Ο άνδρας είναι το πιο ΕΞΥΨΩΜΕΝΟ των πλασμάτων.
Η γυναίκα είναι το ΥΨΙΣΤΟΝ των ιδανικών.
Ο Θεός έκανε για τον άνδρα ένα ΘΡΟΝΟ.
Για τη γυναίκα έναν ΒΩΜΟ.
Ο θρόνος ΕΚΘΕΙΑΖΕΙ,
ο βωμός ΑΓΙΑΖΕΙ.
Ο άνδρας είναι ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ,
η γυναίκα η ΚΑΡΔΙΑ.
Ο εγκέφαλος κατασκευάζει το ΦΩΣ,
η καρδιά παράγει την ΑΓΑΠΗ.
Το φως ΓΟΝΙΜΟΠΟΙΕΙ.
Η αγάπη ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ.
Ο άνδρας είναι ΔΥΝΑΤΟΣ με την λογική.
Η γυναίκα είναι ΑΝΙΚΗΤΗ με τα δάκρυα.
Η λογική ΠΕΙΘΕΙ. Τα δάκρυα ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ.
Ο άνδρας είναι ικανός για όλους τους ΗΡΩΙΣΜΟΥΣ.
Η γυναίκα για όλα τα ΜΑΡΤΥΡΙΑ.
Ο ηρωισμός ΕΞΕΥΓΕΝΙΖΕΙ, το μαρτύριο ΑΝΥΨΩΝΕΙ.
Ο άνδρας έχει την ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΑ.
Η γυναίκα την ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.
Η ανωτερότητα σημαίνει ΔΥΝΑΜΗ,
η προτεραιότητα σημαίνει ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Ο άνδρας είναι ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ,
η γυναίκα είναι ο ΑΓΓΕΛΟΣ.
Ο μεγαλοφυής είναι ΑΠΕΙΡΟΣ.
Ο άγγελος είναι ΑΚΑΘΟΡΙΣΤΟΣ.
Ο πόθος του άντρα είναι η ανώτατη δόξα.
Ο πόθος της γυναίκας είναι η άκρα αρετή.
Η δόξα δημιουργεί το ΜΕΓΙΣΤΟ.
Η αρετή δημιουργεί το ΘΕ'Ι'ΚΟ.
Ο άνδρας είναι ένας ΚΩΔΙΚΑΣ,
η γυναίκα ένα ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.
Ο κώδικας ΔΙΟΡΘΩΝΕΙ.
Το ευαγγέλιο ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΕΙ.
Ο άνδρας ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ.
Η γυναίκα ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ.
Το να σκέπτεται κανείς σήμαινα να έχει μια νύμφη στο κρανίο.
Το να ονειρεύεται σημαίνει να έχει ένα φωτοστέφανο στο μέτωπο.
Ο άνδρας είναι ένας ΩΚΕΑΝΟΣ.
Η γυναίκα είναι μια ΛΙΜΝΗ.
Ο ωκεανός έχει το μαργαριτάρι που στολίζει,
η λίμνη το ποίημα που θαμπώνει.
Ο άνδρας είναι ο ΑΕΤΟΣ που πετάει.
Η γυναίκα είναι το ΑΗΔΟΝΙ που τραγουδάει.
Το να πετάς σημάνει να κυριαρχείς στο ΔΙΑΣΤΗΜΑ.
Το να τραγουδάς σημαίνει να κατακτήσεις την ΨΥΧΗ.
Ο άνδρας είναι ένας ΝΑΟΣ, η γυναίκα είμαι το ΙΕΡΟ.
Μπροστά στον ναό ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΜΑΣΤΕ.
Μπροστά στο ιερό ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΜΕ.
Τελικά:
Ο άνδρας είναι τοποθετημένος εκεί που τελειώνει η γη.
Η γυναίκα εκει που αρχίζει ο ουρανός.
Ευλογημένη ας είναι η αγάπη.
Ευλογημενα τα όντα που ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΑΙ…
Βίκτωρ Ουγκώ
.jpg)
Το 1925 κατατάχθηκε στο στρατό και όταν απολύθηκε άρχισε να γράφει τα πρώτα του τραγούδια. Έως το 1933 είχε γράψει πάνω από 50 τραγούδια και με την πιεστική παρότρυνση του Σπύρου Περιστέρη, o Μάρκος Βαμβακάρης γραμμοφώνησε στην Odeon τον πρώτο δίσκο με μπουζούκι στην Ελλάδα, που από τη μία μεριά είχε το «Καραντουζένι» (Έπρεπε να 'ρχόσουνα μάγκα μες στον τεκέ μας) και από την άλλη μεριά το «Αράπ» (ένα σόλο ζεϊμπέκικο).
Με την έναρξη του πολέμου, ο Βοτανικός έκλεισε και ακολούθησαν δύσκολα χρόνια. Το 1941 πέθανε ο αδερφός του Λεονάρδος και το 1942 η μητέρα του Ελπίδα. Την εποχή εκείνη, έπειτα από παρότρυνση της μεγάλης του αδελφής, ο Μάρκος παντρεύτηκε με ορθόδοξο γάμο τη δεύτερη σύζυγό του, τη Βαγγελιώ. Για το γεγονός αυτό αφορίστηκε από την καθολική εκκλησία και μόλις το 1966 του δόθηκε και πάλι η κοινωνία των Καθολικών. Τα δύο πρώτα παιδιά τους χάθηκαν πρόωρα. Το 1944 η Βαγγελιώ γέννησε τον Βασίλη και ακολούθησαν άλλα δύο αγόρια, ο Στέλιος το 1947 και ο Δομένικος το 1949.
