Μια 'ιδιαίτερη' μουσική πρόταση

Ο Στέφαν Μίκους (γεν.19/1/1953) είναι Γερμανός μουσικός και συνθέτης, η μουσική τεχνοτροπία του οποίου είναι ιδιαίτερα επηρεασμένη από τη μελέτη παραδοσιακών οργάνων και μουσικών ακουσμάτων από την Ιαπωνία, την Ινδία, τη Νότια Αμερική, καθώς και άλλες χώρες ανά τον κόσμο.
Συχνά χρησιμοποιεί διαφορετικές ηχογραφήσεις ενός μοναδικού οργάνου προκειμένου να δημιουργήσει ασυνήθιστους συνδυασμούς ήχων.

Σε μία εποχή που φαίνεται να έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα, ο Στέφαν Μίκους, έχει διαγράψει μία άρτια καλλιτεχνική πορεία πολύ πριν η έθνικ ή world, ή άμπιεντ μουσική γίνουν της μόδας. Και μάλιστα με εργαλεία ιδιαιτέρως ξεχωριστά χωρίς την βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας αλλά ούτε και των ηλεκτρονικών οργάνων. Στο θαυμαστό κόσμο του Μίκους η χρήση οργάνων ή ήχων μία άλλης χώρας, κουλτούρας ή παράδοσης δεν γίνεται εν είδει εντυπωσιασμού ούτε προκειμένου η χαρά τη δημιουργίας να αποκατασταθεί στους καταλόγους των επιτυχιών.

Όλα ξεκινούν από μία εσωτερική ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφράσει την τελειότητα (!) του κόσμου που ζούμε πάντα όμως με γνώμονα τη γνώση. «Δεν μπορείς να νιώσεις τη μουσική ενός τόπου αν δεν ζήσεις, περπατήσεις, τραφείς με τα φαγητά του» λέει χαρακτηριστικά ο γερμανός μουσικός. Και αυτό ακριβώς κάνει. Μικρός ακόμη στα τέλη της δεκαετίας του '60 βρέθηκε στο Μαρόκο ενώ λίγο αργότερα όπως όλοι όσοι αγαπούσαν του Μπιτλς γνώρισε τον Ραβί Σανκάρ αλλά και την ιαπωνική μουσική παράδοση και τότε αντιλήφθηκε την αποστολή του. 

Γυρνώντας σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη γνώρισε την ομορφιά οργάνων και μουσικών ξεχασμένων από τον χρόνο. Όργανα τα οποία είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς σήμερα ή ακόμη η μοναδική θέση που κατέχουν ώστε να μην ξεχαστούν είναι εκείνη στις προθήκες ενός μουσείου. Ονόματα όπως dilruba, sho djegok, tischharfe, kortholt, bolombatto ακούγονται ως αστείο στα χείλη των περισσοτέρων μας, στα δικά τους όμως ηχούν με μοναδικό τρόπο. Είναι από τους λίγους καλλιτέχνες της εκλεκτικής εταιρίας ECM όπου την παραγωγή των άλμπουμ του πραγματοποιεί ο ίδιος και όχι ο ιδρυτής της Μάνφρεντ Αϊχερ και επίσης όπως και η Λίζα Ζεράρ των Dead Can Dance πολλές φορές τραγουδά σε μία δικής του επινόησης γλώσσα. 

Είναι πολλές οι φορές που ηρεμώ απίστευτα ακούγοντας τις ιδιαίτερες μουσικές του και αυτός είναι και ο λόγος που σας τον προτείνω...

Σε όσους από σας λοιπόν αρέσουν τα παράξενα ακούσματα που αγγίζουν βαθιά κομμάτια της ψυχής και έχουν επίσης λίγη μυρωδιά από το Θεό αξίζει να αναζητήσετε τις μουσικές του...

παρακάτω ακολουθεί play list...

Καλή ακρόαση σε όσους το επιχειρήσουν...

  

Δισκογραφία

Archaic Concerts, 1976

Implosions, 1977

Koan, 1977

Behind Eleven Deserts, 1978

Till the End of Time, 1978

Wings over Water, 

1981Listen to the Rain, 1983

East of the Night, 1985

Ocean (ECM, 1986)

Twilight Fields, 1987

The Music of Stones, 1989

Darkness and Light, 1990

To the Evening Child, 1992

Athos, 1994

The Garden of Mirrors, 1997

Desert Poems, 2001

Towards the Wind, 2002

Life, 2004

On the Wing, 2006

Snow, 2008

Bold as Light, 2010

           Panagia,2013         

Πηγή πληροφοριών:http://www.tovima.gr/#  &  http://el.wikipedia.org/wiki/