Ξημερώνοντας 9 Αυγούστου...

το πρωινό που η ψυχή σου κίνησε για το μεγάλο ταξίδι...

αυτό της αιωνιότητας...

για μένα πάντα θα είσαι το κομμάτι που θα λείπει από την δική μου ψυχή όσο θα ζω σ'αυτόν εδώ τον κόσμο...και πάντα θα ελπίζω στη στιγμή που θα ενωθεί και πάλι με τη ρίζα του...

καλή αντάμωση αγαπημένο κομμάτι της ψυχής μου....

όσος καιρός κι αν περάσει...κάποια πράγματα,όσο και αν παλεύεις με το ανθρώπινο στοιχείο σου δεν μπορείς να τα αποδεχθείς...δεν τα χωρά ο ανθρώπινος νους...μα ούτε κι η ψυχή...μόνο αν καταφέρεις να δεις με βλέμμα πιο"πνευματικό" μπορείς απλά να ησυχάσεις λίγο τον πόνο της απώλειας...

να θυμάστε να αγκαλιάζετε τους ανθρώπους που αγαπάτε όσο πιο συχνά μπορείτε όσο τους έχετε δίπλα σας!!!!!!!
να θυμάστε να τους λέτε δυνατά Σ'αγαπώ....
γιατί το σ'αγαπώ είναι ίσως η μόνη λέξη που δεν της ταιριάζει η σιωπή....

δεν θα μπορούσα να σου αφιερώσω άλλο από το αγαπημένο σου τραγούδι...

πάντα να μου "φωτίζεις το δρόμο"...

πάντα θα προσ-εύχομαι για 

Καλό Παράδεισο...