Ξημέρωμα και Ημέρωμα Ψυχής

 «Άλλοτε η θάλασσα μας είχε σηκώσει στα φτερά της

Μαζί της κατεβαίναμε στον ύπνο

Μαζί της ψαρεύαμε τα πουλιά στον αγέρα

Τις μέρες κολυμπούσαμε μέσα στις φωνές

και τα χρώματα

Τα βραδιά ξαπλώναμε κάτω απ’ τα δέντρα και τα σύννεφα

Τις νύκτες ξυπνούσαμε για να τραγουδήσουμε

Ήταν τότε ο καιρός τρικυμία χαλασμός κόσμου

Και μονάχα ύστερα ησυχία

Αλλά εμείς πηγαίναμε χωρίς να μας εμποδίζει κανείς

Να σκορπάμε και να παίρνουμε χαρά

Από τους βράχους ως τα βουνά μας οδηγούσε

ο Γαλαξίας

Και όταν έλειπε η θάλασσα ήταν κοντά ο Θεός»

Γιώργος Σαραντάρης

Βγάζει η θάλασσα κρυφή φωνή —

φωνή που μπαίνει

μες στην καρδιά μας και την συγκινεί

και την ευφραίνει.

Τραγούδι τρυφερό η θάλασσα μας ψάλλει,

τραγούδι που έκαμαν τρεις ποιηταί μεγάλοι,

ο ήλιος, ο αέρας και ο ουρανός.

Το ψάλλει με την θεία της φωνή εκείνη,

όταν στους ώμους της απλώνει την γαλήνη

σαν φόρεμά της ο καιρός ο θερινός.

Καβάφης

Η αγάπη μου για τη θάλασσα δεν στερεύει ποτέ...

η μυρωδιά και οι ήχοι της πάντα ηχούν στην ψυχή μου...

οι φωτογραφίες είναι από ένα υπέροχο ξημέρωμα που είχα την ευκαιρία να απολαύσω λίγο καιρό πριν...

μου άρεσε τόσο που έψαχνα να βρω πέρα από τις εικόνες και κάτι πιο ζωντανό για τροφοδοτώ τη μνήμη μου σε κάθε νοσταλγική στιγμή...και έτσι απλά έστησα τη μηχανή εκεί ακριβώς που σκάει το κύμα και την άφησα να καταγράφει..πρόσθεσα και ένα πανωφόρι μουσικής και ιδού το αποτέλεσμα...

Εύχομαι να είστε όλοι καλά,να περάσατε αλλά και να περνάτε ακόμη όμορφα!

Καλημέρα όλη μέρα με χαμόγελο!