Λουλούδια και Άνθρωπος

 Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι

ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς

στὰ λουλούδια μου, ὅπως

αὐτὴ τὴ στιγμή,

θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω. Ἐνῷ

εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω

κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.

Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο

μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.

Τρέχουν, χορεύουν ἀνύποπτα

γιὰ ὅ,τι γίνεται πάνω τους

τὰ παιδιά, ἐνῷ γέρνοντας γύρω

καὶ κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια τους, (ὡς

ν᾿ ἀκοῦν τὴ βοὴ καὶ νὰ βλέπουν

τὸ σύννεφο) σὰν ἕνα ἀπέραντο

ὑπαίθριο ἐκκλησίασμα

τὰ λουλούδια προσεύχονται.

Ν.Βρεττάκος