Να θυμάσαι πως....
Τίποτε δεν είναι στάνταρ και δεδομένο.
Από όσα βλέπεις,ακούς ή διαβάζεις πάντα να αφήνεις μέσα σου ένα κομμάτι ελεύθερο για τη δική σου γνώμη και τα δικά σου πιστεύω.
Γιατί η ελευθερία της ψυχής και της σκέψης μας είναι το παν.

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Οι μέρες στο χωριό είναι αλλιώς....!

  Και πώς θα μπορούσε να είναι ίδιες με  αυτές της πόλης άλλωστε;πώς να συγκρίνεις τις πολύχρωμες μέρες του χωριού με εκείνες τις γκρίζες της πόλης;
Νομίζω πως θα ήταν φρόνιμο να εξηγήσω τι ακριβώς εννοώ με τον όρο "πολύχρωμες" και κατόπιν μπορεί ο καθένας σας να βγάλει τα δικά του προσωπικά συμπεράσματα...
  Καταρχήν,ξύπνημα νωρίς το πρωί και καφεδάκι στην αυλή με λαμπερό ήλιο αλλά δροσερό καιρό!για αντίκρυσμα ο πεντακάθαρος ουρανός και θέα τα ολοπράσινα βουνά,ήχοι από χελιδονάκια,σπουργιτάκια και που και που καμιά καρακάξα!Ακολουθεί φυσικά το συμμάζεμα του σπιτιού,και το μαγείρεμα πριν καταφθάσουν οι αγαπημένες γειτόνισσες για το δεύτερο καφεδάκι της ημέρας!!!Εκεί ξεκινά το μεγάλο καλαμπούρι!ακούς κάθε λογής ιστορίες από τα νιάτα τους,τις δυσκολίες αλλά και τις χαρές τους,συχνά τις βλέπεις να δακρύζουν από συγκίνηση αλλά ακόμα συχνότερα  να γελούν δυνατά με όλη την ψυχή τους!στιγμές που πραγματικά τις χαίρεσαι!
 Και για να μην κάνω ανάλυση ολόκληρης της ημέρας θα σας πάω στο τρίτο σημαντικό και ίσως πιο όμορφο κομμάτι της...που είναι η ενασχόληση με τη φύση!Ψηφίζω μπαξέ και πάλι μπαξέ!όρεξη να 'χεις να τσαπίζεις,να καθαρίζεις τις αγριάδες που κάθε τόσο ξεφυτρώνουν πονηρά πονηρά και να
ποτίζεις,ντοματιές,κρεμμυδάκια,φασολάκια,αχλαδιές,ροδακινιές!κι αν έχεις και ζωντανά η καλύτερη τους!όπως ξεχορταριάζεις τον μπαξέ πας απευθείας και κερνάς γευματάκι στις αγελαδίτσες στα κατσικάκια και τις πάπιες,!πως και πως το περιμένουν!!!αυτό θα πει  ανακύκλωση ή αλλιώς από την παραγωγή στην κατανάλωση...!ξεχορταριάζεις εσύ,ταΐζεις τα ζωντανά και παίρνεις έπειτα την κοπριά και την βάζεις στο μπαξεδάκι!η φύση προσφέρει ακριβώς ότι χρειάζεται!

  Κι αφού τελειώσεις με όλα αυτά και φτάσει η ώρα η νυχτερινή,εκείνη της χαλάρωσης κάθεσαι πάλι στην αυλή-αυτή τη φορά με ζακέτα γιατί η δροσιά μετατρέπεται σε ψυχρούλα- και απολαμβάνεις τα απέραντα αστέρια του ουρανού,τον δροσερό αεράκι,την ησυχία που αναζητά η ψυχή και το υπέροχο συναίσθημα που λέγεται ευγνωμοσύνη!!!!!!!

άλλωστε πώς μπορείς να μην ευχαριστήσεις τον Παντοδύναμο μετά από τόση ομορφιά;

....για μένα δεν συγκρίνεται μια τέτοια μέρα στο χωριό ούτε με δέκα της πόλης...


7 σχόλια:

  1. Χα! Ρε συ; Σε άλλο blog μπήκα; Αυτό δεν είναι το ακροβατώντας στις σιωπές της ψυχής, Αυτό είναι παραπατώντας στις γωνιές της αυλής! Γιατί δεν ετοιμάζεσαι για αποκέντρωση μιας και σου πάει τόσο; Κάνας λεβεντονιός δεν παίζε εκεί στον καθαρό αέρα να σε πάρει από τα γκίζα σύννεφα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχαχαχα!ε καλά δεν ξέρεις ότι τις σιωπές της ψυχής για να τις ακούσεις χρειάζεται ησυχία..?????!!!!!
      Νομίζεις πως δεν το έχω σκεφτεί?δεν είναι όμως τόσο εύκολο όσο όμορφο ακούγεται:)
      Όσο για τον λεβεντονιό μπορείς να τον βρεις και στην πόλη και να τραβηχτείτε μετά στα βουνά:))
      Kαλό Σαββατοκύριακο Χριστινάκι μου!

      Διαγραφή
  2. Χωριο και παλι χωριο! Ακριβως για ολους τους πιο πανω λογους.
    Εχω περασει καθε εφηβικο μου καλοκαιρι στο δικο μου χωριο παρεα με τους παππουδες αλλα και φιλους.. Καθε φορα που εφευγα εκλαιγα...
    Δεν συγκρινεται με τιποτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου βίωσα ακριβώς τα ίδια,οπότε συμφωνώ μαζί σου όσο δεν πάει!!!!!:)

      Διαγραφή

Γράφουμε ελληνικά :)