είτε το κρύβουμε είτε το φανερώνουμε,εκείνο μας φανερώνει.Δεν είναι τυχαία η αύρα που εκπέμπει ένα πρόσωπο,το φωτοστέφανο ή το μαυροστέφανο που εν αγνοία μας κυκλώνει την παρουσία μας,το πιο δυνατό μας στοιχείο,εκείνο που μας κάνει ερωτεύσιμους ή αντιπαθείς,ενδιαφέροντες ή πληκτικούς,αξιόπιστους ή ύποπτους,εκείνο που δεν ξεγελιέται και δεν ξεγελάει.Το περιεχόμενο είναι που πλάθει την επιφάνεια,την όψη και το βλέμμα του καθενός.Όσο και να στολίσουμε,να μακιγιάρουμε,να προβάρουμε με τέχνη την έκφρασή μας,κάτι από μέσα γλυστράει και βγαίνει αμακιγιάριστο,αφελώς ακάλυπτο. Τα μάτια, τα παράθυρα της ψυχής, όπως έγραψαν οι ρομαντικοί ποιητές, θα δείξουν αργά ή γρήγορα τι συμβαίνει και τι συνέβη εντός.......!"
Μάρω Βαμβουνάκη
το διαμάντι.. πάντα διαμάντι.. θα'ναι.. είτε στη λάσπη.. είτε στη βιτρίνα..
ΑπάντησηΔιαγραφήοι ρηχοί το εκτιμούν μόνο στη βιτρίνα.. στη λάσπη.. μπορεί και να το πετάξουν..
αυτό όμως δε θα αλλάξει ποτέ τη σύστασή του..
υπέροχο απόσπασμα:))
τα φιλιά μου ψυχούλα!
υπέροχο όπως και το σχόλιο σου...!
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά πολλά Ιώ μου!:)))
Ωραία τα λέει. Τι γίνεται όμως όταν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ρηχοί και εκπαιδευμένοι να στέκονται μόνο στη μόστρα;
ΑπάντησηΔιαγραφή