..ευχές...για μια ζωή με νόημα .....

Μην δολοφονείς τον χρόνο, απλά Ανάστησε τον...

                                                   π.Λίβυος

...Καλή και ευλογημένη χρονιά σε όλους...

          

...τι καλά το λέει τ' αηδόνι....

 Κάνε με αηδόνι Θεέ μου, πάρε μου όλες

 τις λέξεις κι άφησε μου τη φωτιά,

 τη λαχτάρα, το πάθος, την αγάπη,

 να τραγουδώ έτσι απλά, όπως τραγουδούσαν

 οι γρύλοι μία φορά κι αντιλαλούσε 

 η Πλούμιτσα τη νύχτα. Όπως η βρύση

 του Πουλιού μες στη φτέρη. Να γιομίζω

 με το μουμούρισμα μου τη μεγάλη

 κυψέλη τ᾿ ουρανού. Να θησαυρίζω 

 τα νερά των βροχών και τις ανταύγειες 

απ᾿ το θαύμα του κόσμου. Να μ᾿ απλώνουν

 τις φούχτες τους οι άνθρωποι κι ένας ένας

 να προσπερνούν. Κι αδιάκοπα να ρέω τη ζωή,

 την ελπίδα, τη λάμψη του ήλιου,

 του ηλιογέρματος το γαρουφαλένιο 

 ψιχάλισμα στα όρη, τη χαρά,

 τα χρώματα να ρέω του ουράνιου τόξου

 και τη βροχούλα της αστροφεγγιάς.

 Ω τι καλά που ῾ναι σ᾿ αυτόν τον κόσμο!

Νικηφόρος Βρεττάκος ~ Η βρύση του πουλιού

                

...ανασκόπηση ψυχής...

...σήμερα και αύριο...έχουμε σχεδόν δύο μέρες για να βρούμε μέσα τους λίγο χρόνο,η διάρκεια του οποίου για τον καθένα μας μπορεί να είναι διαφορετική-ανάλογη με την αφετηρία που θα ξεκινήσουμε...
...χρόνο για να αναλογιστούμε πως ζήσαμε ως τώρα...

• πόση Αγάπη δώσαμε
• πόσο πληγώσαμε
• πόσα χαμόγελα χαρίσαμε 
• πόσο πονέσαμε
• πόσο στηρίξαμε
• τι καλύτερο θα μπορούσαμε να κάνουμε

(σ)τον εαυτό μας και (σ)τους γύρω μας...

...και αφού θυμηθούμε τα παραπάνω...να διαθέσουμε λίγο χρόνο ακόμη για να ησυχάσουμε,ώστε να μπορέσουμε να αφουγκραστούμε τη σιωπή της ψυχής μας...γιατί είναι εκείνη που θα μας πει τις αλήθειες μας...οι οποίες θα είναι και η βάση μας για νέους,βαθύτερους στόχους...

...ο χρόνος μετράει κιόλας αντίστροφα...μα προλαβαίνουμε κάθε στιγμή...αρκεί να την κάνουμε δική μας....!

...εύχομαι καλή ανασκόπηση και καλή εβδομάδα με στόχους Ψυχής!

             

...

...η ομορφιά και η μαγεία βρίσκονται μέσα μας...

"Η όψη των πραγμάτων αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματα μας κι έτσι βλέπουμε στα πράγματα μαγεία και ομορφιά, ενώ, στην πραγματικότητα η μαγεία και η ομορφιά βρίσκονται μέσα μας."

Χαλίλ Γκιμπράν ~ Τα Σπασμένα Φτερά

...πες μου για τις ευτυχισμένες στιγμές....

-Πες μου κάποιες ευτυχισμένες στιγμές.

-Άσε με τώρα,νυστάζω.

-Πες μου,επέμενε τ'αστέρι.Πες μου μερικές.

...Ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια κάτω από το κρεβάτι του Φώτη.Ένα κοχύλι στα όνειρα της Αγγελικής..Ένα φιογκάκι στο χρώμα του φεγγαριού...

 Καληνύχτα. Νυστάζω πολύ απόψε.

-Πες μου ακόμα μια ευτυχισμένη στιγμή. Και ύστερα θα σ'αφήσω να κοιμηθείς.

-Σ'αγαπώ πολύ!

-Καληνύχτα!είπε τ'αστέρι τρισευτυχισμένο.

Κι έδωσε μια βουτιά και πιάστηκε από το ματόκλαδο του φεγγαριού.

Αλκυόνη Παπαδάκη ~ Το χρώμα του φεγγαριού

...ισορροπίες....

    Έσπειρα προσδοκίες

υψιπετείς

να αυγίσουν νύχτες.

Τώρα

δαμάζω τη βαρυτική έλξη

σε ό,τι ο ήλιος χαρίζει.

Βάιος Νικιώτης ~ Ισορροπίες

...η μαγεία του fado....

Φάδο, που στα πορτογαλικά σημαίνει μοίρα ή πεπρωμένο, ονομάζεται ένα είδος μουσικής που εντοπίζεται τη δεκαετία του 1820 στην Πορτογαλία, σίγουρα όμως είχε παλαιότερες ρίζες. Η μουσική είναι μελαγχολική, το ίδιο κι οι στίχοι, που συχνά μιλούν για τη θάλασσα ή για τη ζωή των φτωχών. Η μουσική έχει σχέση με την πορτογαλική λέξη saudade, μια από τις δυσκολότερες λέξεις προς μετάφραση: είναι ένα είδος προσμονής, αλλά κι ένα μείγμα νοσταλγίας, λύπης, πόνου, ευτυχίας και αγάπης. Κάποιοι λάτρεις της μουσικής φάδο ισχυρίζονται ότι οι ρίζες της είναι ένα μείγμα της μουσικής των σκλάβων της Αφρικής με την παραδοσιακή μουσική των Πορτογάλων ναυτών και αραβικές επιρροές.
                                                                                                                           Πηγή:http://el.wikipedia.org

               

"Fado σημαίνει μοίρα. Και η μοίρα του καθενός είναι σαν ένα τραγούδι. Λυπημένο και γεμάτο παράπονο για αυτά που ζήσαμε και αγαπήσαμε αλλά δεν γυρίζουν πίσω, όπως και γι'αυτά που δεν προλάβαμε να κάνουμε ή γι'αυτά που καταφέραμε αλλά θα θέλαμε να τα έχουμε κάνει αλλιώς... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η ζωή μας δεν έχει νόημα. Ζήσαμε με πάθος και αυτό τραγουδάμε..."                                                                                                                Cristina Branco

νους υγιής...

"Το μέτρο για την υγεία του νου είναι η προδιάθεσή του να βρίσκει παντού το καλό."

Πατάντζαλι

Καλημέρα & καλό Σαββατοκύριακο!

         

...ο δρόμος για το θαύμα....

Έμαθα ένα πράμα:πως ο άνθρωπος μπορεί να κατεβάσει το θάμα στη γη. Αρκεί να ξεχάσει τον ίσιο δρόμο, που οδηγεί στην εύκολη ευτυχία, και να διαλέξει το ανηφορικό μονοπάτι, που οδηγεί στα αδύνατα.

Νίκος Καζαντζάκης

ήρωας είναι...

Ήρωας δεν είναι εκείνος που δε φοβάται,που δεν πικραίνεται.Είναι εκείνος που φοβάται και πικραίνεται το ίδιο με τον καθένα μας,ίσως και περισσότερο-γιατί όσο γενναιότερος τόσο πιο ευαίσθητος-,αλλά ο φόβος δε μεταλλάσσει τις αποφάσεις της καθαρής του καρδιάς,δεν επηρεάζει τις επιλογές του ωριμότερου νου του.Ο Αντρέι Ταρκόφσκι πως δυνατός είναι εκείνος που λυγίζει.Πως διασώζεται όποιος μπορεί να γέρνει έτσι όπως λυγίζουν τα δέντρα στις θύελλες.

Μάρω Βαμβουνάκη ~ Ο παλιάτσος και η Άνιμα 

πλύστρα του ουρανού...

να μ' έχεις κατά νου!!!

...στους όμορφους ήχους που μας χαρίζει από χθες η βροχή που πέφτει ασταμάτητα...

και στο παρεάκι,που είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μαζί,την συγκεκριμένη

 συναυλία από το κοπέλι μας!

Γεια σου παρέα! 

           

...όπλα...ειρήνης!

Δεν εγκατέλειψα ούτε στιγμή
το εργαστήρι μου όπου φτιάχνω τα όπλα,
εκτελώντας παραγγελιές που λαβαίνω
από την ειρήνη. Συλλογιέμαι πως όλα
τα μυρμήγκια της γης έχουν καρδιά
και φτιάχνω εφτά χρωμάτων λουλούδια.

Καταξίωσε, Κύριε, τα χέρια μου, ευλόγησε
ν’αυξαίνουν τα όπλα μου. Ο στρατός μου.

Νικηφόρος Βρεττάκος ~ Τα όπλα

....πίστη στην ελπίδα....

...βλέποντας και ακούγοντας το παρακάτω βίντεο...σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου 'γέννησε'...

...όσο κι αν βασανίζεται και στενάζει η ψυχή...προσπάθησε να αφήνεις λίγο χώρο μέσα της για ένα ξέφωτο...ένα τόσο δα είναι αρκετό...για να κατοικήσει  μέσα της η ελπίδα...και ελπίδα είναι η πίστη μας σε κάτι...για τον καθένα κάτι διαφορετικό,πολύ προσωπικό...μα η ουσία του είναι η ίδια για όλους...

χάρισε όλη την πίστη σου στην ελπίδα...γιατί αυτή είναι που θα  βοηθήσει την ψυχή σου να μαζέψει ότι όμορφο κρύβει μέσα της και θα την κάνει να μπορέσει να πετάξει ξανά....

καλό υπόλοιπο ημέρας...με την ευχή να μπορεί να κρατάει ο καθένας από μας την φλόγα της προσωπικής του ελπίδας πάντα αναμμένη...

           

..να ζεις,να αγαπάς και να μαθαίνεις...!

"Οι λέξεις είναι κάτι που με διασκεδάζει πολύ. Μ' αρέσει να παίζω με τις λέξεις. Γι'αυτό έφτιαξα έναν κατάλογο λέξεων που αποτελούν ένα είδος οδηγού προς το ουσιαστικό:

1. Ορθή Γνώση,για να σας δώσει τα απαραίτητα εργαλεία για το ταξίδι.
2. Σοφία,για να χρησιμοποιήσετε τη συσσωρευμένη γνώση του παρελθόντος με τρόπο που θα σας βοηθήσει καλύτερα να ανακαλύψετε την παρουσία σας, το «τώρα».
3. Κατανόηση,για να δεχόσαστε τους άλλους που έχουν ίσως διαφορετικό τρόπο από το δικό σας με λεπτότητα και κατανόηση, καθώς προχωράτε μαζί τους ή ανάμεσά τους ή γύρω τους στο δρόμο της ζωής σας.
4. Αρμονία,για να μπορείτε να δεχόσαστε τη φυσική ροή της ζωής.
5. Δημιουργικότητα,για να συνειδητοποιήσετε και να αναγνωρίσετε νέες λύσεις και άγνωστα μονοπάτια στο δρόμο σας.
6. Δύναμη,για να αντισταθείτε στο φόβο και να προχωρήσετε μπροστά, παρά την αβεβαιότητα, χωρίς εγγυήσεις ή πληρωμή.
7. Γαλήνη,για να στεκόσαστε γερά στα πόδια σας.
8. Χαρά,για να είσαστε πάντα γεμάτοι τραγούδια, γέλια και χορούς.
9. Αγάπη,ο σίγουρος οδηγός προς το υψηλότερο επίπεδο συνειδητότητας πού είναι ικανός να φτάσει ο άνθρωπος.
10. Ενότητα,κι αυτό μας ξαναφέρνει εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε — τη θέση όπου είμαστε ένα με τον εαυτό μας και με όλα τα άλλα πράγματα.

 Έτσι η μελέτη της αγάπης με οδήγησε στη μελέτη της ζωής.

 Ζωή μέσα στην αγάπη σημαίνει ζωή μέσα στη ζωή και ζωή μέσα στη ζωή σημαίνει ζωή μέσα στην αγάπη.

Για μένα η ζωή είναι ένα δώρο του Θεού σε μας. Ο τρόπος που ζούμε τη ζωή μας είναι το δικό μας δώρο στο Θεό. Κάντε το δώρο αυτό υπέροχο."

Απόσπασμα από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια~ Να ζεις,να Αγαπάς και να Μαθαίνεις

Η γέννηση...

Εν άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την
πόρτα και μπήκα. Μου 'δείξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο
σταυρό. «Είδες, μου λέει -γεννήθηκε η ευσπλαχνία.» Έσκυψα
τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ,
γιατί να περνούσαν αιώνες και δε θα ’χαμε να
πούμε τίποτα ωραιότερο απ' αυτό.

Τάσος Λειβαδίτης-Η γέννηση

Χριστός Ετέχθη!Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα γεμάτα Φως!

....ένα παραμύθι αφιερωμένο σε "ξεχωριστές" ψυχές.....

...ιδιαίτερα αγαπημένο παραμύθι...αφήνει ένα συναίσθημα μελαγχολίας το ξέρω...αλλά είναι και αυτή μέρος της ζωής μας έτσι δεν είναι;...και ίσως αυτή η μελαγχολία μας τονώσει λίγο περισσότερο το αίσθημα της ανθρωπιάς μέσα μας...
αφιερωμένο με όλη μου την Αγάπη στους ανθρώπους που τέτοιες μέρες δεν έχουν ένα σπίτι,ένα πιάτο φαγητό ή μια ζεστή αγκαλιά...και επίσης αφιερωμένο στις αγαπημένες ψυχές που πια έχουν πετάξει ψηλά....
             

Προεόρτια Χριστουγέννων!

 Χριστούγεννα σιμώνουν
 μεγάλη εορτή
 χαρά σ’ όλο τον κόσμο
 χαρά σ’ όλη τη γη!

Ευχές από καρδιάς μαζί με την γέννηση του Θεανθρώπου να γεννηθεί και στις καρδιές όλων  μας το αίσθημα της ελπίδας που θέλει να μας χαρίσει!

Αγάπη,υγεία,ειρήνη και χαρά για όλο τον κόσμο και καλή δύναμη και υπομονή στον καθημερινό αγώνα του καθενός μας...

Χρόνια Πολλά γεμάτα Αγάπη και Φως Χριστού!

             

...η σιωπή και η θλίψη...

...η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο...

Τάσος Λειβαδίτης
(Τα Χειρόγραφα του Φθινοπώρου)

..τα πρέπει ή αλλιώς τα θέλω...!

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.

Ο.Ελύτης(Από τον Μικρό Ναύτιλο)

....σχεδόν πότε δεν συμπάθησα αυτή τη λέξη...γιατί την αισθάνομαι άκρως καταπιεστική....τώρα που το ξανασκέφτομαι όμως νομίζω πως υπάρχουν τελικά και κάποια πρέπει που αν τα υιοθετούσαμε στην καθημερινότητα μας θα γινόταν ομορφότερη για εμάς και τους γύρω μας...οπότε σας παραθέτω μερικές από τις σκέψεις μου γύρω από αυτά...

Πρέπει να αγαπώ τον εαυτό μου γιατί μόνο έτσι θα μπορέσω να αγαπήσω και τους γύρω μου αληθινά....

Πρέπει να έχω πάντα μέσα στην ψυχή μου μια ελπίδα γιατί θα είναι το στήριγμα μου στο να θέλω να συνεχίσω να ζω...

Πρέπει να διαφυλάξω την εσωτερική μου ειρήνη με κάθε τρόπο διαφορετικά θα νιώθω τόσο ταραγμένος που δεν θα μπορώ να βοηθήσω  και κανέναν άλλον γύρω μου...

Πρέπει να μοιράζω συναισθήματα Αγάπης στους γύρω μου γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να γεμίζω και 'γω Αγάπη...

...αν και πάλι σας μοιάζει καταπιεστική η λέξη του πρέπει μπορείτε να βάλετε στη θέση της τη λέξη θέλω...!

καλή εβδομάδα!

Καλησπέρα με ένα πολύ αγαπημένο άκουσμα που προσωπικά θα το παρομοίαζα σαν...μια ανάσα ουράνιας βροχής που μυρίζει ΖΩΗ.....!!!!
Αυτή τη βδομάδα ας προσπαθήσουμε να μοιράσουμε περισσότερη Αγάπη και χαμόγελα σε όλους και σε όλα γύρω και μέσα μας....και σε λίγο μεγαλύτερη δόση στις ψυχές εκείνες, που τέτοιες μέρες το έχουν περισσότερο ανάγκη...!
 
(αφιερωμένο σε όλους γενικά και λίγο πιο συγκεκριμένα στην ψυχή που μου το έμαθε πριν αρκετό καιρό....!)

....μη φοβάσαι τον πόνο...

Είμαστε μια κουλτούρα που απεχθάνεται και φοβάται τον πόνο. Μη νομίσετε πως θέλω να σας πω,«ελάτε να τη βρούμε στον πόνο». Για τ' όνομα του Θεού! Μην τα μπερδεύετε. Προτιμώ να διδάξω και να διδαχτώ τη χαρά. Η χαρά είναι μεγάλος δάσκαλος. Το ίδιο όμως και η απελπισία! Η καθαρή σκέψη είναι μεγάλος δάσκαλος, το ίδιο όμως και η σύγχυση! Η ελπίδα είναι μεγάλος δάσκαλος, το ίδιο όμως και η απογοήτευση. Και η ζωή είναι μεγάλος δάσκαλος, το ίδιο όμως συμβαίνει και με το θάνατο. Αν στερήσετε στον εαυτό σας κάποιο απ' αυτά—οποιαδήποτε πλευρά— δε θα βιώσετε ολοκληρωτικά τη ζωή.

Λέο Μπουσκάλια ~ Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις

...τα λουλούδια μιλούν...

Αν με βλέπουν να στέκομαι
όρθιος, ακίνητος, μες
στα λουλούδια μου, όπως
αυτή τη στιγμή,
θα νόμιζαν πώς τα διδάσκω.Ενώ
είμαι εγώ που ακούω
κι αυτά που μιλούν.
Έχοντας με στο μέσο
μου διδάσκουν το φως.

Νικηφόρος Βρεττάκος ~ Σεμινάριο

....αφιερωμένο....

...σε μια φίλη Ψυχής...που όσα χιλιόμετρα κι αν μας χωρίζουν μηδενίζονται εμπρός σε αυτά που μας ενώνουν...και που πολλές φορές μου κρατάει το χέρι...όταν  κάποιες στιγμές ταλαντεύομαι ακροβατώντας στο σχοινί μου...
...σ'ευχαριστώ από καρδιάς θαλασσοπούλι μου!

...μια παιδική προσευχή_για ένα θησαυρό προς διάθεση...

Και ίσως στα αδέξια λόγια κάποιας παιδικής μας προσευχής
να είναι ακόμα κρυμμένος ένας ολόκληρος αδιάθετος θησαυρός 
που για να τον κληρονομήσουμε
θα πρέπει αυτολεξεί να τον επαναλαμβάνουμε κάθε νύχτα
πριν κοιμηθούμε.

 Γιώργος Ποταμίτης

...μάθημα...ζωής...

Κι ίσως, για να βγάλεις φτερά, φτάνει ν' ακουμπήσεις σ' έναν τοίχο και να σκεφτείς πόσο λίγο θα ζήσεις – έτσι άρχισαν τα πουλιά.

Τάσος Λειβαδίτης

....στρέψε το βλέμμα σου ψηλά...και δες...τα πουλιά μας διδάσκουν καθημερινά μαθήματα ζωής...

....μη σταματάς....

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά!

Ο.Ελύτης(Μαρία Νεφέλη) -και σήμερα!-

...σκέψου δύο ανθρώπους που και οι δύο έχουν σπάσει το πόδι τους...

...ο ένας παραμένει ολημερίς καθισμένος κλαίγοντας με παράπονο και γκρινιάζοντας  γι'αυτό που του συνέβει....

...ο άλλος παίρνει απλά τις πατερίτσες του για στήριγμα και συνεχίζει να προχωράει...

...κάπως έτσι δεν συμβαίνει και στη ζωή μας;

οι δρόμοι δύο μα η επιλογή μία....

...εύχομαι πάντα να καταφέρνουμε να διαλέγουμε την δεύτερη...

...με όσες πληγές κι αν κουβαλάμε

να μην σταματάμε να προχωράμε ποτέ...!

Όμορφο Σαββατοκύριακο σε όλους γεμάτο Αγάπη και χαμόγελα!

 

....επειδή...

Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα!

Ο.Ελύτης(Μαρία Νεφέλη)

Καλό μας ξημέρωμα...!

.....μια μικρή προσπάθεια...!

"Δεν μπορούμε ν’ αλλάξουμε την πραγματικότητα, ας αλλάξουμε τότε το μάτι που βλέπει την πραγματικότητα."

 (Από την Ασκητική του Ν.Καζαντζάκη)

....ας κάνουμε μια προσπάθεια...όσο μπορεί ο καθένας από μας,να δει την πραγματικότητα έστω και για λίγο με τα μάτια που έβλεπε όταν ήταν παιδί...όσο να 'ναι θα μας δώσει μια μικρή ανάσα ζωής...!

Καλό υπόλοιπο ημέρας με ένα αγαπημένο μουσικό άκουσμα σε latin ρυθμούς...για ενίσχυση στην προσπάθεια μας....!

      

....απόψε....

...ανοίγοντας ένα από τα μπαούλα της ψυχής που είναι καλά φυλαγμένα τα σχοινιά των συναισθημάτων...διάλεξα αυτό με τις θύμησες που είναι ντυμένες με το φόρεμα της χαρμολύπης...

...κι άρχισα ν'ακροβατώ επάνω του απαλά,προσεκτικά,μην τύχει και πληγώσω καμιά...

...θύμησες ανεξίτηλες...

...που μαζί τους έζησα...την πιο όμορφη μελαγχολία της ευτυχίας...

.....υπενθύμιση....

Κάποιες φορές βλέπουμε μόνο σκοτάδι...
Σχεδόν το συνηθίσαμε...
Ίσως επειδή ξεχάσαμε ν'ανοίγουμε τα μάτια μας...

Πηγή:http://aoratigonia.blogspot.gr/

.....ψυχής ειρήνη....

«Ειρήνευσε με τον εαυτό σου, και ο ουρανός κι η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου»

 (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

 ...ένα όμορφο άκουσμα που συνδυάζει ήχους βροχής και όμορφες νότες μουσικής...
...για την προσπάθεια ευρέσεως της εσωτερικής μας ειρήνης που με τόσο πόθο αναζητά η ψυχή,για να γαληνέψει και να μπορέσει να αφουγκραστεί την αλήθεια που έχουν να της πουν οι σιωπές της...

....γιατί έτσι...

....απλά... το-Αγαπώ.-

....μια ξεχωριστή ιστορία αγάπης...ανάμεσα σε ένα κόμμα και μία τελεία...!

"μια μικρή ιστορία"

Όλα ξεκίνησαν εκεί στη σελίδα με τα αραδιασμένα γράμματα.
Γράμματα καλλιγραφικά, ολοστρόγγυλα, καμωμένα με τάξη.
Δεμένα σφιχτά στο λευκό χαρτί μιας και η μαύρη τους μελάνη τα 'δενε με τους καλύτερούς της κόμπους.
Κάπου εκεί λοιπόν στο ξέφωτο μιας συστάδας λέξεων ζούσε ένα μικρούλι κόμμα, ένα... κομματάκι.
Κομψό και χαριτωμένο στεκόταν και παρατηρούσε τους κοντινούς του γείτονες, τα ζωηρά και φωνακλάδικα φωνήεντα που πλειοδοτούσαν στο θόρυβο και τη φασαρία, και τα πιο συνεσταλμένασύμφωνα που ψιθύριζαν διακριτικά τα μυστικά τους.

Λίγο μακρύτερα, κάνα δυο σειρές παρακάτω δηλαδή, ζούσε μια μικρή τελίτσα, γεμάτη χάρη μέσα στη μαύρη μεταξένια της μελάνη, ολοστρόγγυλη και καλοτυπωμένη.
Παρ' όλη όμως τη χάρη και την ομορφιά της στη δική της γειτονιά δεν έχαιρε και μεγάλης εκτίμησης λόγω της αμελητέας διάστασής της, μα το μικρούλι κόμμα σαν την είδε την ερωτεύτηκε, την ερωτεύτηκε πολύ.
Τη φανταζόταν σαν ένα μαύρο μαργαριτάρι βγαλμένο από τις πιο γαλήνιες θάλασσες ή σαν μια πανέμορφη μαύρη νιφάδα πάνω στο κατάλευκο χαρτί.
Στριφογύρναγε στο νου του να την πλησιάσει, να πάει κοντά της και να της μιλήσει, αλλά η σκέψη και μόνο το έκανε να τρέμει και ντροπαλό καθώς ήταν όλο το ανέβαλλε, όλο το καθυστερούσε.
Αχ, πόσο θα 'θελε να την αγγίξει, να την αγκαλιάσει.
Ώσπου μια μέρα η ελπίδα σκόρπισε το φόβο, η προσδοκία νίκησε το δισταγμό και δίνοντας ένα σάλτο, με θαυμαστή ευλυγισία ακροβάτη, κατάφερε να φτάσει κοντά της.
Η τελίτσα ξαφνιάστηκε από την παρουσία του, μιας και δεν ήταν συνηθισμένη να την επισκέπτεται κάποιος και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο.
''Συγγνώμη αν σε τρόμαξα'', είπε το κόμμα ευγενικά και έπειτα συστήθηκε χαμογελώντας.
Η τελίτσα κοίταξε δειλά ολόγυρα της.
''Εμένα... εμένα με λένε ερωτηματικό πια'', απάντησε χαμογελώντας κι εκείνη.

Με τον καιρό έγιναν αχώριστοι και από αυτην την παράξενη συγκατοίκηση γεννήθηκε η αγάπη τους.
Το κόμμα πρόσεχε πολύ την τελίτσα του και την προστάτευε έτσι μικροκαμωμένη που ήταν, γι' αυτό σαν βράδιαζε παρακαλούσε τον φίλο του τον αστερίσκο, που έμενε στην παραπάνω αράδα, να φωτίζει τον ουρανό τους με το δυνατό του φως, κι αμέσως εκείνο μεταμορφωνόταν σ' ένα μικρούλι μισοφέγγαρο, και καθισμένο πλάι της τής έπαιρνε το φόβο.
Μα και η τελίτσα του εμπιστεύτηκε τα όνειρά της. Ήθελε, λέει, να γίνονταν μουσική, να ταξίδευαν μαζί για πάντα και αναρωτιόταν αν θα μπορούσαν ποτέ να σπάσουν τα σχοινιά που τους έδεναν με τον χάρτινο λευκό ωκεανό.
Το μικρούλι κόμμα έκλεισε τα μάτια και ονειρεύτηκε κι εκείνο μαζί της, βάζοντας στο νου του τα λόγια της...
Και ήταν τότε που θέλησε να της δώσει ένα του χάδι, να την αγγίξει, να την αγκαλιάσει, μα δεν τα κατάφερε.
Προσπάθησε να φτάσει κοντά της, περιστρεφόταν γύρω της, όμως η απόσταση παρέμενε αμετάβλητη, σταθερή, πάντα μια ανάσα απ' την τελίτσα.
Απλωνόταν, τιναζόταν, λύγιζε πεισματικά αλλά τίποτα, το λευκό κενό ήταν πάντα παρόν ανάμεσά τους.
Τέλος τεντώθηκε ισιώνοντας τόσο πολύ το σώμα του που μεταμορφώθηκαν κι οι δυο σ' ένα όμορφο θαυμαστικό, ωστόσο και πάλι δεν ήταν αρκετό.
Πτοημένο πια έκανε μια τελευταία προσπάθεια βάζοντας όλη του τη δύναμη, ώσπου για μια στιγμή ένιωσε να την αγγίζει, ίσα-ίσα, με τ' ακροδάχτυλά του, κι έτσι, χωρίς καλά καλά να το καταλάβουν, απ' το αντάμωμα αυτό γεννήθηκε μια νότα, ένας ήχος, μια μουσική, ένα ταξίδι...
Τα αποσιωπητικά της τρίτης αράδας (μακρινοί συγγενείς της τελίτσας), που κοιτούσαν με αγωνία, έκπληκτα τους είδαν να χάνονται και μόλις που πρόλαβαν να τους χαιρετίσουν σηκώνοντας τα μικρά τους χέρια.

Φυσικά στη γειτονιά υπήρξε μεγάλη αναστάτωση, αφού κανείς δεν κατάλαβε που πήγαν και κρύφτηκαν οι δυο μικροί φυγάδες. Τα φωνήεντα και οι τόνοι αναστάτωσαν όλο τον κόσμο με τις δυνατές φωνές τους, αλλά και τα μουρμουρητά των συμφώνων δεν ήταν αμελητέα.
Όλοι μιλούσαν γι' αυτήν την περίεργη εξαφάνιση, όλοι αναρωτιόντουσαν τι να απέγιναν, μα με τον καιρό -κι έτσι μικρά που ήταν- ξέχασαν την ύπαρξή τους, αποδίδοντας αυτή την ανεπαίσθητη παράληψη στο "δαίμονα" του τυπογραφείου, και μόνο τα αποσιωπητικά, αμίλητα και μυστικοπαθή, απέμειναν να θυμούνται αυτή τη μικρή ιστορία.

Το παραμύθι αυτό είναι εμπνευσμένο από το επετειακό λογότυπο του Ίκαρου για τα εβδομήντα του χρόνια και περιλαμβάνεται ανάμεσα σε 38 ακόμα κείμενα στο βιβλίο "Για μια επέτειο''. 
                                                                    
                                                                          Αντώνης Δημητρακόπουλος   2013
Δεκέμβριος 2013
Εκδόσεις Ίκαρος

Μία ακόμη ξεχωριστή ιστορία από τον αγαπημένο μου φίλο και άνθρωπο ψυχής όπως συνηθίζω να τον αποκαλώ Αντώνη Δημητρακόπουλο....ο λόγος που ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας είναι γιατί πιστεύω πως κάθε τι όμορφο είναι ωραίο να το μοιράζεσαι...

...προς αποκατάσταση του χάους.....

Πρέπει να έχει κανείς χάος μέσα του για να μπορέσει να γεννήσει ένα αστέρι που χορεύει.

Φρίντριχ Βίλχελμ Νίτσε

...αφιερωμένο....στην ελπίδα......!

...ίσως μια υπενθύμιση...για να πάψουμε επιτέλους να πληγώνουμε την ελπίδα που κατοικεί μέσα σε όλους μας...

  

| \/ | ...... Αναζητώ....

Είσαι εκεί

Είσαι το φώς

στη σκοτεινή πλευρά

του εαυτού

Είσαι το μηδέν

< 0 >

σημείο εκκίνησης

εσωτερική πάλη

εναλλαγή συναισθήματος

που αντιφεγγίζει

-μια λάμψη._

Ειρήνη Παππά ©2010
http://eirinipappa.blogspot.gr/

...ξεκόλλα!

Να ονειρεύεσαι ..." μου 'λεγε ένας φίλος που μ' αγαπούσε και με ήξερε καλά.
Τα όνειρα, συνήθως προδίδουν.
Παραπλανούν.
Καμιά φορά και σκοτώνουν.
Όμως, δεν γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι ...
Δεν έχει νόημα.
Δεν έχει ουσία.
Να ονειρεύεσαι!
Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο κινδύνου από τα όνειρά σου.
Τότε σώζεσαι ...
Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου;
Τίποτα δεν είναι στη ζωή, το παν!
Έχει και παρακάτω...Έχει κι άλλο ...
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!

Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου!

Αλκυόνη Παπαδάκη~ Βαρκάρισσα της Χίμαιρας 

....παιδικό χαμόγελο....

Για να φτάσω ως εσένα, 
χαμόγελο παιδικό,
πρέπει πολύ να ονειρευτώ.

πολύ,
μέσα στο όνειρο να ευτυχίσω.

Χ.Λάσκαρης ~ Για να φτάσω ως εσένα

Καλό υπόλοιπο Κυριακής με ευχές να μπορούμε να ονειρευόμαστε για να κατακτήσουμε ξανά,αυτό το πρώτο μας χαμόγελο....το αληθινό που έβγαινε απ' της ψυχής μας τα βάθη...το παιδικό!....για την ελευθερία της ψυχής μας! 
Και με την ευκαιρία υπενθυμίζω πως σήμερα τιμάται ο Άγιος Ελευθέριος...χρόνια πολλά και καλά σε όσους-ες φέρουν το όνομα του!

........

.....ανάγκη......

Εἶχα ἀνάγκη νὰ ὑπάρχεις. Νὰ βρῶ
ν᾿ ἀκουμπήσω κάπου τὴ λύπη μου.
Σὲ καιροὺς ὅπου ὅλα, πρόσωπα,
αἰσθήματα, ἰδέες, ἦταν ρευστά,
χρειαζόμουν μιὰ πέτρα στερεὴ
ν᾿ ἀκουμπῶ τὸ χαρτί μου.
Μὴν ἀποσύρεις τὴν πέτρα σου,
Κύριε, καὶ μείνουν τὰ χέρια μου
στὸ κενό. Ἔχω ἀκόμη νὰ γράψω.

Νικηφόρος Βρεττάκος~ (Ποιήματα γιὰ τὸ ἴδιο βουνό)

....μέσα από την παιδική ματιά....

Όταν δημιουργούσα αυτό το βίντεο ψάχνοντας για εικόνες καθώς τις έβλεπα αναρωτιόμουν....πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος αν βλέπαμε ο καθένας από εμάς το κάθε όμορφο ή το κάθε άσχημο γύρω μας μέσα από τη ματιά που βλέπουν τα παιδιά...για σκεφτείτε το...
...Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους...

....βουτιά στο Φως.....!

Γιατί το Φως είναι ένα, αδιαίρετο,
κι οπουδήποτε νικήσει ή νικηθεί,
νικάει και νικιέται και μέσα σου.

             Νίκος Καζαντζάκης(Αναφορά στον Γκρέκο)

Ας αγκαλιάσει ο καθένας από μας το δικό του Φως που γεμίζει την ψυχή του....

Εμπνευσμένο από μια ξεχωριστά αγαπημένη ψυχή "Γ"...οπότε και αφιερωμένο σ'αυτήν....!

...Ένα παραμύθι... ΑΠΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ...!

Και μιας που οι αποψινές σκέψεις ξεκίνησαν ταξιδεύοντας με το καράβι της ψυχής μας... λέω να συνεχίσω με ένα πολύ ιδιαίτερα αγαπημένο παραμύθι που έχει γραφτεί από έναν ιδιαίτερα αγαπημένο μου άνθρωπο...άνθρωπο Ψυχής...! 

....ένα παραμύθι τρυφερό και γεμάτο ευαισθησία που μας ταξιδεύει στην πορεία της ζωής μας,στα θέλω μας,στα όνειρα μας,στις αντοχές μας ...από την αρχή ως το τέλος της...

.....προς αναζήτηση στεριάς....

"Φτιάχνω καράβια και τα ρίχνω στα νερά
 με τόσα πέλαγα εντός μου,ποιος το ξέρει...
 μπορεί μια μέρα και να φτάσουν στη στεριά 
 που ήθελα πάντα η ζωή μου να με φέρει."

Γιώργος Ποταμίτης

Ιθάκη..Απόσπασμα και ανάλυση #1

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Ανάλυση των στίχων

Οι δυσκολίες που συνάντησε ο Οδυσσέας ήταν πολύ μεγάλες και χρειάστηκε πολύ προσπάθεια από μέρους του για να τις ξεπεράσει. Για τον ταξιδιώτη όμως, του ποιήματος, δεν υπάρχει κίνδυνος να εμφανιστούν τόσο σημαντικά προβλήματα. Μόνο αν ο ταξιδιώτης φοβάται και σκέφτεται αρνητικά ενδέχεται να προκύψουν δυσκολίες στο ταξίδι του, μόνο αν ο ίδιος μεγαλοποιεί τα προβλήματά του θα δυσκολευτεί να συνεχίσει το ταξίδι του. Αν ο ταξιδιώτης δε φοβάται και δεν έχει την τάση να δραματοποιεί τα μικρά προβλήματα της ζωής του, θα μπορέσει να συνεχίσει ανεμπόδιστος το ταξίδι του. Οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι αυτοί που στήνουν εμπόδια στο δρόμο τους, γιατί φοβούνται να τολμήσουν, γιατί φοβούνται να διεκδικήσουν τα όνειρά τους.


Η συγκεκριμένη ανάρτηση είναι εμπνευσμένη από μία ιδιαίτερα αγαπημένη ψυχή που είχα την ευλογία να συναντήσω στη ζωή μου...
...Σ'ευχαριστώ "Ε".....

Πηγή:http://latistor.blogspot.gr/

Η ανάγκη για Αγάπη....

  Ο Σκήηλς,ένας διάσημος ψυχολόγος κι εκπαιδευτικός,
ανάφερε πρόσφατα σε μια από τις πιο δραματικές και μακροπρόθεσμες μελέτες του,που έκανε πάνω σε ορφανά παιδιά,
ότι η μόνη σωτηρία ήταν η ανθρώπινη αγάπη κι η φροντίδα.
Μια ομάδα δώδεκα παιδιών έμεναν μόνιμα σε ορφανοτροφείο.Άλλη μια ομάδα από δώδεκα πάλι παιδιά μεταφέρονταν καθημερινά και τα φρόντιζαν κάποιοι ενήλικες,ακόμη και ένα καθυστερημένο διανοητικά κορίτσι,σ'ένα άλλο κοντινό ίδρυμα.
Ο Σκήηλς ύστερα από είκοσι χρόνια μελέτης ανακάλυψε ότι τα παιδιά της πρώτης ομάδας που έμεναν μόνιμα στο ορφανοτροφείο,χωρίς προσωπική αγάπη,είχαν τώρα,είτε πεθάνει,είτε βρίσκονταν σε ιδρύματα για διανοητικά καθυστερημένα άτομα,ή σε ψυχιατρικές κλινικές.Από τα άλλα παιδιά,της δεύτερης ομάδας,που δέχονταν αγάπη και φροντίδα,όλα ήταν ύστερα από είκοσι χρόνια,φυσιολογικά ανεξάρτητα άτομα,πολλά είχαν τελειώσει τη μέση εκπαίδευση κι όλα είχαν κάνει ευτυχισμένους γάμους,μ'ένα μόνο διαζύγιο.Οι ανακαλύψεις του έμειναν κλασικές στη σχετική βιβλιογραφία.Κι η στατιστική του αυτή ήταν πραγματικά εκπληκτική!

Η αγάπη είναι ένας καθρέφτης.Όταν αγαπάς κάποιον γίνεσαι ο καθρέφτης του κι αυτός ο δικός σου...Κι αντικαθρεφτίζοντας 
την  αγάπη ο ένας του άλλου βλέπεις το άπειρο.

       

Απόσπασμα από το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "Η αγάπη"

Η χαρά του να είσαι ο εαυτός σου...

Από την άποψη της προσωπικής ανάπτυξης, είναι πολύ σημαντική στην ζωή μας η διαδικασία που κάνουμε για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Στην πορεία της ζωής μας αρκετές φορές θα υιοθετήσουμε συμπεριφορές και γνώμες άλλων αλλά σύντομα θα συνειδητοποιήσουμε πως ανακαλύπτοντας ποιοι είμαστε πραγματικά, θα αποκτήσουμε την σωστότερη για εμάς στάση στα πράγματα αλλά και ένα απαραίτητο εργαλείο στη διαδικασία επούλωσης των ψυχικών μας τραυμάτων. Το να καταφέρουμε να είμαστε απλά ο εαυτός μας θα είναι ένα μεγάλο βήμα για την προσωπική μας ανάπτυξη.

..μια μικρή λίστα με κάποια πολύ αγαπημένα ακούσματα...

Ίσως η απουσία είναι παρουσία...

Απουσία ή παρουσία μέσα από την απουσία;
 ....αλήθεια....
...πόσες φορές η απουσία έχει την ίδια δύναμη με την παρουσία...;

Ο Αλυσοδεμένος Ελέφαντας~ Διδακτική Ιστορία

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο, και στο τσίρκο μου άρεσαν πιο πολύ τα ζώα.
 Μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας που, όπως έμαθα αργότερα, είναι το αγαπημένο ζώο όλων των παιδιών. Στην παράσταση, το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου και της δύναμής του…
Όμως, μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ΄ ένα μικρό ξύλο μπηγμένο στο έδαφος. Μια αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του.
Ωστόσο, το ξύλο ήταν ήταν αληθινά μικροσκοπικό κι έμπαινε σε ελάχιστο βάθος μέσα στο έδαφος. Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, μου φαινόταν ολοφάνερο ότι ένα ζώο που μπορούσε να ξεριζώνει δέντρα με τη δύναμη του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει.
Το θεωρούσα αληθινό μυστήριο.Μα τι τον κρατάει;Γιατί δεν το σκάει;

Ψυχή ησυχία για να βρεις πρέπει πολύ να παιδευτείς.....

Μα εγώ θα `ρθω και θα σε βρω

μες στο δικό σου κόσμο,

τα θαύματα που πίστεψα,

τα χρόνια που αχρήστεψα,

όλα θ' αλλάξουν ξαφνικά,

σαν έργο μες στο σινεμά.

...γιατί όσο κι αν παιδεύεται η ψυχή στο τέλος πάντα βρίσκει ένα ξέφωτο... κι έτσι γεμίζοντας με φως μπορεί και ανασαίνει ξανά....

αφιερωμένο στα ταξίδια της ψυχής μας λοιπόν...

Είπα και έγραψα,:"Αγαπώ"

Με το νήμα
των λέξεων,αυτόν τον χρυσό
του χρυσού,που βγαίνει απ'τα βάθη
της καρδιάς μου,συνδέομαι' συμμετέχω
στον κόσμο.
Σκεφτείτε:
Είπα και έγραψα,:"Αγαπώ"

~O αγρός των λέξεων~Ν.Βρεττάκος(απόσπασμπα)

...Ας αφήσουμε  την εντός μας Αγάπη να ξεχειλίσει από μέσα μας και ας προσπαθήσουμε να τη μοιραστούμε απλόχερα με ότι μας περιβάλλει...πρόσωπα,εικόνες,σκέψεις....
...Καλή εβδομάδα με Αγάπη και χαμόγελα...

Πάταγα εγώ στραβός μες στα νερά...Κι εσύ κοντά μου...

Πέθανε λέει...Πριν να με γνωρίσει...

Η Τιμή ~ Νικηφόρος Βρεττάκος

Ο ουρανός κι η γης με τίμησαν με τον πόνο.

Το έμαθα αργότερα όταν κατάλαβα

πως το καλύτερο φως γίνεται απ'το σκοτάδι

μετά που ξεχείλισε μέσα μου η ποίηση

κι άρχισαν ν'ανάβουνε κεριά από τον χρόνο.