Χτες και προχτές, όλη νύχτα, πασκίζαμε να μετρήσουμε τ’ άστρα.
Και τ’ άστρα είναι τόσα, όση κι η καρδιά μας, κι η καρδιά μας είναι
πιο πολύ απ’ τ’ άστρα.
Αύριο θα στείλουμε τις μυγδαλιές περίπατο στο ακροθαλάσσι να πλύνουνε τα πρόσωπα τους απ’ τη σκόνη της λύπης μας. Και το βράδυ που θα γυρίσουν χαρούμενες, θα μας φέρουν τα πρώτα μας λόγια πλυμένα στη θάλασσα, κι εμείς θα κλαίμε στο ανοιχτό παράθυρο απ’ τη χαρά μας που μπορούμε να κλαίμε.
Απόψε κοιμηθήκαμε στην ποδιά της Άνοιξης, ακουμπώντας το
κεφάλι στην καρδιά της.
Ακούγαμε στον ύπνο μας τις ανάσες των πουλιών και την καρδιά μας.
Γιάννης Ρίτσος ~ Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού
Και κάπως έτσι η Άμυ αγάπησε τις μυγδαλιές και την ποίηση!
ΑπάντησηΔιαγραφή...εύστοχο πολύ!
Διαγραφήκαλημέρα Χριστινάκι μου!
Αγαπημένος τα μέγιστα ποιητής
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε είχα την τύχη να τον συναντήσω
από κοντά....
φιλί πρωινό
Πραγματικά τυχερή Ελένη μου!!!
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου και τις ευχές μου για ένα όμορφο σ/κ.
φιλάκι χαμογελαστό
Τι ωραιο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το γνωριζα..
Καλημέρα Μαράκι μου :)
ΔιαγραφήΊσως μέσα στην ησυχία του ύπνου καταφέρουμε να ακούσουμε ξανά την ανάσα των πουλιών και της καρδιάς μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο....
Καλό ξημέρωμα :)
Ευχή μου για όλους μας!
ΔιαγραφήΚαλημέρα Ωραιοζήλη μου και καλή Κυριακή:))