Ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους Ζεν,ο Λιν Τσι,συνήθιζε να λέει"Όταν ήμουν νέος,ήμουν ενθουσιασμένος με τη κωπηλασία.Είχα μια μικρή βάρκα και πήγαινα στη λίμνη μόνος μου.Έμεινα εκεί για ώρες ολόκληρες.
Κάποτε έτυχε να διαλογίζομαι στη βάρκα μου με κλειστά μάτια,μια όμορφη νύχτα.Τότε πλησίασε μια άλλη βάρκα ακολουθώντας το ρεύμα και χτύπησε τη βάρκα μου".
Τα μάτια μου ήταν κλειστά έτσι σκέφτηκα:"Κάποιος είναι εδώ με τη βάρκα του και χτύπησε τη δική μου βάρκα".Θυμός γεννήθηκε μέσα μου.Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος να πω θυμωμένος κάτι σ' αυτόν τον άνθρωπο αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι η βάρκα ήταν άδεια!
Και δεν υπήρχε τρόπος να εκτονωθεί ο θυμός μου.Προς ποιον θα τον εξέφραζα;Η βάρκα ήταν άδεια,απλώς έπλεε ακολουθώντας το ρεύμα από μόνη της και ήρθε και χτύπησε τη βάρκα μου.Έτσι δεν υπήρχε τίποτα να κάνω.Δεν υπήρχε δυνατότητα να εκτονώσω το θυμό μου σε μια άδεια βάρκα".
Έτσι ο Λιν Τσι είπε έκλεισα τα μάτια μου.Ο θυμός ήταν εκεί,αλλά δε μπορούσε να βρει διέξοδο.Έκλεισα τα μάτια μου κ απλώς κινήθηκα προς τα πίσω μαζί με τον θυμό.Και η άδεια βάρκα έγινε η συνειδητοποίηση μου.Έφτασα σ' ένα σημείο μέσα μου εκείνη τη σιωπηλή νύχτα.Εκείνη η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλος μου.
Και τώρα εάν κάποιος έρχεται και με προσβάλει γελάω και λέω"Και αυτή η βάρκα είναι επίσης άδεια".Κλείνω τα μάτια και πηγαίνω μέσα.
Osho ~ Συναισθηματική Ευδαιμονία
Υπέροχη και διδακτική η ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην κρατάω μέσα μου!
Φιλιά!
...και ΄γω θα ήθελα να μπορώ να τη θυμάμαι σε στιγμές που σίγουρα θα μου χρειαστεί...!
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ γλυκιά μου Airis :))