Να θυμάσαι πως....
Τίποτε δεν είναι στάνταρ και δεδομένο.
Από όσα βλέπεις,ακούς ή διαβάζεις πάντα να αφήνεις μέσα σου ένα κομμάτι ελεύθερο για τη δική σου γνώμη και τα δικά σου πιστεύω.
Γιατί η ελευθερία της ψυχής και της σκέψης μας είναι το παν.

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Μια 'ιδιαίτερη' μουσική πρόταση

Ο Στέφαν Μίκους (γεν.19/1/1953) είναι Γερμανός μουσικός και συνθέτης, η μουσική τεχνοτροπία του οποίου είναι ιδιαίτερα επηρεασμένη από τη μελέτη παραδοσιακών οργάνων και μουσικών ακουσμάτων από την Ιαπωνία, την Ινδία, τη Νότια Αμερική, καθώς και άλλες χώρες ανά τον κόσμο.
Συχνά χρησιμοποιεί διαφορετικές ηχογραφήσεις ενός μοναδικού οργάνου προκειμένου να δημιουργήσει ασυνήθιστους συνδυασμούς ήχων.

Σε μία εποχή που φαίνεται να έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα, ο Στέφαν Μίκους, έχει διαγράψει μία άρτια καλλιτεχνική πορεία πολύ πριν η έθνικ ή world, ή άμπιεντ μουσική γίνουν της μόδας. Και μάλιστα με εργαλεία ιδιαιτέρως ξεχωριστά χωρίς την βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας αλλά ούτε και των ηλεκτρονικών οργάνων. Στο θαυμαστό κόσμο του Μίκους η χρήση οργάνων ή ήχων μία άλλης χώρας, κουλτούρας ή παράδοσης δεν γίνεται εν είδει εντυπωσιασμού ούτε προκειμένου η χαρά τη δημιουργίας να αποκατασταθεί στους καταλόγους των επιτυχιών.

Όλα ξεκινούν από μία εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφράσει την τελειότητα (!) του κόσμου που ζούμε πάντα όμως με γνώμονα τη γνώση. «Δεν μπορείς να νιώσεις τη μουσική ενός τόπου αν δεν ζήσεις, περπατήσεις, τραφείς με τα φαγητά του» λέει χαρακτηριστικά ο γερμανός μουσικός. Και αυτό ακριβώς κάνει. Μικρός ακόμη στα τέλη της δεκαετίας του '60 βρέθηκε στο Μαρόκο ενώ λίγο αργότερα όπως όλοι όσοι αγαπούσαν του Μπιτλς γνώρισε τον Ραβί Σανκάρ αλλά και την ιαπωνική μουσική παράδοση και τότε αντιλήφθηκε την αποστολή του. 

Γυρνώντας σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη γνώρισε την ομορφιά οργάνων και μουσικών ξεχασμένων από τον χρόνο. Όργανα τα οποία είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς σήμερα ή ακόμη η μοναδική θέση που κατέχουν ώστε να μην ξεχαστούν είναι εκείνη στις προθήκες ενός μουσείου. Ονόματα όπως dilruba, sho djegok, tischharfe, kortholt, bolombatto ακούγονται ως αστείο στα χείλη των περισσοτέρων μας, στα δικά τους όμως ηχούν με μοναδικό τρόπο. Είναι από τους λίγους καλλιτέχνες της εκλεκτικής εταιρίας ECM όπου την παραγωγή των άλμπουμ του πραγματοποιεί ο ίδιος και όχι ο ιδρυτής της Μάνφρεντ Αϊχερ και επίσης όπως και η Λίζα Ζεράρ των Dead Can Dance πολλές φορές τραγουδά σε μία δικής του επινόησης γλώσσα. 

Είναι πολλές οι φορές που ηρεμώ απίστευτα ακούγοντας τις ιδιαίτερες μουσικές του και αυτός είναι και ο λόγος που σας τον προτείνω...
Σε όσους από σας λοιπόν αρέσουν τα παράξενα ακούσματα που αγγίζουν βαθιά κομμάτια της ψυχής και έχουν επίσης λίγη μυρωδιά από το Θεό αξίζει να αναζητήσετε τις μουσικές του...
παρακάτω ακολουθεί play list...
Καλή ακρόαση σε όσους το επιχειρήσουν...
  
Δισκογραφία
Archaic Concerts, 1976
Implosions, 1977
Koan, 1977
Behind Eleven Deserts, 1978
Till the End of Time, 1978
Wings over Water, 
1981Listen to the Rain, 1983
East of the Night, 1985
Ocean (ECM, 1986)
Twilight Fields, 1987
The Music of Stones, 1989
Darkness and Light, 1990
To the Evening Child, 1992
Athos, 1994
The Garden of Mirrors, 1997
Desert Poems, 2001
Towards the Wind, 2002
Life, 2004
On the Wing, 2006
Snow, 2008
Bold as Light, 2010
           Panagia,2013         


Πηγή πληροφοριών:http://www.tovima.gr/#  &  http://el.wikipedia.org/wiki/

Σε ότι αγάπησα


εκεί θέλω ν' αφεθώ...

αφέσου και ταξίδεψε....

δεν έχω να πω κάτι πέρα από το ότι 'πέταξα' κι εγώ μαζί τους...
όμορφο ταξίδι σε όσους το επιχειρήσουν...!
την καλημέρα μου

*συμβουλή:προτιμήστε να το δείτε σε πλήρη οθόνη:)

Καληνύχτα

Βραδιάζει στον κόσμο, τα παράθυρα κλείνουν

ανάβει το φως και το ξένο δωμάτιο γίνεται

ο κόσμος. Τα λίγα βιβλία μου πάνε
κ’ έρχονται τότε, διασχίζουν το χώρο,
σα νάναι πρόσωπα φιλικά που στα χέρια τους
κρατάνε ψωμί, νερό, φρούτα, φάρμακα.
Κ’ ένα απ’ όλα τη νύχτα, ανοιχτό στις σελίδες
που κλείνουν τα μάτια μου, μένει κοντά μου,
στην κουβέρτα μου πάνω – φύλακας άγγελος
που έπεσε μπρούμυτα κι ακούει την καρδιά μου.

Νικηφόρος Βρεττάκος ~ Βραδιάζει

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

ουσιαστικά...

          Οι ώρες που σήμαιναν κάτι,
          ένα γέλιο ή ένα δάκρυ είχαν.

          Σ'αυτές μεγάλωνα.
          Όλες οι υπόλοιπες, ατροφία.

                         κιχεμ
                   
                              

Λευτέρωσε τα Σ'αγαπώ & Ζήσε!

Μπροστά στον φόβο του να φανείς γελοίος πνίγεις τα πιο καθάρια,τα πιο ωραία σ' αγαπώ σου..Ενώ τα σκορπάς αλόγιστα εδώ κι εκεί,δεν τα λες ποτέ στους δικούς ανθρώπους,νομίζοντας ηλίθια ότι το ξέρουν..Κι ο χρόνος φεύγει και παίρνει μαζί του στιγμές,ανάσες κι ανθρώπους..Και τα σ'αγαπω που θ'ακουγαν,πνιγμένα..Λευτερώστε τα...Αλλιώς θα σας σφίγγουν τον λαιμό για πάντα...
       

Δεν λύνονται όλα με τα λόγια αν το μυαλό είναι φτωχό και τριγυρνάει μες στα υπόγεια ζητώντας χάρη απ'τον Θεό.

Κλείσε τα μάτια σου και κοίτα κρυφάκουσε στη σιγαλιά βγάλε απ'την ζωή το ήτα μήπως και ζήσεις μια σταλιά...

by Thou Bellafonte Args

Όμορφη μέρα σε όλους!

μην ξεχνάτε...

Οι όμορφες μέρες δεν έχουν ανάγκη τον ήλιο..

by Thou Bellafonte Args

γιατί ένα χαμόγελο,ένα βλέμμα,ή μια αγκαλιά που περιέχει αγάπη
αρκεί για να γεμίσει με φως η ψυχή...
όμορφο ξημέρωμα...


Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

παρέα με τον απογευματινό καφέ...

ένα πολύ αγαπημένο μου άκουσμα...
λίγο πριν ακολουθήσει μια βόλτα στο κέντρο της πόλης...
όμορφο και 'ζεστό'  απόγευμα σε όλους :)



Τίποτε δεν έχει

 μεγαλύτερη σημασία από την παρούσα στιγμή.

Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε

γιατί...
το παρόν είναι το μόνο που μας ανήκει...

Χαμογέλα

η ζωή σου είναι η δικιά σου ζωή
μην την αφήνεις να ενωθεί σε μια υγρή υποταγή.
να παραφυλάς.

υπάρχουν έξοδοι.

υπάρχει ένα φως κάπου.
μπορεί να μην είναι πολύ φωτεινό αλλά
διώχνει το σκοτάδι.

να παραφυλάς.

οι θεοί θα σου προσφέρουν ευκαιρίες.
να τις μάθεις.
να τις αρπάξεις.

δεν μπορείς να νικήσεις το θάνατο αλλά
μπορείς να νικήσεις το θάνατο στη ζωή, μερικές φορές.

και όσο πιο συχνά μάθεις να το κάνεις,
τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει.

η ζωή σου είναι η δικιά σου ζωή
μάθε την όσο την έχεις.

είσαι υπέροχος
οι θεοί περιμένουν να πάρουν μεγάλη ευχαρίστηση
από εσένα.

Charles Bukowski- Η χαμογελαστή καρδιά

φτάνοντας κάπου

αλλά όχι εδώ...

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Η δημιουργία ενός άστρου



Φύλαξε μου αυτούς τους λυγμούς που ανεβαίνουν,
δένονται κόμποι, σπαρταρούν σαν μια δέσμη
καρδιές στο λαιμό σου. Φύλαξε μου κι αυτήν
την παράξενη θάλασσα που έχει πετρώσει
πίσω απ’ τα μάτια σου. Μου χρειάζονται όλα
να φτιάξω το κύμα μου. Με τι θα συνθέσω
τη χαρά που υποσχέθηκα; Τα χρυσά της πανιά
με τι θα τα υφάνω; Καλά είναι όλα,
καλό το νερό και το φως και το χώμα.
 Αλλά πως
θα τους δώσω την κίνηση; Πως τη φωτιά;
Πως αλλιώς θ’ αναδώσουν αχτίνες και πως
θα μπουν στην αιώνια σταθερή τους τροχιά,
σαν ένας δακτύλιος μικρών ζαφειριών
που στρέφεται γύρω απ’ το δίσκο του πνεύματος; Όχι
πως φτάνουνε μόνα τους,
 Αν
Προσέξεις, θα δεις πως πλάθοντας καίγονται
 μαζί και τα χέρια μου

Νικηφόρος Βρεττάκος

Τι είναι λοιπόν ουσιαστικό;

 Νομίζουμε πως οι γνώσεις είναι κάτι ουσιαστικό και γινόμαστε δούλοι της γνώσης.Ξεχνάμε ότι οι πληροφορίες δεν είναι σοφία.Μαθαίνουμε πληροφορίες και περνάμε τη ζωής μας γεμίζοντας το μυαλό μας με πληροφορίες,που τις νομίζουμε ουσιαστικές.Κι όμως οι πληροφορίες αυτές είναι,στο μεγαλύτερο τους βαθμό,άχρηστα παράσιτα.Κι εμείς γινόμαστε δούλοι άχρηστων παρασίτων.Έτσι,όταν προσπαθεί να μπει κάτι καινούργιο μέσα,φιλτράρεται μέσα από αυτά τα παράσιτα,μέσα απ' αυτές τις παλιές,ξεπερασμένες,άχρηστες γνώσεις.Γι αυτό μερικοί από μας δυσκολευόμαστε τόσο πολύ ν' αλλάξουμε.

Όσο ψηλά κι αν έχεις φτάσει στις γνώσεις σου,για μένα εξακολουθείς να μην είσαι πουθενά.Μας εντυπωσιάζουν οι άνθρωποι με τους ηχηρούς τίτλους.Πιστεύουμε ότι ένα πτυχίο,ένα ντοκτορά κάνει τους ανθρώπους σοφούς.Άλλες είναι οι δικές μου πληροφοριές!Μερικοί από τους πιο ηλίθιους που γνωρίζω,έχουν ντοκτορά!Μερικοί από τους σοφότερους ανθρώπους που γνωρίζω,δεν ξέρουν καν τι είναι το ντοκτορά!

 Μην ξεχνάτε πως οι γνώσεις σας μπορούν να γίνουν εμπόδιο,αν πιστεύετε ότι αυτό που γνωρίζετε είναι πραγματικότητα και φιλτράρετε μέσα απ' αυτό όλα τα καινούργια εισερχόμενα.Αν έχετε τέτοια παράσιτα στο μυαλό σας,ποτέ δεν θα εξελιχθείτε,ποτέ δεν θα αλλάξετε.

Η γνώση δεν είναι σοφία!Η μάθηση δεν είναι από μόνη της σοφία.Σοφία είναι η εφαρμογή της γνώσης και των πληροφοριών.Σοφία είναι να συνειδητοποιείς ότι δεν ξέρεις τίποτε.Σοφία είναι να λες: "Το μυαλό μου είναι ανοιχτό.Όπου και να βρίσκομαι,είμαι στην αρχή.Υπάρχουν εκατοντάδες πράγματα που δεν ξέρω."
Αυτή είναι η αρχή της σοφίας.

Λέο Μπουσκάλια ~ Να ζεις,ν' αγαπάς και να μαθαίνεις(εκεί που βρίσκεται το φως)

Σκέφτηκε κανείς

πόσο σημαντικό,πόσο μοναδικό γίνεται ένα κουρελάκι,ένα τριμμένο πατάκι,όταν το τυλίξει κάποιος με την αγάπη του;
Πόσο πολύτιμο γίνεται ένα τσίγκινο κουτάκι με σπόρους πιπεριού,όταν το τοποθετήσουν στο ράφι κάποια δάχτυλα που ονειρεύονται;

Αλκυόνη Παπαδάκη ~ Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα


Καλημέρα με ευχές να μπορούμε να ονειρευόμαστε όμορφα και να μεταφέρουμε έστω και λίγη από την ομορφιά αυτή στην καθημερινότητα μας...

Καληνύχτα ταξιδεύοντας

  με συνοδοιπόρο τη νύχτα ανάμεσα στα σταυροδρόμια της ψυχής...που οδηγούν άλλοτε σε μονοπάτια αισθήσεων και άλλοτε παραισθήσεων....!

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Βολτάροντας στους δρόμους της Αθήνας (I)



H Αθήνα είναι μια πόλη έμπνευσης για 'μένα... 



οπότε η αγάπη μου για τη φωτογραφία εξιτάρεται ιδιαίτερα κάθε φορά που τριγυρίζω στους δρόμους της,οι οποίοι είναι γεμάτοι εικόνες και γωνιές που σου δίνουν την εντύπωση πως ποζάρουν κάθε στιγμή περιμένοντας το κλικ...





ίσως για να μας χαρίσουν λίγη από την ομορφιά τους...;ίσως γιατί απλά θέλουν να μένουν
αξέχαστες...;ποιος ξέρει!


K.F.B. & Vicky σας ευχαριστώ!ξέρετε εσείς! ;)

μην ψάχνεις "αλλού"...

...στα απλά καθημερινά βρίσκεται η ουσία που θα γεμίσει την ψυχή σου...αρκεί να έχεις τις αισθήσεις σου συντονισμένες στη σωστή συχνότητα...αυτή της Αγάπης...!
Καλή εβδομάδα!

ησύχασε ν' ακούσεις....

Και όταν η ψυχή σου μιλά,καλύτερα εσύ να σιωπάς.Και σκύψε όσο μπορείς να την ακούσεις,γιατί η φωνή της είναι πάντα ψίθυρος,για να μην ενοχλεί την επιθυμία σου...

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης 

Κυριακή 26 Ιανουαρίου 2014

έφτασαν οι πρώτες νιφάδες

εδώ...στη μέση του χειμώνα...


εύχομαι με τον ερχομό τους,να 'παγώσουν' και να 'φυλακίσουν' μέσα σε όλους μας κάθε όμορφη στιγμή,κάθε όμορφο συναίσθημα αγάπης,γαλήνης & χαμόγελου,
ώστε να καταφέρει η ψυχή μας να μένει πάντα ζεστή....

Συν-Ακροβάτες της Αγάπης!!!

 Δεν πιστεύω πως υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να νιώθεις την ψυχή σου περιτριγυρισμένη από ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν αληθινά...!
Ένα τεράστιο ευχαριστώ από καρδιάς στις ψυχές αυτές,που παρά τις δυσκολίες αυτής της "ιδιαίτερης" μέρας κατάφεραν να γεμίσουν πραγματικά την ψυχή μου με απέραντη αγάπη!!!!
Πραγματικά θεωρώ πως είναι ευλογία Θεού το να έχεις τόσο υπέροχους ανθρώπους δίπλα σου!
Ευλογία και μάλιστα μεγάλη!!!
Για μένα,όπως έγραψα και στον τίτλο είναι οι συν-ακροβάτες στην πορεία της ζωής μου,που με τη δική τους αγάπη μπορώ και ισορροπώ ακόμη στο σχοινί της καθημερινότητας μου...!
Την αγάπη μου από τον Βορρά έως το Νότο!!!

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

Περί γραφής...


Από παιδί μου άρεσε πολύ οτιδήποτε είχε άμεση σχέση με τη γραφή.Ίσως γιατί μέσα από τον γραπτό λόγο εκφραζόμουν πάντα πιο ελεύθερα...έτσι έδινα πάντα μεγάλη σημασία στο που και με τι θα επιλέξω να γράψω...όταν αντίκρισα για πρώτη φορά πένα ενθουσιάστηκα απίστευτα!Γύρω στα 12 μου χρόνια ξεκίνησα κιόλας να γράφω στο ημερολόγιο μου αποκλειστικά και μόνο με πένα στυλογραφο αρχικά αλλά με τα χρόνια τη θέση της πήρε η πένα φτερό/κονδυλοφόρος  που χρησιμοποιώ έως και σήμερα....η αγάπη μου λοιπόν για τη γραφή και κατ' επέκταση για την πένα μου γέννησε σήμερα την σκέψη να ψάξω και να μοιραστώ μαζί σας κάποια κομμάτια από την ιστορίας της...



Για την γραφή σε πάπυρο ή σε περγαμηνή, χρησιμοποιείτο ένα μικρό ευλύγιστο καλάμι
 (στα ελληνικά κάλαμος  ή γραφίς, λατ.calamus, canna), το οποίο  δουλευόταν με ένα μικρό μαχαίρι με το οποίο ακονιζόταν η μύτη και χωρίζονταν  στα δύο με μία μικρή σχισμή κατά μήκος, όπως αυτή που έχουν οι μεταλλικές πένες. Από τον 4ο αιώνα μ.Χ. χρησιμοποιήθηκε παράλληλα με την πένα από φτερό έως τον Μεσαίωνα. Στα μοντέρνα Αραβικά, Περσικά και Τούρκικα η λέξη qalam ταυτίζεται με την λέξη πένα ή μολύβι. Το ίδιο ισχύει και για τις διαλέκτους  Hindi και Urdu.



Η πρώτη εμφάνιση των κονδυλοφόρων αναφέρεται στο Birmingham γύρω στο 1803, όμως η πρώτη μαζική παραγωγή τους ξεκινά το 1822. Η παραγωγή ενός οργάνου γραφής ανθεκτικότερου  και πιο φθηνού σε σχέση με το φτερό προκάλεσε στην πραγματικότητα ένα είδος επανάστασης στην εκπαίδευση και την διάδοση γραπτών κειμένων και ο ίδιος ο κονδυλοφόρος μετατράπηκε σε ένα βιομηχανικό προϊόν διαρκώς εξελισσόμενο: από τις δεκάδες διαφορετικές μεταλλικές μύτες, στους κρυστάλλινους κονδυλοφόρους και από εκεί στις γνωστές μέχρι σήμερα πένες (στυλογράφους), που τροφοδοτούνται είτε με αμπούλες είτε με πιστόνι, του οποίου το ειδικό δοχείο γεμίζει τραβώντας ή γυρίζοντας τον μοχλό με μελάνι. Η μύτη της πένας μπορεί πλέον να είναι από ασήμι ή χρυσό, με δημοφιλέστερο μέταλλο το χρυσό των 14 ή 18 καρατίων.


H πένα από φτερό, (στα ελληνικά κονδύλιον ή κόνδυλος)  εμφανίστηκε περίπου τον 4ο αιώνα μ.Χ., όμως ως κύριο όργανο γραφής χρησιμοποιήθηκε από τον 6ο έως τον 19ο αιώνα μ.Χ. Τα φτερά του κορακιού θεωρούνταν ιδανικά  για τον σχεδιασμό πολύ λεπτών γραμμών, όμως τα καταλληλότερα για κανονική γραφή ήταν τα φτερά του κύκνου, παρόλο που τα φτερά της χήνας ήταν και είναι τα συνηθέστερα. Βέβαια, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα φτερά και άλλων πουλιών όπως γαλοπούλας ή παγωνιού. Τα φτερά που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι μόνο τα τρία ή τέσσερα φτερά που βρίσκονται στην άκρη της φτερούγας των πουλιών και μάλιστα αν μιλάμε για δεξιόχειρες γραφείς αυτά της αριστερής φτερούγας, αφού η κλίση τους εξυπηρετεί καλύτερα στο γράψιμο. Η διαδικασία κατασκευής του είναι ίδια με  αυτή του κάλαμου με μόνη διαφορά την μεθοδολογία  καθαρισμού και σκλήρυνσης των φτερών για την οποία υπάρχουν διάφορες τεχνικές.


Πηγή:http://www.calligraphy-illumination.com/el/homepage

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

εκούσια απουσία

με οδηγό τη σιωπή της ψυχής 
επιλέγω να μην αφήσω καμία γέφυρα 
να ταράξει τα νερά του δικού μου ποταμού....
εκούσια λοιπόν επιλέγω να είμαι παρών στη σιωπή μου...
και απών από κάθε ήχο...

στην ηρεμία

  που προσφέρουν οι σχεδόν σιωπηλές στάλες της βροχής,που μόλις ξεκίνησε δειλά δειλά τον βραδινό περίπατο στην πόλη μας...

Όταν ο χορός μεταμορφώνεται σε έργο τέχνης...!!


Το όνομά της είναι Χέδερ Χάνσεν και είναι χορεύτρια και περφόρμερ από τη Νέα Ορλεάνη. Αυτός είναι ο δημιουργικός τρόπος που συνέλαβε ώστε να αποτυπώσει τις κινήσεις του χορού σε χαρτί.

Η περφόρμανς της γίνεται με ένα μεγάλο κομμάτι χαρτί και λίγο κάρβουνο .
Χορεύει τελετουργικά και ένα διάγραμμα σχηματίζεται στο χαρτί.

Τίτλος της δουλειάς της Emptying Gestures. Είναι στην ουσία ένα πείραμα κινητικής σχεδίασης.

Με τον τρόπο της περνά από τη μια μορφή τέχνης στην άλλη μέσα από τη διαδικασία που γνωρίζει καλύτερα, το χορό.

ελάττωσε

ταχύτητα και γεύσου τη ζωή!


(από το ημερολόγιο συναισθηματικής νοημοσύνης)

ψάχνοντας μέσα σου...


Στοχάσου,πότε έζησες όλη την ζωή σου σε μια αγκαλιά..;

Πότε μέτρησες
με το κορμί σου τις απύθμενες χαράδρες της αγάπης..;

Πότε κοιτάξεις το φεγγάρι αμίλητος και ενώ γύρω σου όλοι σε λέγαν τρελό..;

Ποσό διήρκησε όλο αυτό..;Πόσες ανάσες πήρες,πόσες έχασες..;

Ποσό έζησες..;

                             by Thou Bellafonte Args


Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

το καθετί

που συμβαίνει...
τα πάντα όλα μας διδάσκουν και κάτι.-

τραγούδα!

μην ξοδεύεις τη ζωή σου κουρδίζοντας τις χορδές της κιθάρας σου!

 (Από το ημερολόγιο συναισθηματικής νοημοσύνης)

...και φυσικά μην ξεχνάς να χαμογελάς!

νέα ματιά....

«Είμαι λίγο θυμωμένη, όπως αντιλαμβάνεσαι. Μ' εμένα. Διότι έπρεπε να έχω ωριμάσει. Να μην απορώ με τίποτα».

Κική Δημουλα

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

για άλλη μια φορά...


επιλέγω να σιωπήσω...

λοιπόν...

Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση
ότι μας αγαπούν γι’αυτό που είμαστε
ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που είμαστε.

Victor Hugo

κρατήσου...

Σκαμπανεβάσματα,αγώνας και γαλήνη,απολογισμοί και απώλειες,αξιοπρεπή και αναξιοπρεπή,όλα είναι μέρος της ζωής,ο καθημερινός σύντροφος σου στον χορό. Οπότε,κρατήσου γερά-και χόρευε..!

Μοριν Μπεϊλες ~ Αγνώστου Διαμονής

Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

βαρέθηκα...και πια ονειρεύομαι...


Να είχα, λέει, μιαν αγάπη σαν αλάνα... Να κυλιόμουνα μέσα της, να ‘κανα τούμπες, να 'πλωνα την αρίδα μου να λιαζόμουνα... Να ‘ρχόντανε τα όνειρά μου σαν τις κάργιες να φτεροκοπούν πάνω από τ ο κεφάλι μου. Βαρέθηκα να χώνω τη ρημάδα την ψυχή μου στα νουλάπια και να της κρεμώ αρωματικά σακουλάκια να μην τη φάει ο σκόρος. Βαρέθηκα να περπατώ με την πλάτη κολλημένη στα ντουβάρια, γιατί νιώθω γύρω μου το θόρυβο από τα μαχαίρια που ακονίζονται. Είναι πολύ, ρε σεις, αυτό που ονειρεύτηκα; 
Μιαν αγάπη λέω, σαν αλάνα. Ν’ απλώσω την αρίδα μου να λιαστώ. 


Αλκυόνη Παπαδάκη ~ Οι κάργιες

Thou Bellafonte Args σ'ευχαριστώ...ξέρεις εσύ...

περί σιωπής...

Κοίτα μονάχα το 'ησύχασα' να μη σημαίνει 'σάπισα' αλλά 'άνθισα'. 
Αλλιώς να μη σωπαίνεις. 

κιχεμ

Πηγή:https://www.facebook.com/k1xem?fref=ts

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

αναρωτιέμαι...

σ' αυτό το άγριο το βρώμικο παζάρι...πόσο μετράνε κάποιοι την αξία της ψυχής...;
προσωπικά την δική μου...δεν θέλω να τη χαραμίσω σε κανένα παζάρι κανενός...

H τέχνη της αγάπης

Στο βιβλίο του «H τέχνη της αγάπης» ο Erich Fromm μας λέει πως κάθε αγάπη είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αν δεν έχει ολοκληρωθεί πριν η ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου. Η αγάπη, για να επιβιώσει και να «πετύχει» θα πρέπει το άτομο να είναι ταπεινό, θαρραλέο, να έχει πίστη και αγάπη για τον εαυτό του και στην συνέχεια να διοχετεύσει αυτήν την αγάπη και στον πλησίον του.

Ο καθένας μας θέλει να αγαπηθεί, αλλά ελάχιστοι από εμάς πιστεύουμε στην ικανότητα μας να αγαπήσουμε. Ψάχνουμε ή και εφευρίσκουμε τρόπους για να προσελκύσουμε ο ένας τον άλλον, οι γυναίκες π.χ. με την ομορφιά τους και οι άντρες με την δύναμη ή τον πλούτο. Ο Fromm πιστεύει πως η αγάπη σήμερα έχει γίνει ένα καταναλωτικό προϊόν που ακολουθεί την μόδα ώστε να είναι πάντα ένα καλό προϊόν προς πώληση. Ακολουθεί την μόδα του γρήγορου σεξ στις μέρες μας, που σε μεγάλο βαθμό είναι μόνο μια ικανοποίηση βιολογικών αναγκών και η χαρά της πράξης χωρίς κανένα περαιτέρω συναίσθημα και φυσικά, χωρίς την συντριπτική δύναμη της αγάπης.

Στο βιβλίο, η αγάπη αντιμετωπίζεται σαν μια τέχνη και όπως στις άλλες τέχνες πρέπει να μάθουμε τους κανόνες και τις τεχνικές το ίδιο ισχύει και με την αγάπη. Βέβαια, αν και πολλοί είναι διατεθειμένοι να μάθουν μία τέχνη για το υλικό κέρδος, μοναχά λίγοι είναι διατεθειμένοι να κοπιάσουν για να μάθουν την τέχνη της αγάπης που μπορεί να ωφελήσει την ψυχή και την σκέψη τους.

Η βασική ανάγκη κάθε ανθρώπου είναι να ξεπεράσει την απομόνωση και τον εγωισμό του και να πετύχει την ένωση που θα τον ολοκληρώσει. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο άνθρωπος αναζητά άλλες λύσεις, όπως ο τζόγος, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, για να καλύψει την μοναξιά του.

Ο Fromm υποστηρίζει πως η άριστη γνώση της τέχνης της αγάπης φαίνεται σε μια σχέση που υπάρχει διαπροσωπική ένωση αλλά ο καθένας διατηρεί την δική του ταυτότητα. Είναι δηλαδή δύο άνθρωποι που γίνονται ένα, αλλά την ίδια στιγμή είναι δύο ξεχωριστές προσωπικότητες.
Για να λάβει κανείς την αγάπη θα πρέπει πρώτα να προσφέρει αγάπη και κατανόηση στον εαυτό του, να έχει το θάρρος να παρουσιάσει τον καλύτερο εαυτό του, να έχει την θέληση να αναπτύξει την προσωπικότητα του, να ξεπεράσει τις εξαρτήσεις του (εγωισμός, κτλ), τους φόβους και τις ανασφάλειες του.
Και φυσικά να αφήσει ελεύθερη τη ψυχή του να νιώσει πως αγαπάει και αγαπιέται.

Η ανώριμη αγάπη λέει «σ’ αγαπώ επειδή σε χρειάζομαι». Η ώριμη αγάπη λέει «σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ».
Erich Fromm
Έριχ Φρομ ~ Η τέχνη της αγάπης

"Η ζωή είναι

πολύ σημαντική για να την παίρνουμε στα σοβαρά"

...χθες βράδυ πλημμύρισα από αγάπη και χαμόγελα....!!!Δύο ξεχωριστά αγαπημένες ψυχές που έχω την ευλογία να συν-υπάρχω μαζί τους σε αυτή τη ζωή...μου έστειλαν πολλές ζεστές ευχές και δώρα ψυχής(για τα γενέθλια μου που κοντοζυγώνουν)!!!Μέσα σε όλα τα πανέμορφα δώρα τους είναι και ένα μαγνητάκι που γράφει το παραπάνω 'μήνυμα' ...θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας...γιατί πιστεύω πως διδάσκει ένα μεγάλο χαμόγελο για την κάθε μας μέρα...!Μια όμορφη εβδομάδα σε όλους εύχομαι!

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τις δύο ζεστές και γεμάτες αγάπη ψυχούλες για όλη την ομορφιά που μου χάρισαν...σας στέλνω ένα τεράστιο χαμόγελο και από μία μεγάλη αγκαλιά γεμάτη Αγάπη !!!!!
Σας αγαπάω ρε! :) :P

Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

αγαπώ θα πει...

"Μα στην αγάπη είναι ένας. 
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. 
Δεν ξεχωρίζουν. 
Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. 
ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ..."

Νίκος Καζαντζάκης

και ναι....

Πιστεύω στο απίστευτο, που είναι η πιο αληθινή μας ιστορία.
Τάσος Λειβαδίτης

Καλησπέρα με ροκ διάθεση!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!

Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

ταξίδι στα χρυσά τ'ουρανού...

Στρωμένος με φύλλα μαλακού χρυσαφιού 
που σαλεύανε λάμποντας πάνω στη θάλασσα,
σπατάλη αμύθητου φωτός ο δρόμος του φεγγαριού...
                                                     
                                                      Νικηφόρος Βρεττάκος


χρωματίζοντας τα συναισθήματα...

-Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα τι χρώμα έχει η λύπη;
-Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.
-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
 -Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
-Τι χρώμα έχει η χαρά;
-Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
-Και η μοναξιά;
-Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
-Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
-Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
-Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
-Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
-Έτσι, ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τ’ αστέρι...
 Κοίταξε μακριά στο κενό... και δάκρυσε...

Αλκυόνη Παπαδάκη~ Το χρώμα του φεγγαριού

"Ναι, βιάζομαι

αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει...."

Mario de Andrade

Ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!!!

μια παραμυθένια

γεμάτη αστέρια καληνύχτα!
*και πάντα με Αγάπη*


Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014

..γιατί η φιλία

και η αγάπη μπορούν να συνυπάρξουν παντού...!!!Καλημέρα λοιπόν με χαμόγελο και αγάπη !

Ο Άνταμ Χένσον, παρουσιαστής της εκπομπής «Countryfile» στο BBC, σοκαρίστηκε όταν είδε τον Μπεν, ένα λαμπραντόρ, να κολυμπά για να συναντήσει το φίλο του, ένα δελφίνι. Σύμφωνα με τους ντόπιους είναι ένα καθημερινό γεγονός. Το βίντεο δείχνει τον Μπεν να τρέχει στο λιμάνι για να κολυμπήσει στο και να συναντήσει το φίλο του. Καθώς το δελφίνι επιστρέφει στα ανοιχτά, ο Μπεν επιστρέφει στη στεριά.
 

Πηγή:athensmagazine.gr

Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

...ψυχής σιωπές...!



Έτσι μιλάω με το Θεό μου αυτήν την ώρα…Κι εκείνος, θα μου πεις, τι λέει; 
Εκείνος αποκρίνεται, με τα πάντα, με την καθεμιά ομορφάδα του κόσμου 
μ’ απαντάει, με το φεγγάρι, με τη θάλασσα, ακόμα και με τη μακρινή σιωπή… 

Θράσος Καστανάκης

πάντα ανέβαινε

Ανέβα…Ανέβα…
Πάντα ανέβαινε.
Ακόμη πιο ψηλά.
Στη κορφή σε περιμένει η αγάπη
μ’ ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.
Ανέβα…
‘Ολο μπρος…’Ολο ψηλά.
Κι αν δε βρεις δρόμο
Φτιάξε.
Στην αγάπη
δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι,
τους φτιάχνεις εσύ.
Ανέβα…
‘Εστω κι αν δεις
πως τα λουλούδια είναι ψεύτικα
κι η αγάπη -η ολόφλογη αγάπη-
ένας καπνός,εσύ ανέβα.
Ανέβα…
‘Εστω κι αν στην κορφή
αντίς για τριαντάφυλλα
σε περιμένει ένα μπουκέτο μαχαίρια,
εσύ ανέβα!
Ανέβα…
Και πες “ευχαριστώ”.
‘Οχι στα τριαντάφυλλα, όχι στα μαχαίρια.
Πες ευχαριστώ στη δύναμη,
που σ’ έκανε ν’ ανέβεις…

Μενέλαος Λουντέμης

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2014

δοκιμάστε το...!

Το χιούμορ είναι ο πιο σύντομος δρόμος από έναν άνθρωπο σε έναν άλλον.

Wolinski Γάλλος σκιτσογράφος

"Καλλιτέχνες του δρόμου" ~ Μέρος Πρώτο-γκράφιτι(Ι)

  Γενικά αγαπώ πολύ ότι σχετίζεται με την τέχνη...αλλά έχω μια ιδιαίτερη 'αδυναμία' στους καλλιτέχνες του δρόμου...σήμερα λοιπόν μου γεννήθηκε η σκέψη να μοιράζομαι μαζί σας κατά καιρούς διάφορους τους οποίους παρατηρώ,θαυμάζω και ξεχωρίζω...
  Μέσα στους συγκεκριμένους καλλιτέχνες κατατάσσονται και οι 'ζωγράφοι των δρόμων'...έτσι σκέφτηκα να ψάξω την ιστορία τους,τα έργα τους,είτε από φωτογραφίες που έχω τραβήξει σε διάφορους δρόμους της Αθήνας,είτε ψάχνοντας στο διαδίκτυο από διάφορες χώρες...η θεματολογία ακαθόριστη καθώς μου αρέσει ότι 'έχει κάτι να πει' είτε μέσα από την ιδιαιτερότητα του...είτε θέλοντας να περάσει κάποιο μήνυμα...
  Ο καλύτερος τρόπος για να αρχίσει το ταξίδι μας στον κόσμο του γκράφιτι λοιπόν,νομίζω πως είναι να μάθουμε  την ιστορία του και παράλληλα να θαυμάσουμε μερικά έργα...εύχομαι το ταξίδι αυτό να είναι και για σας όσο ευχάριστο είναι για μένα....

   Γκράφιτι είναι η αναγραφή κειμένου όπως συνθημάτων ή η ζωγραφική σε επιφάνειες που συνήθως βρίσκονται σε δημόσιους χώρους (για παράδειγμα σε τοίχους). Πρωτοεμφανίστηκε την ίδια περίοδο και στα ίδια μέρη που αναπτύχθηκε το κίνημα του Χιπ χοπ, από τον ίδιο καταπιεσμένο κόσμο. Γι' αυτό πολλοί θεωρούν ότι αποτελεί μέρος της κουλτούρας Χιπ χοπ. 
Σύγχρονα γκράφιτι
  Η περίοδος 1971-1974 αναφέρεται ως μία "πρωτοποριακή εποχή", κατά την οποία τα γκράφιτι υποβλήθηκαν σε ένα κύμα στις μορφές και τη δημοτικότητα. Σύντομα μετά από τη μετανάστευση στη Νέα Υόρκη, το Μπρονξ (Μανχάτταν) παρήγαγε έναν από τους πρώτους καλλιτέχνες γκράφιτι για να κερδίσει την προσοχή των μέσων στη Νέα Υόρκη. Ο TAKI 183 ήταν ένας ελληνοαμερικανός από την Ουάσιγκτον που χρησιμοποίησε ένα μίγμα του ονόματός του dimitris, TAKI, και τον αριθμό της οδού του, 183rd ως tag. Λόγω του παράξενου ονόματος και του αριθμού, οι άνθρωποι άρχισαν να παίρνουν το μήνυμα του, γράφοντας στους τοίχους Mary 122, George 21 κτλ. Αυτό καταγράφηκε σε ένα άρθρο του 1971 στο New York Times με τον τίτλο Taki 183 και έτσι ο TAKI 183 έγινε ο πρώτος που αναγνωρίστηκε από την κοινωνία έξω από την υποομάδα γκράφιτι.

Μερικά από τα είδη γκράφιτι που παρουσιάζονται σήμερα είναι:
  • Ζωγραφική γκράφιτι
  • Σε εξωτερικούς τοίχους (συνήθως σε τοίχους στους δρόμους). Όταν γίνονται σε ένα προσωπικό χώρο που το βλέπουν ελάχιστοι, δεν θεωρείται γκραφίτι.
  • Συνθήματα
  • Ζωγραφική (φαινόμενο προερχόμενο από την Αμερική – ΗΠΑ)
  • Διαμαρτυρία (για παράδειγμα στην Βόρεια Ιρλανδία, με τα murals που απαθανατίζουν νεκρούς και θέματα από τις συγκρούσεις με τους Βρετανούς)
  • Σε εσωτερικούς τοίχους και επιφάνειες (συνήθως μικρού μεγέθους), π.χ. τουαλέτες, σκοπιές, θρανία
  • Αυτοσχέδια ποιήματα

Το στένσιλ χρησιμοποιείται συχνά σε πορείες διαμαρτυρίας για "γρήγορα" γκράφιτι. Σε ορισμένες πόλεις του κόσμου υπάρχουν τοίχοι μόνο για γκραφίτι. Κάποιες φορές το γκραφίτι γίνεται κατά επιθυμία του ιδιοκτήτη του κτιρίου, για διακόσμηση, συνήθως με συγκεκριμένη θεματολογία.
 Κατά τα όσα συνηθίζονται ανάμεσα στους γκραφιτάδες, υπάρχουν και τοίχοι που είναι μόνο για καλούς γκραφίστες, και οι υπόλοιποι δεν δικαιούνται να κάνουν πάνω στο δικό τους γκραφίτι μια μουτζούρα ή κάποιο άλλο σχέδιο (εκτός αν έχει χαλάσει με το πέρασμα του χρόνου και ειδοποιηθούν ότι θα γίνει άλλο σχέδιο πάνω στο δικό τους).
Αυξημένη δημοτικότητα, ειδικά στην Ευρώπη, έχει αποκτήσει η τεχνική του στένσιλ, όπου το σχέδιο προετοιμάζεται από πριν στο χώρο του γκραφιτά κόβοντας λεπτή λαμαρίνα ή ξύλο, που χρησιμοποιείται σε επαφή με τον τοίχο ψεκάζοντας από πάνω τη μπογιά, αφήνοντας αποτύπωμα μόνο όπου υπάρχει κενό στη λαμαρίνα. Σημαντικός καλλιτέχνης αυτής της τεχνικής είναι ο Βρετανός Banksy.

Tag και tagging
  Το "tag" (στα ελληνικά "ταγκιά") είναι η υπογραφή που γίνεται με σπρέι σε έναν τοίχο, από τον καλλιτέχνη ενός γκραφίτι ή και μόνη της. Σε ένα γκραφίτι η υπογραφή είναι μικρή και βρίσκεται ή μέσα στην ζωγραφιά ή κάτω σε μια άκρη (δεν γίνεται να είναι πιο μεγάλο το tag απ' το graffiti). Tagging είναι όταν είναι η μία υπογραφή (ή γκραφίτι) πάνω στην άλλη. Συνήθως οι τοίχοι αυτοί έχουν tags και graffiti που έχουν αλλοιωθεί με το πέρασμα του χρόνου.
                             
Πηγή πληροφοριών:http://el.wikipedia.org

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

σσςςς....


...μη μιλάς...κλείσε τα μάτια...και άσε την ψυχή να ταξιδέψει με τη μαγική φωνή της...

μοναδική Φλέρυ....

όλα είναι μέσα μας....




Τα παραμύθια μου'μαθαν πως να σκοτώνω δράκους. 

                                
                        Που κρύβονται; 
                       
                           Μέσα μου. 
                    
                      Εκεί κι' ο θησαυρός.  

                              Κιχεμ



                Painting: J.R.R.Tolkien


              Πηγή:https://www.facebook.com/k1xem?fref=ts



...όπου υπάρχει Αγάπη....

Ο Ρώσος πιτσιρικάς εκεί που περπατούσε είδε πεσμένο ένα σπουργιτάκι, γυμνό και ετοιμοθάνατο απ' την παγωνιά του βόρειου καλοκαιριού.
Το μάζεψε, το ζέστανε στο χέρι του, το ζωντάνεψε και μετά το πήρε στο σπίτι του και έγινε η μαμά του.
 Το τάισε, το κράτησε ζεστό στην τσέπη του και του έδωσε αγάπη, ό,τι χρειάζεται ένα μωρό για να μεγαλώσει δηλαδή.

Κι αυτό μεγάλωσε και έγινε ο καλύτερος φίλος του.

Οι φωτογραφίες τους μαζί είναι πολύ τρυφερές.
                                     





Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Η ιστορία του Tango

 Η Ιστορία του Tango είναι συναρπαστική και περίπλοκη. Είναι μία ιστορία συναισθημάτων και πολλών πολιτισμικών προσμίξεων. Το Tango είναι ένας χορός εσωστρεφής και ενδοσκοπικός, είναι μια θλιβερή σκέψη που χορεύεται σύμφωνα με τον μεγάλο ποιητή των Tangos Enrique Santos Discepolo. Το Tango, αυτή η διαβολιά, σύμφωνα με τον αργεντινό συγγραφέα Jorge Luis Borges. Η κάθετη έκφραση μιας οριζόντιας επιθυμίας.

    Ι. ΓΕΝΕΣΗ ΤΟΥ TANGO - ΠΡΩΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (1900-1915)

    Η γένεση του Tango οριοθετείται περίπου στα 1880, στην περιοχή του Ριο Δε Λα Πλάτα, στο Μπουένος Αιρες. Η επικρατέστερη των απόψεων υποστηρίζει ότι το Tango είναι κράμα πολλών διαφορετικών ρυθμών, μεταξύ των οποίων ο ισπανοκουβανέζικος ρυθμός Habanera, η Milonga της αργεντινής υπαίθρου, ο νέγρικος χορός candombe και τα ανδαλουσιάνικα Tangos.

    Το Tango αν και γεννήθηκε για να εκφράσει τα απελπισμένα αισθήματα των απόκληρων της κοινωνίας είναι εκτός από την θλίψη, την νοσταλγία, την ανασφάλεια, το πάθος για μια καλύτερη ζωή και την απελπισία είναι μουσική, είναι χορός, είναι τραγούδι. Στην ιστορία του καθένα από τα τρία αυτά στοιχεία είχε άλλοτε μεγαλύτερη και άλλοτε μικρότερη βαρύτητα.

    Στην πρώτη περίοδο του Tango, η οποία οριοθετείται μεταξύ 1900-1915, επικρατούν κυρίως οι χαρούμενοι ρυθμοί, όπως ο ρυθμός της Milonga (El Choclo, το πρώτο Tango milonga από τον Angel Villoldo), ο χορός ήταν έντονος και αισθησιακός. Συναντάμε κυρίως ορχηστρικά και λιγότερο τραγουδιστά Tangos.

    ΙΙ. ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ - ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΟ TANGO (1917-1935)

    Κατά τη δεύτερη περίοδο του Tango (1917-1935), συντελούνται αρκετές αλλαγές, δεδομένου ότι η αργκό του λιμανιού και των παρανόμων, καθώς και οι προκλητικές και αισθησιακές κινήσεις του χορού δεν είναι αποδεκτές από την μεσαία τάξη, συν την εμφάνιση του Bandoneon, του κατεξοχήν μουσικού οργάνου του Tango, συν την διάδοση του Tango στο Παρίσι και στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, γεννάται η ανάγκη για την ύπαρξη μιας αγοράς Tango μουσικής και ηχογράφησής της.

    Καταρχήν ο χορός γίνεται πιο ευπρεπής και μπαίνει σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με το τραγούδι, είναι η εποχή που δημιουργούνται οι τραγουδιστές - αστέρες με κορυφαίο τον Carlos Gardel, η προσωπολατρία του οποίου άγγιζε την υπερβολή, αν αναλογιστεί κανείς την έλλειψη των σημερινών μέσων μαζικής ενημέρωσης, και καταλαμβάνουν την Tango σκηνή, πράγμα το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο για τους χορευτές εκείνης της εποχής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο χορός στο Buenos Aires γίνεται λιγότερο δημοφιλής σε σχέση με το τραγούδι.


    ΙΙΙ. ‘Η ΧΡΥΣΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΟΥ TANGO’ (1935-1955)

    Η γενιά του ’40, ξεκινά το 1935, με μία νέα προσέγγιση του Tango. Το 1935, έτος το οποίο συμπίπτουν δύο γεγονότα εξαιρετικά μεγάλης σημασίας, το πρώτο είναι ο θάνατος του Carlos Gardel και το δεύτερο το ντεμπούτο της ορχήστρας του Juan D’ Arienzo στο καμπαρέ "Chantecler", ξεκινά η λεγόμενη χρυσή περίοδος του Tango, η οποία λήγει με την πτώση του Περόν το 1955.

    Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου όλα τα στοιχεία του Tango βρισκότανε σε απόλυτη αρμονία. Οι μουσικοί παίζανε για τους χορευτές, οι τραγουδιστές τραγουδούσαν και εντάσσονταν μέσα στην ορχήστρα, σε αντίθεση με την προηγούμενη περίοδο, όπου οι τραγουδιστές κυριαρχούσαν. Η ύπαρξη πολλών μεγάλων και εξαιρετικών ορχηστρών, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την εξέλιξη του χορού και οδήγησε σε έναν γόνιμο ανταγωνισμό, ο οποίος εκτόξευσε τη μουσική στο απόγειό της.

    Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το Tango κατάφερε να ξεπεράσει την κρίση, όχι μόνο χάρη στην προσαρμοστικότητά του και στην έμπνευση του J. D’ Arienzo, αλλά και στην στήριξή του από το Περονικό Καθεστώς που το κατέστησε για λόγους πολιτικής εθνικό προϊόν.

    IV. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΤΟ TANGO ΣΙΩΠΑ, TANGO NUEVO (1955-1983)

    Η ουσιαστική περίοδος κρίσης του Tango ξεκινά με την πτώση του Περόν το 1955.

    Το Tango καταδιώχθηκε από τις στρατιωτικές δικτατορίες που ακολουθήσανε. Ο αριθμός των 600 ορχηστρών που υπήρχανε επί εξουσίας Περόν μειώνεται δραματικά ιδιαίτερα κατά την περίοδο της σκληρότερης δικτατορίας που γνώρισε η Αργεντινή από καταβολής της, της δικτατορίας του Βιδέλα το 1974. Χιλιάδες συλλήψεις, φυλακίσεις και εξαφανίσεις αντιφρονούντων.

   Μουσικοί και δημιουργοί του Tango, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το μεγαλύτερο ποσοστό των αυτοεξόριστων προσφύγων καταφεύγει στο Παρίσι όπου και ανατρέχει στις ρίζες του Tango, καθώς γεννάται η νοσταλγία για την πατρίδα, η θλίψη και ο πόνος της υποχρεωτικής εγκατάλειψης.
  Το Tango πολιτικοποιείται και γίνεται όργανο μιας αντιπολίτευσης που θέλει να δράσει δυναμικά στην αλλαγή της κοινωνίας.
    Η μουσική παίζει πια τον κυρίαρχο ρόλο, το τραγούδι και ο χορός περνάνε σε δεύτερη μοίρα και η επίδραση της τζαζ οδηγεί στην γένεση του Tango Nuevo με κύριο εκπρόσωπό του τον Astor Piazzolla.

    O Astor Piazzolla αγαπήθηκε τόσο όσο και κατακρίθηκε ιδιαίτερα από τους συμπατριώτες του, οι οποίοι με συχνές δριμύτατες επιθέσεις, τον κατηγορήσανε ότι κατέστρεφε το Tango και ότι η μουσική του δεν ήταν Tango. Η καταξίωσή του άργησε πάρα πολύ να έρθει, όπως και η καταξίωσή του Tango Nuevo στην Αργεντινή. Ο ίδιος αμύνονταν ισχυριζόμενος, ότι για εκείνον @quot;το Tango ήταν πάντα για τα αυτιά παρά για τα πόδια".

    V. Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΝΓΚΟ

    Η πτώση της στρατιωτικής χούντας στην Αργεντινή, στα 1983, οδήγησε στην αναγέννηση του Tango στο Μπουένος Άιρες. Μαρτυρίες εκείνης της εποχής καταγράφουν ότι η ατμόσφαιρα ήταν πολύ παράξενη. Οι άνθρωποι ξυπνούσανε σαν από βαθύ λήθαργο και ήθελαν να κινηθούν γρήγορα και άμεσα.

    Όλοι παρακολουθούσαν μαθήματα Yoga, μαθήματα πολεμικών τεχνών, μαθήματα χορού.

   Αυτήν την περίοδο έρχεται πάλι στο προσκήνιο ο χορός, ο οποίος ορίζεται κυρίως από περίπλοκα βήματα και βαθιά συναισθήματα. Ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους αυτής της εποχής ήταν ο Antonio Todaro, ένας εξαιρετικά εμπνευσμένος χορευτής της παλιάς γενιάς. Η τεχνική του και τα βήματά του αποτελέσανε έμπνευση για τους μεγαλύτερους επαγγελματίες δασκάλους και χορευτές των ημερών μας.

    Επανακάμψανε και γεννηθήκανε και άλλα στυλ χορού εμπνεόμενα από την χρυσή εποχή του Tango.