Κοιτάζω τους στρατιώτες του ΄40, απόγονοι ηρώων. Συνεχιστές μιας ιστορίας αίματος. Γενιές μεγαλωμένες στην φωτιά, την κάπνα και την μυρωδιά του θανάτου. Ψυχές που χάθηκαν σε μάχες δίχως νικητές. Γιατί στους πολέμους δεν υπάρχουν νικητές παρά μονάχα νεκροί. Σε αυτές τις ψυχές που χάθηκαν νωρίς, στα όνειρα, στους πόθους και επιθυμίες της καρδιάς τους, στους έρωτες που κοιμήθηκαν για πάντα αγκαλιά, σε ένα βουνό, κάμπο ή ακρογιάλι, ανάβω κερί δίχως να πω κουβέντα. Γιατί στο θάνατο μονάχα η σιωπή απαντά...
π.Λίβυος
δε ξεχναμε, τιμαμε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπερα γλυκια μου