....χτίζοντας γέφυρες και όχι φράγματα...

Χθες καθώς διάβαζα ένα από τα πλέον αγαπημένα μου βιβλία του Λεό Μπουσκάλια...στάθηκα στο παρακάτω απόσπασμα από μια διάλεξη του με ένα θέμα που μου άρεσε πολύ για δύο λόγους...

Ο πρώτος είναι το ότι από παιδί θυμάμαι πως κάθε φορά που αντίκριζα μία γέφυρα με γοήτευε(όπως λέει και ο ίδιος ο Λέο παρακάτω)...όταν συνέβαινε να περάσουμε και από πάνω της ενθουσιαζόμουν!...ίσως γιατί μέσα από την παιδική ματιά,μου φάνταζε σαν να βρισκόμασταν στο αέρα!δε σας κρύβω πως ακόμη μέχρι και σήμερα νιώθω σχεδόν το ίδιο συναίσθημα!

 Ο δεύτερος λόγος που μου άρεσε το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι γιατί μας  δείχνει μία άλλη, πιο βαθιά σημασία ως προς τις γέφυρες...καθώς αναφέρεται σε αυτές που χτίζουμε εμείς..με τον εαυτό μας....ως πέρασμα προς κάτι καλύτερο...

"Απ' όταν ήμουνα παιδί με γοήτευαν οι γέφυρες,όταν λοιπόν έμαθα γι' αυτό το θέμα έβγαλα αμέσως το λεξικό μου και να τι διάβασα:«Γέφυρα:κάτι που ενώνει ένα κενό·ένας δρόμος πάνω από μια στενοχώρια ή ένα εμπόδιο».Και σκέφτηκα,τι ωραία,γιατί τα τελευταία τέσσερα πέντε χρόνια της ζωής μου προσπαθώ ακριβώς να αφιερώσω τον εαυτό μου στο γέμισμα των κενών,στο χτίσιμο δρόμων πάνω από τις στενοχώριες,στο ξεπέρασμα των εμποδίων και στο να κάνω ευκολότερη τη ζωή για τους ανθρώπους που έχω γύρω μου.

  Μ' αρέσει πάντα να καταφεύγω στα παιδιά για να μου δώσουν ορισμούς.Αν θέλετε να γνωρίσετε μεγάλη χαρά,ρωτήστε ένα παιδί «τι σημαίνει αυτό;».Η πεντάχρονη ανιψιά μου τώρα αρχίζει να γνωρίζει τον κόσμο.Αγγίζει τα πάντα,γεύεται τα πάντα-είναι ένα θέαμα συναρπαστικό.Τη ρώτησα λοιπόν: «Τι είναι η γέφυρα;» Σκέφτηκε λίγο και μετά μου απάντησε έτσι:«Η γέφυρα είναι όταν το χώμα πέφτει κάτω από τα πόδια σου κι εσύ χτίζεις κάτι για να ενώσεις τις τρύπες».

  Δεν θα ήταν θαυμάσιο αν καταφέρναμε να μπούμε στο πνεύμα που χρειάζεται για γεφυρώσουμε το αύριο και αν αφιερώναμε αυτή την ομιλία στο ένωμα των ρωγμών,το γέμισμα των κενών,το χτίσιμο των γεφυριών και το ξεπέρασμα των εμποδίων;Τι απίθανες που θα ήταν οι δυο-τρεις μέρες μας!Αυτό όμως σημαίνει ότι ο καθένας σας θα πρέπει να μπει μέσα στον εαυτό του-ο καθένας χωριστά.Μπορεί να το κάνει αυτό η ομάδα,πρώτα όμως πρέπει να αρχίσει το κάθε άτομο.Πριν να μπορέσουμε να το κάνουμε σαν ομάδα πρέπει να αρχίσουμε από κάπου,και έχω την αίσθηση ότι το πρώτο γεφύρι που πρέπει να χτίσετε είναι το γεφύρι προς τον εαυτό σας."

Λέο Μπουσκάλια ~ Να ζεις,ν' αγαπάς και να μαθαίνεις