Να θυμάσαι πως....
Τίποτε δεν είναι στάνταρ και δεδομένο.
Από όσα βλέπεις,ακούς ή διαβάζεις πάντα να αφήνεις μέσα σου ένα κομμάτι ελεύθερο για τη δική σου γνώμη και τα δικά σου πιστεύω.
Γιατί η ελευθερία της ψυχής και της σκέψης μας είναι το παν.

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

The Misguided Monk ~ Μια Πανέμορφη ιστορία για τις έννοιες της Συντροφικότητας,της Ανεκτικότητας και της Αγάπης..!


Ένας ηλικιωμένος μοναχός ζει ολομόναχος στο μοναστήρι του ψηλά σε ένα βουνό. 
Μια μέρα, καθώς εκτελεί την καθημερινή του άσκηση,
 διακόπτεται από έναν απρόσμενο επισκέπτη.

Από εκείνη τη στιγμή οδηγείται σε ένα ταξίδι για να ανακαλύψει τη σημασία της συντροφικότητας,της ανεκτικότητας και της αγάπης…





πηγή:http://www.stixovoli.com/

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

O Ψαράς και η χαμένη Ευκαιρία - Μια Ιστορία του Χόρχε Μπουκάι



Ένας ψαράς κατεβαίνει κάθε νύχτα στην παραλία για να ρίξει τα δίχτυα του.
Ξέρει πως όταν βγαίνει ο ήλιος έρχονται τα ψάρια στην παραλία για να φάνε αχιβάδες, γι΄αυτό πάντα ρίχνει τα δίχτυα του πριν ξημερώσει.

Έχει ένα καλυβάκι στην παραλία και κατεβαίνει μες τη νύχτα με τα δίχτυα στον ώμο.
Με τα πόδια γυμνά και τα δίχτυα μισοαπλωμένα, μπαίνει στη θάλασσα.

Αυτή τη νύχτα, για την οποία μας μιλάει η ιστορία, όπως πάει να μπει στο νερό, αισθάνεται το πόδι του να χτυπάει πάνω σε κάτι πολύ σκληρό στον πάτο της θάλασσας. Το πασπατεύει και βλέπει πως είναι πράγματι κάτι σκληρό, σαν πέτρες, τυλιγμένες σε μια σακούλα.

Εκνευρίζεται και μουρμουρίζει :
"Ποιος ηλίθιος πετάει τέτοια πράγματα στην παραλία…”
Και αμέσως διορθώνει : “Στη δική μου παραλία."

“Κι εγώ, έτσι απρόσεκτος που είμαι, κάθε φορά που θα μπαίνω στο νερό, θα σκοντάφτω πάνω στις πέτρες….”

Αφήνει λοιπόν κάτω τα δίχτυα, σκύβει, πιάνει τη σακούλα και τη βγάζει από το νερό.
Την αφήνει στην ακροθαλασσιά, και ξαναμπαίνει με τα δίχτυα στο νερό.

Είναι θεοσκότεινα…΄Ισως γι΄αυτό, όπως βγαίνει πάλι από τη θάλασσα, πάλι σκοντάφτει πάνω στη σακκούλα που είναι τώρα έξω, στην παραλία.
Ο ψαράς σκέφτεται:”Δεν είμαι στα καλά μου”.

Βγάζει λοιπόν το σουγιά του, ανοίγει τη σακούλα και ψαχουλεύει. Έχει κάμποσες πέτρες, μεγάλες σαν πορτοκάλια, βαριές και στρογγυλεμένες.
Ο ψαράς ξανασκέφτεται “μα ποιός είναι αυτός ο ηλίθιος που τυλίγει πέτρες και τις πετάει στο νερό…”

Ενστικτωδώς, παίρνει μία, τη ζυγίζει στο χέρι του και την πετάει στη θάλασσα.
Μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά ακούει τον θόρυβο της πέτρας που βουλιάζει στα βαθιά. Πλουπ!
Βάζει το χέρι του στη σακούλα, παίρνει άλλη μια πέτρα και την πετάει στο νερό. Ακούει ξανά το πλουπ
!
Αυτή την πετάει από την άλλη μεριά, πλαφ! Μετά, αρχίζει να τις εκσφενδονίζει δύο δύο και ακούει πλουπ - πλουπ!
Ύστερα προσπαθεί να τις ρίξει πιο μακριά, και με γυρισμένη την πλάτη, και με όλη του τη δύναμη, πλουπ - πλαφ!….

Διασκεδάζει…ακούει τους διαφορετικούς ήχους, πετάει πέτρες, υπολογίζει το χρόνο που κάνουν να πέσουν στο νερό, και δοκιμάζει…πότε με δύο, πότε με μία, και με κλειστά μάτια τώρα, και με τρεις μαζί…και συνεχίζει να πετάει τις πέτρες στη θάλασσα.

Μέχρι που αρχίζει να βγαίνει ο ήλιος.
Ο ψαράς ψαχουλεύει και βρίσκει μονάχα μία πέτρα μέσα στη σακούλα.

Ετοιμάζεται λοιπόν να την πετάξει πιο μακριά από τις άλλες, γιατί είναι η τελευταία κι έχει ήδη βγει ο ήλιος.
Και όπως τεντώνει το χέρι του προς τα πίσω για να την πετάξει με όλη του τη δύναμη, αρχίζει να φωτίζει ο ήλιος και βλέπει στην πέτρα μια χρυσαφένια μεταλλική λάμψη που του τραβάει την προσοχή.
Ο ψαράς συγκρατεί την παρόρμηση να πετάξει την πέτρα και την κοιτάζει προσεκτικά.

Η πέτρα αντανακλά τον ήλιο μέσα από τη βρωμιά που την καλύπτει. Την τρίβει ο ψαράς λες κι είναι μήλο πάνω στα ρούχα του, και η πέτρα αρχίζει να λάμπει ακόμη πιο πολύ. Έκπληκτος, τη χτυπάει ελαφρά και αντιλαμβάνεται ότι είναι από μέταλλο. Αρχίζει τότε να την τρίβει και να την καθαρίζει με άμμο και με το πουκάμισό του, και συνειδητοποιεί πως η πέτρα είναι από καθαρό χρυσάφι.

Μια πέτρα από ατόφιο χρυσάφι σε μέγεθος πορτοκαλιού! Η χαρά του σβήνει, όμως, μόλις σκέφτεται ότι η πέτρα αυτή είναι σίγουρα ίδια με όλες τις άλλες που πέταξε στη θάλασσα.
Και σκέφτεται: “Τι χαζός που ήμουνα!

Είχε στα χέρια του μια σακούλα γεμάτη πέτρες από χρυσό και τις πετούσε στη θάλασσα γιατί του άρεσε να ακούει τον ηλίθιο θόρυβο που έκαναν όταν έπεφταν στο νερό…Αρχίζει τότε να οδύρεται, να κλαίει και να θρηνεί…να λυπάται για τις χαμένες πέτρες…Και να σκέφτεται πως είναι άτυχος, ένας δυστυχισμένος άνθρωπος…είναι τρελλός, είναι ηλίθιος…

Μετά σκέφτεται…Αν έμπαινε στη θάλασσα, αν κατάφερνε να βρει μια στολή δύτη και βούταγε στα βαθιά, αν ήταν μέρα, αν είχε τον εξοπλισμό που έχουν οι δύτες για να ψάξει…
Κι όλο κλαίει γοερά και οδύρεται….

Ο ήλιος έχει πια ανατείλει.

Και ξαφνικά συνειδητοποιεί πως έχει ακόμη την πέτρα…συνειδητοποιεί πως, ο ήλιος θα μπορούσε να είχε αργήσει ένα δευτερόλεπτο ακόμη, ή εκείνος θα μπορούσε να είχε ρίξει την πέτρα πιο γρήγορα, και τότε δεν θα είχε μάθει ποτέ για τον θησαυρό που έχει τώρα στα χέρια του.

Αντιλαμβάνεται τελικά ότι κατέχει έναν θησαυρό, κι ότι ο θησαυρός αυτός είναι από μόνος του μια τεράστια περιουσία για έναν φτωχό ψαρά όπως εκείνος.
Αντιλαμβάνεται πόσο τυχερός είναι που μπορεί να κρατήσει τον θησαυρό που έχει ακόμα στα χέρια του.

Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε πάντοτε τόσο σοφοί ώστε, να μην κλαίμε για τις πέτρες, τις ευκαιρίες, που απροετοίμαστοι ίσως τις πετάξαμε, τις χαραμίσαμε, τα πράγματα εκείνα που έφερε η θάλασσα και τα πήρε μετά…
Μακάρι να είμαστε έτοιμοι να δούμε τη λάμψη στις πέτρες που έχουμε στα χέρια μας, και να μπορούμε να τις χαιρόμαστε για την υπόλοιπη ζωή μας.

Χόρχε Μπουκάι

πηγή:http://www.thessalonikiartsandculture.gr/


Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Καλό ταξίδι Βαγγέλη...Aυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ...



Γιατί πάντα πρέπει να θρηνήσουμε και από ένα(και όχι μόνο) θύμα για να δούμε ξεκάθαρα τι συμβαίνει γύρω αλλά και δίπλα μας?(!)
Γιατί πάντα πρέπει να θρηνήσουμε και από ένα θύμα για να ανοίξουνε στόματα που θα έπρεπε να έχουν ήδη μιλήσει?
Γιατί πάντα πρέπει να θρηνήσουμε και από ένα θύμα για να μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι ρε φίλε δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γεμάτοι θάρρος.Υπάρχουν και ψυχές που είναι πιο ευαίσθητες,πιο φοβισμένες και πιο ευάλωτες.
Τι περιμένουμε δηλαδή?Να έρθει και στο δικό μας σπίτι για να ξεστραβωθούμε και να κοιτάξουμε το τι συμβαίνει?

ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.

Ντροπή μας για ακόμη μια φορά....

Καλό ταξίδι Βαγγέλη...αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ...

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΖΩΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕΤΕ!

  Οι σχέσεις των μικρών παιδιών μεταξύ τους αλλά και με τα ζώα είναι χωρίς αμφιβολία αγνές και απαλλαγμένες από φόβο ή προκαταλήψεις.

Η Elena Karneeva, μια επαγγελματίας φωτογράφος από τη Μόσχα της Ρωσίας, απαθανάτισε την αθωότητα μεταξύ παιδιών και ζώων στις παρακάτω μαγευτικές φωτογραφίες.

Σε κάθε φωτογραφία, τα παιδιά δείχνουν το σεβασμό, την αγάπη και τα φιλικά τους αισθήματα προς τα ζωάκια χωρίς να τα αντιμετωπίζουν σαν άγρια πλάσματα ή φαγητό.

Οι σκύλοι, τα προβατάκια, οι κουκουβάγιες και τα άλλα ζωάκια δημιουργούν ένα υπέροχα μαγευτικό και υπαίθριο τοπίο.
Οι παρακάτω φωτογραφίες θα σας εντυπωσιάσουν με την αγνότητα και την ομορφιά τους χωρίς καμιά αμφιβολία.








Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Γεννήθηκε χωρίς μάτια, μοιάζει σαν να είναι μονίμως γελαστός και θα σας κλέψει την καρδιά!


Παρά το γεγονός ότι είναι τυφλός από τη γέννησή του και μεγάλωσε από κουτάβι σε ένα κυνοκομείο ο Smiley, το Golden Retriever στις φωτογραφίες μοιάζει με τον πιο αισιόδοξο και χαρούμενο σκύλο που έχετε δει.   


 Η αλήθεια είναι πως ο Smiley δείχνει ακόμη πιο χαρούμενος από τότε που υιοθετήθηκε από την εκπαιδεύτρια Joanne. Μαζί της κατάφερε να λειτουργεί και να προσαρμόζεται σε κάθε περιβάλλον. Η Stacey Morrison, η φωτογράφος πίσω από την σειρά πορτρέτων του σκύλου που βλέπετε εντόπισε το μοναδικό του ελάττωμα: " Όταν τον φωνάζεις να έρθει κοντά σου , τρέχει όλο λαχτάρα και δεν μπορεί να υπολογίσει πού πρέπει να σταματήσει για να μην πέσει στην αγκαλιά σου." 



Αυτός ο χαρισματικός σκύλος εκτός από το να παίρνει και να δίνει αγάπη στην ιδιοκτήτριά του, έχει ακόμη μια αποστολή αν φέρει εις πέρας: Εργάζεται σαν σκύλος θεραπείας και ανακούφισης για άτομα με αναπηρία! Aκόμη ένας λόγος να τον λατρέψεις!



 Πηγή: www.lifo.gr


Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Ο Φάρος ~ Πολυβραβευμένη ταινία μικρού μήκους Αφιερωμένη στους Γονείς όλου του Κόσμου



Ο κύκλος της ζωής μέσα από μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων. Την ταινία αυτή την αφιέρωσε ο σκηνοθέτης στους γονείς του και εμείς στους γονείς όλου του κόσμου.

Η ιστορία αναφέρεται στους γονείς και πως στηρίζουν τα παιδιά τους ώστε να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Δεν έχουν σημασία τόσο τα γεγονότα, οι γονείς θα είναι πάντα σε αναμονή για τα παιδιά τους, θα είναι πάντα εκεί όπως ακριβώς το φως του φάρου για τα καράβια.

Η ταινία έχει συμμετέχει σε πάνω από 50 διεθνή φεστιβάλ κι έχει κερδίσει 27 διεθνή βραβεία.
Σκηνοθεσία: Po Chou Τσι (Ταιβάν) – Συνθέτης: Chien Yu Huang – Παραγωγός: Dow Ning Yang – Έτος: 2010


πηγή:http://www.linelife.gr/


Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Για την 8η Mαρτίου, Παγκόσμια Hμέρα της Γυναίκας BIOI ΠAPAΛΛHΛOI: ANΔPAΣ- ΓYNAIKA


"Σκιές παράλληλων Βίων
 που είναι υποχρεωμένοι να βαίνουν μαζί, 
πλάι- πλάι έως το άπειρο.
Kαι είναι αναγκασμένοι να μην ενώνονται ποτέ και πουθενά."

Αγώνες ετών, που ακολούθησαν τα αμέτρητα έτη στασιμότητας στον καθορισμό του ανδρικού ρόλου στη ζωή και του γυναικείου ρόλου στη κοινωνία, έφεραν την αλλαγή στη διαχωριστική γραμμή που έθετε, τον άνδρα υπόχρεο δουλειάς και δικαιούχο κάθε αμοιβής και κάθε απόλαυσης και, τη γυναίκα υπόχρεη οικογένειας και σπιτιού, υπόχρεη ακόμη και υπόλογη της ηθικής ολόκληρης της οικογένειας.

Η αλλαγή που βρήκε τη γυναίκα να αγωνίζεται πλέον και έξω από το σπίτι, θα' ταν αφελές να αποδοθεί μόνο στα φεμινιστικά κινήματα. Οι φεμινιστικές οργανώσεις ζητούσαν IΣOTHTA στα δικαιώματα, στις υποχρεώσεις, στην εργασία.

Το φαινόμενο που ακολούθησε, και βρήκε τη γυναίκα να εργάζεται και έξω από το σπίτι θα πρέπει εξίσου να αποδοθεί στις συγκυρίες της διεθνούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και στις ατέρμονες πλέον ανάγκες της οικογένειας, καταστάσεις που κυριολεκτικά, έθεσαν εκτός μάχης, όλη τη δύναμη και την ικανότητα του άνδρα για αξιοπρεπή συντήρηση της οικογένειας.
Την έξοδο της γυναίκας στον εργασιακό χώρο, ακολουθούν ακόμη ποικίλα προβλήματα. Ο ρόλος της είναι πλέον δυτός. Είναι γυναίκα- μάνα- νοικοκυρά και είναι και γυναίκα- εργαζόμενη, όχι μόνο σε θέσεις και δουλειές "γυναικείες", αλλά πάρα πολύ συχνά, σε θέσεις "ανδρικές", στις οποίες και είναι υποχρεωμένη όχι απλά να διατηρηθεί, αλλά και να επιβληθεί.

Δεδομένης της- ακόμη- ανδροκρατικής οργάνωσης και σκέψης της κοινωνίας, περιλαμβανομένης σ' αυτές ακόμη και της άποψης πολλών γυναικών (κατάλοιπο των προηγούμενων γενεών), σημαντική παράμετρο στη εξέλιξή της αποτελεί η αναγνώριση και βοήθεια του άνδρα- συζύγου, ο οποίος καλείται πλέον, μοιραζόμενος μαζί της το φορτίο της οικονομικής υποχρέωσης,να μοιρασθεί και τον φόρτο των πολλαπλών οικογενειακών (έως τώρα "γυναικείων") καθηκόντων. Ανασταλτικός παράγοντας στη συμμετοχή του αυτή, αποτελεί όχι σπάνια, η έννοια της προσωρινότητας ή η άρνηση αποδοχής, από μέρους του, της αναγκαιότητας της γυναικείας εργασίας.

Αλλαγή στον δεδομένο αυτόν τρόπο συμπεριφοράς του άνδρα, δεν πρόκειται να επέλθει με ευκαιριακούς και συνηθισμένους αγώνες. Θα αποτελέσει όμως σίγουρα, τρόπο ζωής για όλους τους άνδρες των επερχόμενων γενεών που θα' χουν μεγαλώσει και βιώσει την γυναίκα σαν άτομο IΣO με τον άνδρα.
Κι αυτό, γιατί ο άνδρας και η γυναίκα αποτελούν κάτι το ενιαίο, κάτι το αδιάσπαστο, κάτι που έχει δημιουργηθεί για να συνυπάρχει, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο.

O άνδρας πιστεύει στη δύναμή του. Σαν «άνδρας» όμως, αδυνατεί να παρουσιάσει κάτι ολότελα δικό του, κάτι που να μη θυμίζει τη γυναίκα: Πίσω από κάθε άνδρα, κρύβεται πάντα μια γυναίκα!

Aπό τη μεριά της εκείνη, είναι κι αυτή δυνατή, όμως είναι επίσης ακίκανη να δώσει κάτι που να την αντιπροσωπεύει  ολοκληρωτικά κι απόλυτα: Aν δεν υπήρχε ο Aδάμ, δεν θα ακολουθούσε η γυναίκα!

O τίτλος του άρθρου αυτού για την ημέρα της γυναίκας, δεν είναι τυχαίος. «Bίοι παράλληλοι» είναι εκείνοι που είναι υποχρεωμένοι να βαίνουν μαζί, πλάι- πλάι έως το άπειρο.
Kαι είναι αναγκασμένοι να μην ενώνονται ποτέ και πουθενά.

Bιβή Φαρσαλιώτου + Iατρού


Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

25 συμβουλές Ζωής από ένα "παππού βοσκό" που αξίζουν να διαβαστούν



Η διαδρομή προς τον προορισμό δεν είναι ποτέ ευθεία. Για να φτάσουμε στο χειμαδιό  περνάμε στροφές, κακοτράχαλα εδάφη, έχουμε απώλειες… Επιπλέον χρειάζεται να χεις προνοήσει, πάντα να έχεις μαζί σου και λίγο παστό κρέας.

Άσε πίσω το παρελθόν. Αν σου φάει ο λύκος την κατσίκα την έφαγε, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό. Απλά την επόμενη φορά φρόντισε να είσαι πιο προσεκτικός.

Μην κεφαλαιοποιείς πολλά, μην γίνεσαι σπαγκοραμμένος. Μην αναβάλλεις την απόλαυση της χαράς για το μέλλον. Κάντο τώρα, όσο είσαι ακόμα νέος. Κάνε την σκληρή εργασία σου να αξίζει ακόμη περισσότερο.

Αγωνίσου, πάλεψε. Εσύ είσαι ο μοναδικός υπεύθυνος για τον εαυτό σου. Μην είσαι φυγόπονος, μην περιμένεις να κάνουν στο κοπάδι σου όλη τη δουλειά τα σκυλιά.

Διεκδίκησε τον σεβασμό που σου αξίζει, μην αφήνεις τους άλλους να σε πατάνε . Βάλε όρια, βάλε φράχτες, προστάτεψε τα ζώα σου.

Μακάριοι αυτοί που κάνουν λάθη. Σφάλε. Εμπειρίες ονομάζουμε τις καρπαζιές που έχουμε φάει στη ζωή μας, απλά τους δώσαμε ένα πιο εύηχο όνομα. Και μην ξεχνάς ότι δεν έχει μεγάλη σημασία ποιος ήσουν μέχρι χθες. Ξεκίνα σήμερα κι όρισε με τις πράξεις σου,  αυτό που θα γίνεις από δω και πέρα...

Μάθε να συγχωρείς .... τον  εαυτό σου πρώτα.  Άσε τις ενοχές, δεν έχεις χρόνο γι αυτές

Μακάριοι αυτοί που αμφισβητούν. Μην αφήνεις τη ζωή σου να καταδυναστεύεται από δόγματα. Θυμήσου ότι αν κάποιοι δεν αμφισβητούσαν παγιωμένες γνώσεις η ανθρωπότητα θα κατοικούσε ακόμη σε σπηλιές. Φίλτραρε την πληροφορία, γίνε σκεπτικιστής, σκέψου κριτικά, σκέψου ορθολογικά, αναθεώρησε. Δεν είδες νεράιδες και στοιχειά στο δάσος, μόνο λύκους.

Να είσαι προσεκτικός. Να παρατηρείς τους άλλους . Κοίταζε τους στα μάτια. Αν δεν το δείχνει η γίδα, το δείχνει το κέρατο της.

Η ζωή είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός. Και είναι πολύτιμη. Η προηγούμενη λέξη που διάβασες είναι ήδη παρελθόν

Μη συμβουλεύεις διαρκώς τους νέους, είναι χάσιμο χρόνου. Δεν υπάρχει τρόπος να τους διδάξεις τον πόνο και τη δυστυχία, μόνο η εμπειρία θα το κάνει βασανιστικά.

Ταξίδεψε! Τα ταξίδια είναι από τις εμπειρίες που μένουν. Βγες έξω Δοκίμασε! Γεύσου, ρούφηξε άπληστα εικόνες. Άφησε τις αισθήσεις σου ελεύθερες.


Εκθέσου, αφέσου, τσαλακώσου, χάσε τον έλεγχο που και που. Κι όχι μόνο τον έλεγχο του εαυτού σου, αλλά και τον έλεγχο σε σχέση με άλλους. Αρκετά απομονώθηκες στην στην καλύβα σου στο χειμαδιό, φτάνει όμως, βγες έξω όταν γυρίσεις. Ξαναβρές τους φίλους και τη συντροφικότητα

Μην προσπαθείς να ελέγξεις τους άλλους. Έτσι θα καταδικάσεις στο άγχος και τη δυστυχία όχι μόνο τον εαυτό σου, αλλά κι αυτούς που προσπαθείς να ελέγξεις. Άσε τους άλλους να ζήσουν και ζήσε για τον εαυτό σου. Άσε τ άλλα κοπάδια στους βοσκούς τους, κοίτα το δικό σου.

Η ζωή δεν είναι δίκαιη - Το σύμπαν δεν σου οφείλει καμιά παρηγοριά και το σίγουρο είναι ότι στο τέλος της διαδρομής εσύ πεθαίνεις. Γρηγορήσαι

Να έχεις ισορροπία. Να απολαμβάνεις το φαγητό και το ποτό σου. Να μην ξεχνάς ότι οι φτωχοί του πλανήτη περπατούν χιλιόμετρα για την καθημερινή τους  τροφή,  ενώ οι πλούσιοι περπατούν χιλιόμετρα για να τη χωνέψουν.

Από όλους έχεις να κερδίσεις κάτι. Μάθε από τους γύρω σου. Γίνε παιδί με τα παιδιά, παίξε μαζί τους αλλά πήγαινε και στο καφενείο να μιλήσεις με τους γέρους. Κάτι έχει να σου πει η συσσωρευμένη εμπειρία τους.

Μην τα παίρνεις όλα τις μετρητοίς. Μην παίρνεις τα πάντα σοβαρά  Πιθανόν υπερβάλλεις στο σήμερα. Αυτό που σε ενοχλεί ή φοβάσαι τώρα, το πιο πιθανό είναι αύριο να το κρίνεις ανούσιο ή χλιαρό. Προσπάθησε να δεις τον εαυτό σου από απόσταση, ρίξε μια ματιά στη θέα του κοπαδιού σου από το λόφο

Έχε υπομονή. Οι κατσίκες δεν γεννούν κάθε μήνα. Αλλά όταν συμβεί πρέπει να σαι παρών και σε χρειάζονται

Μάλωσε καμιά φορά με τη σύντροφό σου αν χρειαστεί, δεν είναι τρομερό, άφησε τα συναισθήματα να εκτονωθούν. Κάνε αποσυμπίεση στο θυμό. Η φωτιά μερικές φορές είναι ευεργετική.  Αν καεί μια περιοχή με πουρνάρια ή ξερόχορτα , η άνοιξη πάλι θα δώσει νεαρή βλάστηση, εκλεκτή τροφή για τις γίδες και τα μικρά τους. Πρόσεχε όμως, τα λόγια που θα ειπωθούν δεν τα ξαναμαζεύεις. Πρόσεχε τι θα φάνε οι γίδες σου, δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν. Αν αυτά που θα φάνε είναι τα βλαστάρια δέντρων, το δάσος δεν ξαναγίνεται, ο τόπος θα μείνει χέρσος...

Πότε δεν θα υπάρξει ιδανική στιγμή, ποτέ οι συνθήκες και οι καταστάσεις δεν θα είναι ιδανικές. Ξεκίνα από εδώ που βρίσκεσαι τώρα! Μην αναβάλλεις.

Να είσαι ευγενικός. Ένα πρόσωπο που χαμογελά καθρεφτίζει ανάλογη συμπεριφορά. Κάνε δώρα. Ακόμη και το δώρο ενός καλού λόγου είναι σημαντικό.  Να φέρεσαι καλά στους ηλικιωμένους, σε λίγο θα σαι σαν αυτούς. Να φέρεσαι καλά και στα ζώα, αυτά δεν κρατάνε κακία, δεν ζηλεύουν, δεν έχουν εμμονές ούτε εγωισμό. Συγχωρούν, και μάλιστα χωρίς όριο.

Αν ξέρεις γράμματα διάβασε! Αυτοί που διαβάζουν ζουν επιπλέον ζωές. Όχι μόνο τη δική τους αλλά κι όλων αυτών που μπήκαν στη θέση τους

Τόλμησε, ο φόβος σε κρατά δεμένο αλλά δεν είναι πραγματικός, απλά προέρχεται από το άγνωστο που δεν βρίσκεται στο κεφάλι σου.

Μην δένεσαι με τα πράγματα. Η ζωή είναι σαν τη διαδρομή του χειμαδιού και το ταγάρι. Όσο περισσότερο το γεμίζεις, τόσο πιο δύσκολα θα περπατάς. Πάρε τ απαραίτητα, το κοπάδι προχωρά, δεν θα σε περιμένει αν καθηλωθείς από πράγματα βαριά κι ασήκωτα. Πέτα τα , αποδεσμεύσου, νιώσε πιο ευέλικτος κι ελεύθερος.


Του Γιώργου Γιώτη - http://antikleidi.com/


Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Και τι θα πει ακριβώς, Αγαπώ τη Ζωή;


Και τι θα πει ακριβώς, αγαπώ τη ζωή; Ρωτούν. Δεν ξέρω να απαντήσω! Υπάρχουν "ακριβώς" σε τέτοια θέματα;.. Θα επαναλάβω μόνο δυο καταστάσεις που έχουν ξαναγραφτεί:
Όταν ο Γιάννης Τσαρούχης ήταν πια στο τέλος του βίου του, ηλικιωμένος και άρρωστος, ντύθηκε όμορφα ένα βράδυ και ετοιμαζόταν να πάει σε γιορτή. Η νοσοκόμα που τον πρόσεχε τον πρόλαβε στην πόρτα και έβαλε τις φωνές:
- Κύριε Τσαρούχη, πού πάτε;..Θα πεθάνετε!
Στράφηκε θυμωμένος.
- Και για να μην πεθάνω, να μη ζήσω;
.
Λέγεται για κάποιους χαρακτήρες:
" Πέθαναν στα είκοσι και τους έθαψαν στα ογδονταπέντε ".


Mάρω Βαμβουνάκη




Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Σπασμένα Αγάλματα ~ Αργύρης Μαρνέρος



Τώρα το ξέρω
Πρέπει ν’ αγαπήσω τη ζωή
Ανάμεσα απ’ τα συντρίμμια
Που βρίσκονται μπροστά μου
Πρέπει να αγαπήσω ξανά
Κάθε μικρό κομμάτι
Κι ένα ένα να τα βάλω στη σειρά
Όμορφα δεν είναι μόνο
Τα απείραχτα πράγματα
Και τα σπασμένα αγάλματα
Έχουν τη δική τους τη χάρη
Και ίσως είναι αυτά
Που πιο πολύ μας μοιάζουν.

Αργύρης Μαρνέρος


Καλησπέρα με ένα υπέροχα μελωδικό άκουσμα...

*ευχαριστώ πολύ - και πάντα από καρδιάς -
για τα χθεσινά υπέροχα λόγια σας*




Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

100.000 Περάσματα & άλλες τόσες Ευχαριστίες


Και κάπου εδώ οι Ακροβασίες στις Σιωπές της Ψυχής έφτασαν 
τα 100.00 περάσματα....
κάτι που ομολογώ πως όταν ξεκίνησα αυτό εδώ το blogοσπιτάκι ούτε το είχα σκοπό,
αλλά ούτε και το περίμενα...μιας ο λόγος δημιουργίας του δεν ήταν και εξακολουθεί να μην είναι
η διαφήμιση του(δεν υπάρχει & λόγος!) αλλά ένα μέσω έκφρασης συναισθημάτων,
προβληματισμών,ανθρωπιάς,μουσικής,ποίησης,τέχνης
μα πάνω από όλα Ψυχής!

Ευχαριστώ τον κάθε έναν και την κάθε μία ξεχωριστά για την κάθε στιγμή,
το κάθε λεπτό,
που αφιέρωσε ακροβατώντας εδώ μέσα,είτε απλά διαβάζοντας είτε συμμετέχοντας με σχόλια & απόψεις.
Γιατί πραγματικά αν δεν υπήρχε αυτό το μοίρασμα δεν ξέρω αν θα είχα την ευκαιρία να μάθω ανθρώπους,νέες απόψεις,διαφορετικούς τρόπους σκέψης,να πάρω αγάπη και χαμόγελα μα και να δώσω -γιατί μην ξεχνάμε πως όταν δίνουμε γεμίζουμε περισσότερο-.
Θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα αλλά επειδή δεν θέλω να σας κουράσω,
κλείνω αυτές τις σκέψεις με ένα υπέροχο απόσπασμα από τον αγαπημένο 
μας Τ.Λειβαδίτη που νομίζω τα λέει όλα & με ένα βίντεο μου στο οποίο προσπάθησα να συγκεντρώσω μερικά από τα "διαμάντια" του αγαπημένου μου Ν.Βρεττάκου το οποίο  σας αφιερώνω με όλη μου την Αγάπη :

''O κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει."



Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

Καλή Άνοιξη ~ Λουντέμης












Θαρρώ μπουμπούκια μ’ άγγιξαν στις φούσκες του χεριού.

Θαρρώ το αίμα εμέθυσε στις φλέβες μου και τρέχει.

Θαρρώ από το φεγγίτη μου πέταλα κι ήλιο βρέχει.

Θαρρώ φτερά να μ΄έντυσαν,φτερά περιστεριού.


Στο λόφο του καλοκαιριού τίναξαν την παντιέρα.

Και πάνω απ’ τις τριανταφυλλιές κυμάτισε φαρδιά.

Στου κήπου μας σκαλίσανε τη λεύκα μια καρδιά.

Κι’ οι σπίνοι γράφουνε τρελές μπαλάντες στον αγέρα.


Στη φυλλωσιά οι δροσοσταλιές αρχίσαν να κυλάνε.

Και γιόμισε μοσκοβολιά της γης η ανασαιμιά.

Οι δυο καρδιές χτυπήσανε μαζί κι’ οι δυο σαν μια.

Σαν τα κουπιά που τη βαρκούλα του έρωτα κυλάνε.


Μενέλαος Λουντέμης ~ Άνοιξη

Καλό μήνα & Καλή Άνοιξη γιομάτη μοσχοβολιστές από αγάπη αγκαλιές & 
χαμόγελα!