Λύτρωση

Πόσο εγωιστικό είναι να μην νοιαστείς για τον πόνο των άλλων .

Πόσο ηρωικό μπορεί να είναι να θυσιαστείς για τον πόνο των άλλων 

Πόσο η μουσική μου ,οι ήχοι μου ,οι μελωδίες μου ,η ζωή μου ,οι ανάσες μου ?

Πόσο κουφός να γίνεις όταν σε καλούν ?

Πόσο μπορείς να ξεχάσεις?

Πόσο μπορείς να θυμάσαι?

Κι είναι κι αυτές οι εικόνες!....... τυλιγμένες με μουσικό  χρυσόχαρτο  στοιχειωμένο από θεριά γεννημένα 

στα πιο σκοτεινά σοκάκια της ψυχής .

Έρχονται .......κάθε βράδυ έρχονται ..........μόλις με σκεπάσει η σιωπή ...........

τα ακούω πως πλησιάζουν σιγά σιγά .........στα νύχια .......σαν τον κλέφτη .

Κι ανάβει ο καπνισμένος φάρος !Προσπαθεί να εξαγνίσει !

Ρέει το πνεύμα του οίνου !Θέλει να ξεπλύνει !

Πέφτεις στα γόνατα και σκύβεις το κεφάλι !

Να ταπεινωθείς καταραμένε ,να ταπεινωθείς ...........Ακούς τι σου λέω ?

Ξαφνικά ,σταματάει ακόμα κι ο αγέρας ! Χαμογελώ χωρίς τα χείλη μου !

Σπίθες και λαμπυρίδες ξυπνούν μέσα από τις οπές της ψυχής .

Τρένα οι σκέψεις και εγώ ακόμα στο σταθμό ,με τις βαλίτσες παραμάσχαλα..... κοιτώ!

Θα περπατώ ώσπου ο ύπνος να με πάρει,δεν θα σταματώ !

Μία.... παρέα με τον καυτερό στο άρμα του Απόλλωνα 

μία....... με την βάρκα μου την κουρελού

Γιορτή θα βρω να ξαποστάσω ,να πιω από το αίμα της γης να δροσιστώ !

Και ποιος ξέρει ,ίσως να με κάψουν οι φωτιές του Αη Γιάννη 

Να βρω το αγιασμένο δέντρο ,να γδυθώ και να κρεμάσω εκεί τα ρούχα 

Γυμνός να φτάσω στην σχισμή ,στην άκρη στο φαράγγι 

Να σταθώ και η γης να γυρνάει μόνη της κάτω απ' τα πόδια μου 

Στον ορίζοντα να ζω σαν αερικό !

   Οδυσσέας Διαβατάρης

   (λύτρωση -2014)