Το βαλς του Ορφέα

από την παράσταση Ευρυδίκη της Sarah Ruhl του Θεάτρου Πορεία,σε μετάφραση του Δημήτρη Τάρλοου και μουσική της Κατερίνας Πολέμη...
Ένα πραγματικά υπέροχο άκουσμα που πάντα το συνοδεύω με την ιστορία που κουβαλά...καλή ανάγνωση και καλή ακρόαση σε όσους θελήσουν να διαβάσουν και να ακούσουν...
τις ευχές μου για ένα όμορφο ξημέρωμα σε όλους!

Σύμφωνα με τον μύθο, κάποτε στην Θράκη ζούσε ένας βασιλιάς, ο Οίαγρος. Και αυτόν τον βασιλιά ερωτεύτηκε η Καλλιόπη, η μούσα της επικής ποίησης. Και έκαναν έναν γιο, τον Ορφέα. Ο Ορφέας μεγάλωσε και έγινε μεγάλος ήρωας. Μα το μόνο του όπλο ήταν η λύρα του και η μουσική του. Λένε ότι όταν τραγουδούσε τα ζώα μαζευόταν γύρω του και τα ποτάμια σταματούσαν να κυλούν και τα σύννεφα να περνούν.

Και κάποτε ο Ορφέας γνώρισε την Ευρυδίκη. Και την αγάπησε πάρα πολύ και εκείνη αγάπησε εκείνον. Και δεν πέρασε καιρός και αποφάσισαν να παντρευτούν. Και στο γάμο τους κάλεσαν όλους τους θεούς και όλους τους ήρωες. Όλοι ήταν χαρούμενοι για το νέο ζευγάρι. Μόνο ο Αρισταίος, ο φίλος του Ορφέα καθόταν δίπλα στη φωτιά και δεν έπινε και δε γελούσε. Μόνο κοιτούσε την Ευρυδίκη. Και την πλησίασε και της ζήτησε να μιλήσουν. Και όταν απομακρύνθηκαν από το γλέντι, ο Αρισταίος προσπάθησε να βιάσει την Ευρυδίκη, τη γυναίκα του καλύτερού του φίλου. Μα η Ευρυδίκη αντιστάθηκε και τον έσπρωξε και έτρεξε μακριά του. Και εκεί που έτρεχε πάτησε ένα φίδι και το φίδι τη δάγκωσε. Και η Ευρυδίκη πέθανε.

Η απόγνωση και ο πόνος του Ορφέα ήταν μεγάλη. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι η αγαπημένη του πέθανε. Δεν ήθελε να φανταστεί τη ζωή του μακριά της. Και έτσι ξεκίνησε να τη βρει. Ξεκίνησε να πάει στο μέρος που κανείς ζωντανός δε πατάει. Ξεκίνησε να πάει στον Κάτω Κόσμο, στο βασίλειο του Άδη και της Περσεφόνης. Πάει στην άκρη των ακρών, στον ποταμό Αχέροντα. Και ο Ορφέας πλήρωσε το βαρκάρη και εκείνος τον πέρασε απέναντι.

Και έτσι ο Ορφέας βρέθηκε στη χώρα των νεκρών. Και έφτασε μπροστά στη πύλη του Κάτω Κόσμου, που τη φύλαγε ο Κέρβερος, ο σκύλος με τα τρία κεφάλια. Και ο Ορφέας έπαιξε μια γλυκιά μελωδία και το θηρίο ηρέμησε και κοιμήθηκε. Και ο Ορφέας πέρασε την πύλη. Και περπάτησε ανάμεσα στις ψυχές των νεκρών μέχρι που έφτασε μπροστά στο θρόνο του Άδη και στο θρόνο της Περσεφόνης.

Και όταν έφτασε μπροστά στους θεούς του Κάτω Κόσμου, έπιασε τη λύρα του και τραγούδησε. Τραγούδησε για την ομορφιά της Ευρυδίκης. Τραγούδησε για την αγάπη του. Και ζήτησε να του δώσουν πίσω την Ευρυδίκη. Αλλιώς προτιμούσε να μείνει και αυτός εκεί, στον Κάτω Κόσμο. Και η φωνή του ήταν τόσο γλυκιά και η μελωδία τόσο μεθυστική που όλες οι ψυχές σταμάτησαν να τον ακούσουν. Και ο Τάνταλος σταμάτησε για λίγο να προσπαθεί να πιάσει τα φρούτα και ο Σίσυφος σταμάτησε να σπρώχνει την πέτρα του. Ακόμα και οι ίδιες οι Ερινύες έκλαψαν.

Και οι θεοί του Κάτω Κόσμου του υποσχέθηκαν να του δώσουν την Ευρυδίκη. Αλλά τον προειδοποίησαν να μην γυρίσει πίσω να την κοιτάξει μέχρι να περάσουν την είσοδο του Κάτω Κόσμου και να βγουν στο φως.

Και έτσι ο Ορφέας προχώρησε μπροστά και πήρε το δρόμο της επιστροφής. Και πίσω άκουσε τα απαλά βήματα της καλής του. Και μπροστά του έβλεπε το φως του ήλιου. Και ανυπομονούσε να δει τη καλή του. Και όσο πλησίαζαν στην έξοδο, τόσο μεγάλωνε η ανυπομονησία του. Και λίγο πριν βγουν έξω ο Ορφέας δεν άντεξε και στράφηκε. Και εκεί στεκόταν η αγαπημένη του, η Ευρυδίκη. Μα πριν προλάβει να την αγγίξει και να της μιλήσει, η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε από μπροστά του.

Από τότε λένε ότι ο Ορφέας έμεινε μόνος και ποτέ δεν αγάπησε πια άλλη γυναίκα. Και τριγυρνούσε τις ερημιές και έπαιζε τη μουσική του για τα ζώα που πάντα τον πλησίαζαν για να τον ακούσουν.

διαλέξτε εκτέλεση...

πηγή πληροφοριών:http://antikleidi.com/