Για την 8η Mαρτίου, Παγκόσμια Hμέρα της Γυναίκας BIOI ΠAPAΛΛHΛOI: ANΔPAΣ- ΓYNAIKA

"Σκιές παράλληλων Βίων

 που είναι υποχρεωμένοι να βαίνουν μαζί, 

πλάι- πλάι έως το άπειρο.

Kαι είναι αναγκασμένοι να μην ενώνονται ποτέ και πουθενά."

Αγώνες ετών, που ακολούθησαν τα αμέτρητα έτη στασιμότητας στον καθορισμό του ανδρικού ρόλου στη ζωή και του γυναικείου ρόλου στη κοινωνία, έφεραν την αλλαγή στη διαχωριστική γραμμή που έθετε, τον άνδρα υπόχρεο δουλειάς και δικαιούχο κάθε αμοιβής και κάθε απόλαυσης και, τη γυναίκα υπόχρεη οικογένειας και σπιτιού, υπόχρεη ακόμη και υπόλογη της ηθικής ολόκληρης της οικογένειας.

Η αλλαγή που βρήκε τη γυναίκα να αγωνίζεται πλέον και έξω από το σπίτι, θα' ταν αφελές να αποδοθεί μόνο στα φεμινιστικά κινήματα. Οι φεμινιστικές οργανώσεις ζητούσαν IΣOTHTA στα δικαιώματα, στις υποχρεώσεις, στην εργασία.

Το φαινόμενο που ακολούθησε, και βρήκε τη γυναίκα να εργάζεται και έξω από το σπίτι θα πρέπει εξίσου να αποδοθεί στις συγκυρίες της διεθνούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και στις ατέρμονες πλέον ανάγκες της οικογένειας, καταστάσεις που κυριολεκτικά, έθεσαν εκτός μάχης, όλη τη δύναμη και την ικανότητα του άνδρα για αξιοπρεπή συντήρηση της οικογένειας.
Την έξοδο της γυναίκας στον εργασιακό χώρο, ακολουθούν ακόμη ποικίλα προβλήματα. Ο ρόλος της είναι πλέον δυτός. Είναι γυναίκα- μάνα- νοικοκυρά και είναι και γυναίκα- εργαζόμενη, όχι μόνο σε θέσεις και δουλειές "γυναικείες", αλλά πάρα πολύ συχνά, σε θέσεις "ανδρικές", στις οποίες και είναι υποχρεωμένη όχι απλά να διατηρηθεί, αλλά και να επιβληθεί.

Δεδομένης της- ακόμη- ανδροκρατικής οργάνωσης και σκέψης της κοινωνίας, περιλαμβανομένης σ' αυτές ακόμη και της άποψης πολλών γυναικών (κατάλοιπο των προηγούμενων γενεών), σημαντική παράμετρο στη εξέλιξή της αποτελεί η αναγνώριση και βοήθεια του άνδρα- συζύγου, ο οποίος καλείται πλέον, μοιραζόμενος μαζί της το φορτίο της οικονομικής υποχρέωσης,να μοιρασθεί και τον φόρτο των πολλαπλών οικογενειακών (έως τώρα "γυναικείων") καθηκόντων. Ανασταλτικός παράγοντας στη συμμετοχή του αυτή, αποτελεί όχι σπάνια, η έννοια της προσωρινότητας ή η άρνηση αποδοχής, από μέρους του, της αναγκαιότητας της γυναικείας εργασίας.

Αλλαγή στον δεδομένο αυτόν τρόπο συμπεριφοράς του άνδρα, δεν πρόκειται να επέλθει με ευκαιριακούς και συνηθισμένους αγώνες. Θα αποτελέσει όμως σίγουρα, τρόπο ζωής για όλους τους άνδρες των επερχόμενων γενεών που θα' χουν μεγαλώσει και βιώσει την γυναίκα σαν άτομο IΣO με τον άνδρα.
Κι αυτό, γιατί ο άνδρας και η γυναίκα αποτελούν κάτι το ενιαίο, κάτι το αδιάσπαστο, κάτι που έχει δημιουργηθεί για να συνυπάρχει, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλο.

O άνδρας πιστεύει στη δύναμή του. Σαν «άνδρας» όμως, αδυνατεί να παρουσιάσει κάτι ολότελα δικό του, κάτι που να μη θυμίζει τη γυναίκα: Πίσω από κάθε άνδρα, κρύβεται πάντα μια γυναίκα!

Aπό τη μεριά της εκείνη, είναι κι αυτή δυνατή, όμως είναι επίσης ακίκανη να δώσει κάτι που να την αντιπροσωπεύει  ολοκληρωτικά κι απόλυτα: Aν δεν υπήρχε ο Aδάμ, δεν θα ακολουθούσε η γυναίκα!

O τίτλος του άρθρου αυτού για την ημέρα της γυναίκας, δεν είναι τυχαίος. «Bίοι παράλληλοι» είναι εκείνοι που είναι υποχρεωμένοι να βαίνουν μαζί, πλάι- πλάι έως το άπειρο.
Kαι είναι αναγκασμένοι να μην ενώνονται ποτέ και πουθενά.

Bιβή Φαρσαλιώτου + Iατρού