τό χω δεν το χω, αν δε το χω κρίμα
βήμα βήμα
σκαλί σκαλί

Σαν το μωρό που μπουσουλάει χάμω
κι από χάμω σηκώνεται πάνω
βήμα βήμα
σκαλί σκαλί

Ζόρι το ανηφόρι 
θέλει το χρόνο του το κάθε τι
θέλει αγάπη
θέλει αντοχή 
κι υπομονή

Βάζω ένα στόχο, κάνω ένα βήμα
την αρχή μου κάνω μόνο
κερδίζω από αυτό, δε χάνω
Ζόρι το ανηφόρι
θέλει το χρόνο του καθετί
θέλει αγάπη
θέλει αντοχή 
κι υπομονή
κι υπομονή



Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2014

Εγώ ή Εμείς?


όσο θα συνεχίζεις να πορεύεσαι αγκαλιά με το εγώ σου
άλλο τόσο θα σου αφαιρείται κάθε δικαίωμα 
να μιλάς για το εμείς





Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

Στον Όμορφο τον Τόπο

όπου βρίσκει κατοικία η ψυχή 
με στέγη την αγάπη

ζεστασιά την αγκαλιά
ανάσα τη γαλήνη
και θέα την αιώνια ομορφιά
του ουρανού και της γης...

 εκεί που νιώθει λεύτερη
μακριά από κάθε τι που εγκλωβίζει...
εκεί είναι ο πιο όμορφος τόπος!


*εκεί που χαμογελάει η ψυχή*


Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Πρώτες Φθινοπωρινές Ψιχάλες της Αυλής

Ψιχαλίζει, ψιχαλίζει
στη μικρή μας την αυλή,
το φθινόπωρο π’ αρχίζει
τ’ αγαπώ πολύ πολύ!

Το ‘χω μέσα στην καρδιά μου
και πετάω από χαρά
να μαζεύω στην ποδιά μου
φύλλα κίτρινα, ξερά.

 Ψιχαλίζει, ψιχαλίζει
στο δρομάκι το στενό
κι ένα σύννεφο μαυρίζει
κει ψηλά στον ουρανό.


Και στον τσίγκο μας απάνω
έγινε καλή αρχή.
Ήρθε να μας παίξει πιάνο
αχ, η δεσποινίς βροχή!

Ψιχαλίζει, ψιχαλίζει
ένα σπουργιτάκι εδώ,
μες στην μπόρα τουρτουρίζει
δεν προφταίνω να το δω.

Θε μου, όταν πιάνει μπόρα,
τα παιδάκια τα φτωχά
και τα σπουργιτάκια τώρα,
μην τ’ αφήνεις μοναχά...

Κι έτσι, όταν ψιχαλίζει
στη μικρή μας την αυλή,
το φθινόπωρο που αρχίζει
θα μ’ αρέσει πιο πολύ!

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Καλό Μήνα & Καλό Φθινόπωρο!

Καλημέρα,καλό μήνα και καλό φθινόπωρο σε όλους μας 

με υγεία,αγάπη,ελπίδα,πίστη και χαμόγελα!!!



Έρχεται Φθινόπωρο!φώναξε τ’ αγέρι

χελιδόνια φύγετε

στου νοτιά τα μέρη.

Έρχεται Φθινόπωρο!λέει το συννεφάκι

πρωτοβρόχια φτάνουνε
ξέψυχο δεντράκι.

Έρχεται Φθινόπωρο!είπε το σχολείο

τα λουλούδια κλείστηκαν
μέσα στο βιβλίο.


Ο Σεπτέμβρης πρώτα κρύα
τρέχει ανοίγει τα σχολεία.

Ο Οκτώβρης συγυρίζει
ναφθαλίνη σου μυρίζει

Κι ο Νοέμβρης με βροχή
σκάβει σπέρνει όλη τη γη

Του Φθινοπώρου τα παιδιά
και τα τρία πολλή δουλειά.

κι όπως οι εποχές εναλλάσσονται χωρίς να σταματούν
έτσι κι εσύ μη σταματάς παρά μόνο για να πάρεις ανάσα
για το επόμενο βήμα!!!!