Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι
ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς
στὰ λουλούδια μου, ὅπως
αὐτὴ τὴ στιγμή,
θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω. Ἐνῷ
εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω
κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.
Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο
μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.
Τρέχουν, χορεύουν ἀνύποπτα
γιὰ ὅ,τι γίνεται πάνω τους
τὰ παιδιά, ἐνῷ γέρνοντας γύρω
καὶ κάτω ἀπ᾿ τὰ πόδια τους, (ὡς
ν᾿ ἀκοῦν τὴ βοὴ καὶ νὰ βλέπουν
τὸ σύννεφο) σὰν ἕνα ἀπέραντο
ὑπαίθριο ἐκκλησίασμα
τὰ λουλούδια προσεύχονται.
Ν.Βρεττάκος
τι ωραια αναρτηση! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπω ποιηματα του κου Βρεττακου!
Καλημέρα Κικίτσα μου:)
ΔιαγραφήΠόσα ακόμα έχουμε να μάθουμε...!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα :)
Πολλά Ωραιοζήλη μου...!
ΔιαγραφήΚαλημέρα όλη μέρα:)
Καλημέρα κορίτσι μου! Πέρασα από όλες τις αναρτήσεις του Ιουλίου που είχα χάσει, και γέμισα γαλήνη. Μόνο το κομμάτι δεν μπόρεσα να ακούσω ( δεν έχω ήχο στη δουλειά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τις ομορφιές!
Φιλάκια πολλά! ♥
Ομορφιά μου χαίρομαι αν ένιωσες γαλήνη!!!
ΔιαγραφήΠολλά πολλά φιλιά:)
hello! Αυτό το κοκκινέλι το λουλούδι πώς το λένε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα είδος μαργαρίτας....περισσότερα για την ώρα δεν γνωρίζω,αλλά άμα μάθω θα σε πω Χριστινάκι μου!
Διαγραφήφιλιά!!